حسادت
خواهر, برادر!
حـس حسادت, مخـرب تریـن و آزار دهنـده تـریـن حـس در انسانهاست و افـرادى که تـواناییهاى لازم بـراى رسیـدن به خـواسته هایشـان را نـدارنـد, دچـار عذاب بیشتـرى مـى شـوند.
خواهر, برادر! رگه هایى از حسادت منطقى در همه آدمها وجـود دارد و ایـن عاملى است که انسانها را به رقابت معقول, مشروع و منطقى بـا یکـدیگـر وا مـى دارد. به ایـن حسـادت مثبت مـى تـــوان گفت:
((غبطه)).
خـواهر, برادر! حـس حسادت افراطـى نه تنها در جهت ترقى و تعالى نیست بلکه آدم را از لذت زندگـى طبیعى و متعارف محروم مـى نماید و شخص در عذاب دایمى بسر مى برد.
خـواهر, بـرادر! اگر نیرویـى که صرف حسادت مـى شـود, در راه تلاش براى رسیدن به خـواسته هاى معقول صرف شود, مسلما زندگى شیریـن تر و زیباتر خواهد شد.
)