مادران, بهترین و نزدیکترین دوستان دختران
دخترانى که آرزو دارند آینده اى روشن و امیدبخش داشته باشند نیازمند مادرانى آگاه, مهربان و مقتدر مى باشند. دختران در برقرارى ارتباط مفید, موثر و متعالى با مادرانى که بى بهره از قوت اراده و ناراضى از وضع خود هستند; بسیار مشکل داشته و گاهى در فرایند همانندسازى دچار تعارض روانى مى شوند. بنابراین نقش مادر در تربیت فرزندان خود و به خصوص فرزند دختر فوق العاده مهم و تعیین کننده مى باشد. به طورى که شخصیت والا و مطلوب مادران در دوره هاى گوناگون رشد و تحول زندگانى کودکان و فرزندان; همین میزان عطوفت و محبت او مى باشد.
در شرایط طبیعى, یک مادر دوست دارد همه خوبیها, همه شایستگى ها, همه زیباییها و همه کمالات را در وجود فرزندان خویش مشاهده نماید بنابراین رابطه مادران با دختران از ویژگیها, ظرافت و حساسیتهاى خاصى برخوردار مى باشد. مادران در وجود دختران خویش خاطره ها و تجربیات خوشایند و ناخوشایند زندگى گذشته خود را مرور مى نمایند و با تمام وجود مى کوشند موانع, تجارب ناگوار و ناکامیهاى اجتماعى که خود داشته اند; براى دختران آنها تکرار نگردد.
برجسته ترین ویژگى رابطه مادران و دختران بدین گونه است که همانندسازى دختران با مادران بسیار چشمگیرتر و عمیق تر از همانندسازى پسرها با پدرها مى باشد. دختران در دوره هاى مختلف رشد و به خصوص سنین پیش دبستانى فرصت تقلید و یادگیرى را از رفتارهاى کلامى و غیر کلامى بیشتر از پسربچه ها دارند چرا که پدرها اغلب اوقات در خارج از خانه به سر مى برند. بنابراین زمانى که دختران با تجاربى از ارتباط خوشایند و دوست داشتنى با مادر, خانه را به قصد مدرسه ترک مى کنند عموما بیشترین سازش یافتگى اجتماعى را از خود نشان داده و به راحتى با معلم و مربى خود ارتباط برقرار مى نمایند.
لازم به توضیح است مادران زمانى مى توانند در ایفاى نقش مادرى و رسالت پرورشگرى خود موفق باشند که کانون خانواده آنها از آفت و آسیبهاى روانى همچون تحقیر, تهدید و توهین, دروغ و غیبت, تهمت و افترا و پرخاشگرى مصون باشند. از طرف دیگر گاهى دیده مى شود برخى از مادران ـ ناخودآگاه و به ندرت آگاهانه ـ براى جبران تعدادى از محرومیت و ناکامیهاى زندگى گذشته خود تلاش دارند باورها و رفتارهاى مشخص و خاصى را در قالب شخصیت در حال تکوین دختران خویش متبلور سازند و در این رهگذر چه بسا از حد اعتدال نیز تجاوز کرده, از فرزند خود انتظارات و توقعاتى غیر معمولى داشته و یا وى را به طریقى تربیت مى نمایند که هیچ گونه تناسبى با ویژگیهاى سنى, بلوغ فکرى, نیازهاى روانى و اجتماعى آنها ندارد. بدیهى است یک مادر زمانى مى تواند گرمترین و متعالى ترین رابطه را با فرزندان خود داشته باشد و نیازهاى عاطفى و روانى آنان را مرتفع نماید که خود رابطه اى سالم و شایسته با همسر خویش داشته باشد.
مادرانى که با برخوردارى از رابطه اى پرجاذبه و منطقى و رفتارى مملو از صمیمیت و معقول, موفق به جلب اعتماد و اطمینان دختران خود مى شوند, در جایگاه محرم ترین و شایسته ترین دوست براى آنان قرار مى گیرند. در سایه این چنین ارتباط عاطفى و منطقى متقابل, دختران از بالاترین سطح بهداشت روانى, احساس خودارزشمندى و اعتماد به نفس بهره مند مى شوند و با مصونیت از آسیب پذیریهاى رفتارى و کژروىهاى اجتماعى, از مطلوب ترین شرایط کار و زندگى و تحصیل برخوردار مى گردند و جوانه هاى خلاقیت در شخصیتشان شکوفا مى شود. به همین دلیل است که در جوامع مختلف و متفاوت و با بینشهاى مختلف ثابت شده است که وجود مادر گرمى بخش کانون خانواده و روشنگر راه زندگى سعادتمندانه اعضاى آن است.
)