رفتار کودکان, تربیت والدین برخى از خانمها با شوهران خود در مورد نحوه تربیت فرزندان خود مشکل دارند و به همین دلیل مدام با هم درگیرى دارند. آنها در کار یکدیگر مداخله کرده و زمانى که یکى از والدین از فرزند خود مى خواهد به امر خاصى مبادرت نورزد ـ و از این طریق به تربیت او اهتمام مى ورزد ـ دیگرى بلافاصله مخالفت خود را به طور عیان ابراز داشته و همین باعث مى شود که فرزند, دیگر از والد یا والده خود حرف شنوى نداشته باشد و به همین سبب خانواده در زمینه تربیت فرزندان خود با مشکلات عدیده اى روبه رو مى شوند.
پدر و مادرها باید آگاه باشند بسیارى از اقدامات و کارهاى کودکان و بچه هایشان, صرفا بازى و فعالیتهایى هستند که نه تنها مخرب و نامناسب نیستند بلکه بر عکس رفتارهایى هستند که زمینه رشد و تکامل هوش و شکل گیرى شخصیت کودکان را فراهم مىآورند. بنابراین صرفا با این دلیل که یکى از والدین حوصله ندارند یا از رفتارى خوششان نمىآید نباید با کودک مخالفت به عمل آید. در واقع رفتارهایى از طرف کودک نامناسب هستند که اولا براى سلامت خود کودک یا اطرافیان مضر باشند ثانیا با آداب و رسوم و هنجارهاى اجتماعى مغایرت داشته و کودک از آن رفتار براى گرفتن برخى امتیازها از والدین استفاده نمایند.
همچنین برخى از رفتارها چنانچه به صورت عادت در آیند (مانند جیغ کشیدن براى رسیدن به هدف) جزو رفتارهاى نامناسب تلقى مى شوند. در غیر این صورت والدین باید اجازه دهند تا کودک فعالیت مورد نظر خود را انجام دهد. سواى این مطلب والدین باید اختلاف نظر مربوط به تربیت کودکان را میان خودشان و بدون حضور کودک (در هنگامى که او در منزل نیست یا خوابیده است و یا ...) به شکلى سازنده و مطمئن, حل و فصل نمایند و در زمانى که یکى از والدین اقدامى تربیتى را انجام مى دهد (مثلا کودک را از کارى منع مى نماید) طرف مقابل نباید نظر مخالف خود را به شکل مشاجرهآمیزى مطرح نماید زیرا بروز چنین رفتارى به نوعى اتحاد میان فرزند و آن طرف (والد یا والده) منجر مى شود که در نهایت منجر به تخریب و ویرانى روابط خانوادگى مى شود. بنابراین پدر یا مادر در این گونه موارد بهتر است به جاى حمایت از کودک از یکدیگر حمایت نمایند. البته باید توجه داشته باشند که عملشان موجب طرد کودک نشود.
از طرف دیگر هرگاه والدین قصد دارند رفتار ناپسند کودک خود را متوقف کنند باید سعى نمایند قاطع, اما مهربان باشند و ضمن تإکید بر گفته ها و راهنماییهاى خود به هیچ وجه کودک را مورد تحقیر و توهین قرار ندهند. در این گونه موارد لازم است کودک آگاه شود رفتارش ناپسند بوده اما والدین براى او احترام قایلند و صرفا از رفتار ناپسند او آزرده خاطر شده اند.
)