همسرم!
آیـا بـى تـوجهى تـو به سـر و وضعت بـاعث آبروریزى نیست؟
آیا ژولیـدگـى تـو, مـن و خانـواده را در نظر دوست و آشنا خفیف نمى کند؟
همسر من!
چرا تو ایـن همه به آراستگى مـن و فرزندانمان اهمیت مى دهى؟ اما بـا بـى تـوجهى به وضعیت ظاهـرى خـود, مایه رنجـش ما را فـراهـم مىآورى؟
همسرم!
آنچه باعث ناراحتـى مـن از سر و وضع شوهرم مى شـود; جنـس و قیمت لبـاس تـو نیست بلکه بـدلبـاسـى تـوست!
همسر من!
مگر نمـى تـوان لباس ارزان قیمت پـوشید اما آراسته و مرتب بـود؟ آیـا بخشـى از شخصیت انسـانها در جـامعه, در ارتبـاط بـا وضعیت ظاهرى نمى باشد؟
ایـن حق یک زن است که از شـوهـرش انتظار داشته بـاشـد آراسته و تمیز باشد.
)