آیا مى دانید دختران و پسران چه تفاوتهایى با هم دارند؟

مترجم: پگاه امیردیوانى
منبع: نشریهParents

وقتى یک کودک متولد مى شود, اولین چیزى که هرکس مى خواهد بداند, جنسیت اوست; اینکه دختر است یا پسر, سفید است یا سبزه, چشمانش روشن است یا تیره؟
ما به طور غریزى احساس مى کنیم که این اطلاعات پایه, سر نخ بزرگى در باره شخصیت آینده کودکمان به ما مى دهد.
کیت فرمن که دو دختر و یک پسر دارد, معتقد است که پسرش ((جان)) همیشه بى قرارتر از دخترش است. حتى در چهار ماهگى وقتى مى خواسته پوشکش را عوض کند, جان با پاشنه پا به کف اتاق مى کوبیده است. او اضافه مى کند, ((شما مى توانید در تمام خانه سر و صداى او را بشنوید.))
اما آیا این صفات وابسته به جنس, چیزى است که با کودک متولد مى شود یا اینکه اکتسابى است و ما به او یاد مى دهیم؟ بیشتر متخصصان براین باورند که ترکیبى از هر دو مورد است.
تحقیقات نشان مى دهد که ساختمان مغز باعث بسیارى از تفاوتهاى رشدى مى شود ـ عموما تصور مى گردد پسرها در مواردى که اعمال, تحت کنترل نیمه راست مغز هستند, بهتر عمل مى کنند.
به این معنا که آنان فعالیتهاى بدنى را بهتر انجام مى دهند و حال آنکه, تکامل سریعتر نیمه چپ مغز در دختران بدان معناست که آنها در عملکردهایى نظیر مهارتهاى حرکتى مثل نوشتن و صحبت کردن ماهرانه تر عمل مى کنند.
به هرحال به نظر مى رسد که این تفاوتهاى طبیعى, توسط والدین و اجتماع بزرگتر جلوه مى کنند و حال آنکه مانع شکوفایى ویژگیهاى نامناسب کودکان مى شوند.
در آزمایشى از والدین چند کودک خواسته شد تا نوزادانشان را که جنسیت آنها معلوم نبود, پیدا کنند. بعضى از کودکان پوشک بسته بودند و بعضى لباس بچگانه (سرهمى) به تن داشتند که به رنگ صورتى یا آبى بودند. رنگ, ضرورتا با جنسیت واقعى کودک هماهنگى نداشت.
چندین بار با کودک برحسب رنگ لباسى که مى پوشید, با او به طرز متفاوتى رفتار و یا گفتگو مى شد.
ژانت گیبون, مادر دو کودک, در مورد بچه هایش به این مسإله پى برد, او مى گوید: ((پسرش که اکنون شش ساله است همیشه ناآرامتر از دختر هشت ساله اش, اما,بوده است. ))
ولى مى افزاید: ((من تصور مى کنم که ما عادت کرده ایم شلوغ کردن را از پسران انتظار داشته باشیم. با نگاهى به گذشته, به یاد مىآورم که من تحمل کمترى در مقابل شلوغ کردن اما داشتم.))
در اینجا پاره اى از تفاوتهاى اصلى میان جنسها (دختر و پسر) بیان شده است. مهم است که بدانیم این ویژگیها کلى هستند. به قول یک روانشناس, (دوروتى اینون) هر کودک خصوصیات منحصر به فردى دارد و هیچ موجودى, زن یا مرد, وجود ندارد که خصوصیات یکسانى داشته باشد. على رغم وجود تفاوتهاى بین جنسها, تفاوتهاى خانوادگى نیز در خصوصیات فردى, دخیل هستند.

پسرها حساس ترند
دوروتى اینون معتقد است: ((میزان تولد نوزادان پسر بیش از دختران است. اما پسرها از لحاظ فیزیکى حساس تر از دختران هستند. بنا براین تا زمانى که پسران پا به سن بلوغ بگذارند, میزان مرگ ومیر در میانشان این وضعیت را برهم مى زند.))
او همچنین معتقد است: هر بیمارى را که در نظر بگیرید, درمى یابید که میزان مرگ ومیر جنس مذکر بر اثر آن بیمارى, بیش از جنس مونث است. به نظر مى رسد هورمون تستوسترون باعث آسیب پذیرى جنس مذکر در مقابل تنشهاى فیزیکى مى شود. این عامل ممکن است علامت خطر باشد, اما یادآورى این نکته حایز اهمیت است که اینها تفاوتهاى آمارى دقیقى است و دلیل آن نمى شود که شما نوزاد پسرتان را در پر قو نگه دارید!

قد و وزن
در بدو تولد, یک نوزاد پسر متوسط قامت, سنگین تر و بلندتر از یک نوزاد دختر مى باشد. (اگرچه دختران اغلب بدن چاقى دارند.) به گفته دوروتى اینون, این بدان معناست که پسران براى برخاستن از جا, به دلیل وزن زیادشان, کندتر عمل مى کنند, اما سریعتر شروع به راه رفتن مى نمایند. زیرا پاهاى سنگین آنها تعادلشان را حفظ مى کند. با این حال پس از این مرحله, این مسایل از بین مى روند و رشد کودک, در اولین سال تولدش نقطه عطفى محسوب مى شود.

رفتارهاى اجتماعى
به نظر مى رسد نوزادان دختر, اجتماعى تر از پسران هستند و زودتر زبان باز مى کنند. هفته هاى اول تولد, دختران بیشتر از پسران لبخند مى زنند و طى دو تا سه ماه, بیشتر سخنان نامفهوم بر زبان مىآورند. این تفاوت مى تواند عمدتا به دلیل رفتار شما در مقابل فرزندتان و نیز تإثیر عوامل درونى باشد.
روانشناسان معتقدند که در طول 48 ساعت از زمان تولد, مادران تمایل دارند بیشتر با نوزادان دخترشان صحبت کنند و به روى آنها لبخند بزنند و حال آنکه پسرانشان را در آغوش بگیرند, به هوا پرتاب کرده و با آنان بازى کنند.

اثرات افسردگى
تحقیقات اخیر نشان مى دهد که نوزادان پسر بیشتر تحت تإثیر افسردگى پس از زایمان مادرانشان قرار مى گیرند. این احتمال وجود دارد که این کودکان توجه بیشترى را از مادرانشان طلب مى کنند و اگر این تقاضایشان برآورده نشود, احتمالا تحت تإثیر قرار مى گیرند. و حال آنکه به نظر مى رسد دختران اعتماد به نفس بیشترى داشته و به توجه کمترى نیاز دارند.

پسرها ناآرامترند
پسرها اغلب مهارتهاى حرکتى بیشترى نسبت به دختران داشته و فعالیتهاى بدنى شدید را دوست دارند. دوروتى معتقد است: ((بیشتر والدین گمان مى کنند که پسرها بى قرارتر از دختران مى باشند. با این حال, این گرایش به ناآرامى, با توجه به شرایط تشدید مى شود.))
چندین مطالعه نشان داده که با پسرها حتى در دوران نوزادى, با خشونت بیشترى نسبت به دخترها رفتار مى شود.
ضمنا, دختران اغلب مهارتهاى حرکتى را بهتر انجام مى دهند و به این دلیل زودتر از پسران یاد مى گیرند دگمه هاى خود را ببندند و از مدادرنگى استفاده کنند.

تواناییهاى ویژه
شاید این شوخى قدیمى درباره زنان درست باشد که آنها قادر نیستند ماشین خود را پارک کنند.
به نظر بعضى روانشناسان, مردان تواناییهاى بهترى نسبت به زنان دارند. حتى تا دو سالگى, پسرها راحت تر از دخترها ماشینهاى اسباب بازى خود را مى رانند یا با بلوکهاى ساختمان سازى بازى مى کنند.

دختران مستقل تر هستند
به نظر دوروتى اینون, دخترها در دو سالگى استقلال بیشترى در خود حس مى کنند. این میزان استقلال, بدان معناست که دخترها اغلب آسانتر از پسرها تربیت مى شوند; اگرچه این عامل تا حدودى با بلوغ جسمى زودرس در آنان ارتباط مى یابد. به علاوه, دختران اغلب قبل از پسران آمادگى پیش از دبستان را پیدا مى کنند زیرا از اضطراب جدا شدن از والدین کمتر آزرده مى شوند و اغلب روشهاى برقرارى ارتباطات اجتماعى را بهتر فرا مى گیرند.

کج خلقى
به نظر مى رسد دختران و پسران, هنگام کودکى به یک اندازه بداخلاقى مى کنند. با این حال, مطالعات نشان داده که پسرها عملا چهار برابر بیشتر از دخترها رفتارهاى غیراجتماعى نشان مى دهند. دوروتى اینون بیان مى کند که رفتارهاى پرخاشجویانه بیشتر از کودکان پسر انتظار مى رود و حتى این رفتارها در مورد آنها بیشتر تحمل مى شود تا دختران هم سن و سالشان.

بازیهاى قالبى
چندین مطالعه معلوم کرده که خود پسرها در رفتارهاى قالبى خشن تر از دختران عمل مى کنند.
طى مطالعه اى مشخص شد که دختران, وقتى در یک اتاق پر از اسباب بازى قرار مى گیرند, به خوبى با اسباب بازىهاى پسرانه بازى مى کنند. اما پسرها از اسباب بازىهاى دخترانه دورى مى کنند و محکم به اسباب بازىهاى مخصوص خودشان مى چسبند حتى اگر اسباب بازىهاى دخترانه نو و زیبا و اسباب بازىهاى پسرانه, کهنه و شکسته باشند.
تعجبى ندارد که بگوییم پسران دوست ندارند در حال انجام کارهاى دخترانه دیده شوند. ضمن اینکه همگان معتقدند مردى با صفات زنانه بودن بدتر از زنى با خصوصیات مردانه بودن است.

یادگیرى تکلم
به طور طبیعى, دختران خیلى سریعتر از پسران شروع به بیان جملات طولانى مى کنند و بهتر مى توانند منظورشان را به طرف مقابل بفهمانند.
در حقیقت, زمانى که دختران شروع به تحصیل مى کنند, از نظر تکلم تقریبا یک سال جلوتر از پسران هستند.
پسرها دیرتر از دختران زبان باز مى کنند و به مشکلات تکلم, نظیر لکنت زبان و خواندن پرشى بیشتر مبتلا مى شوند.
این تفاوتهاى مربوط به تکلم, احتمالا جزیى هستند زیرا تکلم به وسیله نیمه چپ مغز که در دختران پیشرفته تر است, کنترل مى شود و نیز موقعیت اجتماعى هر کودک گفتارش را تحت تإثیر قرار مى دهد.
تحقیقات نشان داده که پدران با دخترانشان دو برابر بیشتر از پسرانشان صحبت مى کنند. مطالعه دیگرى نشان مى دهد که پدران و مادران کودکان سه ساله از کلمات مشکل ترى براى صحبت با دخترانشان استفاده مى کنند و مدت بیشترى با آنها حرف مى زنند, حتى زمانى که زبان گفتارى پسرشان در سطح بالاترى باشد.

اولین همبازیها
این حقیقت که دخترها معمولا از نظر کلامى, ماهرتر از پسران هستند, در طریقه ارتباطات اجتماعى دختران و پسران تإثیر مى گذارد. به نظر مى رسد دختران سه ساله, بهتر با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و مشارکت مى نمایند, زیرا بیشتر با هم صحبت مى کنند. با این حال به نظر دوروتى اینون, ((بیشتر پسرها به شیوه خودشان و به میزان کافى با یکدیگر ارتباط برقرار مى کنند.)) او مى گوید: ((اگر دو یا سه پسر مشغول بازى با یکدیگر باشند, دوست دارند فریاد بکشند حتى اگر فاصله زیادى نیز با هم نداشته باشند!))
روح همکارى در پسران کمتر از دختران نیست, اگرچه ممکن است چنین مشاهده شود زیرا بازى آنها کمتر از بازیهاى خیالى دختران, پیچیده به نظر مى رسد.

آزمایشات هوش
ممکن است دختران به آزمایشات هوش کلامى بهتر پاسخ دهند, اما حقیقتا هیچ تفاوت اساسى از نظر هوش یا حافظه, بین دختران و پسران وجود ندارد. دوروتى اینون مى گوید: ((در نهایت در مى یابید که میزان هوش پسران بیش از دختران است.)) چه چیز مى تواند پاسخگوى این سوال باشد که چرا مردان مى توانند به ژرفاى نبوغ دست یابند و به افرادى نظیر مونارت و لئوناردو داوینچى تبدیل شوند.

اشیإ مورد علاقه
به نظر بعضى متخصصان, دختران بیشتر به طرف افراد و پسران به سمت اشیإ جلب مى شوند. در آزمایشى, تصاویرى از افراد و اشیإ به دختران و پسران نشان داده شد. بعد که از آنها سوال شد, پسران بیشتر اشیإ و دختران بیشتر افراد را به خاطر داشتند.
این امر زاییده این حقیقت است که دختران اغلب با صحبت کردن و پسران از طریق همکارى با دیگران دوستانى پیدا مى کنند. به علاوه, پسران آسیب پذیرتر هستند.
برخلاف دختران که قبل از دست زدن به چیزى یا رفتن به طرف آن, از مادرشان اجازه مى گیرند, پسران اغلب به خودى خود عمل مى کنند و براى دست زدن به اشیإ بى تاب و تحمل هستند.