سنگ صبور

تشنه معرفت

قلبهاى پاک و بىآلایش نوجوانان و جوانان در سنین نوجوانى, طالب نور حق و معنویت مى باشد. بسیارى از نوجوانان سعى دارند احساس پوچى و خلإ ناشى از این دوره را با نور معنویت پر سازند. اما عدم اعتماد به نفس, نداشتن مربى آگاه, عدم درک یا پذیرش از طرف اطرافیان آنها را دچار سرگردانى مى نماید و حتى برخى قربانى غفلت و یا بى مهرى اطرافیان مى شوند; همانند این دوست ما, که از شهرستان ((فومن)) برایمان نامه اى ارسال کرده است.
((راستش من از نظر روحى اصلا در موقعیت خوبى قرار ندارم. خیلى دوست دارم یک نفر باشد که با او حرف بزنم. دوست دارم طریقه زندگیم را عوض کنم. اصلا این طورى که زندگى مى کنم راضى نیستم. دوست دارم همه به حرفها و درد دلهاى من گوش بدهند و این قدر نسبت به من بى توجه نباشند.
فکر مى کنم هیچ کس نمى تواند حرفهاى مرا بفهمد. دوست دارم به آرزوهایى که با اخلاص آنها را طلب کرده ام, برسم. بعضى اوقات فکر مى کنم که خداوند از من بیزار است و مرا دوست ندارد. به هر حال اصلا روحیه خوبى ندارم. دلم مى خواهد از اینجا کوچ کنم و به جایى که واقعا عاشق آن هستم, بروم. در حال حاضر ذهن من خیلى مشغول است. آنقدر که تمرکزم روى یک مسإله خاص نیست. اصلا حوصله هیچ کس و هیچ کار و هیچ چیز را ندارم.
حس مى کنم در خانواده خیلى تنها هستم. آنقدر که هیچ کس حوصله گوش دادن به حرفها و نظرات مرا ندارد. احساس مى کنم آن نظرات و اعتقاداتى که در ذهن و وجود من هست در هیچ کدام از آنها نیست, به خاطر همین نمى توانم درد دل خود را با آنها در میان بگذارم. خیلى احساس تنهایى مى کنم. دیگر حوصله این طور زندگى کردن را ندارم. دوست دارم به جایى بروم که فقط نور معنویت باشد. جایى که خدا در آن حضور داشته باشد. راستش خیلى به زندگى معنوى بعضى ها غبطه مى خورم. آنقدر که بعضى وقتها از خودم و طرز زندگیم متنفر مى شوم و آرزو مى کنم که کاش به دنیا نیامده بودم ... اکنون کمکى از شما مى خواهم و آن این است که در باره حوزه علمیه جامعه الزهرا برایم توضیح بدهید و از شرایط ورود به آن برایم بنویسید تا با آمدن به قم بتوانم آن طورى که دوست دارم زندگى کنم.))

فومن ـ صدیقه.ر

خواهر عزیز!
از آنجایى که از شما در سنین جوانى و بهترین لحظات عمر به فکر تزکیه و تهذیب نفس خود هستید, به شما تبریک مى گوییم که: ((در جوانى پاک بودن شیوه پیغمبرى است. )) البته این راه به ظاهر آسان است ولى با این همه سختیهایى دارد اما هیچ گاه نباید ناامید شد; چون هیچ چیز در یک آن درست نمى شود. آن تحولى که شما خواهانش هستید, یک شبه صورت نمى گیرد, بلکه کارهاى عظیم به تدریج صورت مى گیرد. همچنان که ((مولوى)) مى سراید:
((رهرو آن نیست که گه تند و گه آهسته رود
رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود))
شما و همه ما بندگان خدا در معرض امتحان الهى هستیم. حتى نعمتهاى خداوندى محل آزمایش مى باشد و شکر این نعمتها از وظایف و مقدمات عبودیت و بندگى خدا مى باشد.
لازمه رسیدن به ضیافتگاه الهى و چشیدن طعم شیرین حقیقت و درک معنویت, این است که انسان خود را به تمام معنا بنده پروردگار خویش بداند و همه چیز غیر خدا را کنار بگذارد. سپس به خویشتن شناسى و معرفت نفس بپردازد که: ((من عرف نفسه فقد عرف ربه.))
خواهر عزیز, اکنون که شما در آین راه قرار گرفته اید و به فکر تزکیه نفس افتاده اید, لطف خداوندى شامل حالتان شده است. پس نباید ناشکرى کنید که خداوند از شما بیزار است و یا شما را دوست ندارد!! همین که شما به زندگى معنوى دیگران غبطه مى خورید, یک نوع لطف الهى است. شما نباید از لطف خداوند و نعمتهایى که به شما داده غافل شوید. شاید اطرافیان شما متوجه صحبتها و خواسته هایتان نشوند, اما شما مى توانید با توکل به خداوند مهربان و استمداد از او و خالص کردن نیت خود, این راه را براى خود هموار سازید.
رسیدن به نور معنویت و چشیدن جرعه حقیقت, آن طورى که شما در نامه نوشته اید, در دور شدن از خانه و تحصیل علوم دینى در مکان دیگر خلاصه نمى شود, چرا که خداوند همه جا حضور دارد و این ما هستیم که نسبت به حضور خداوند غافلیم.
پرداختن به معرفت نفس, مطالعه کتب و آثار ارزشمند عرفا و اندیشمندانى همچون امام خمینى, استاد شهید مطهرى و ... انس و الفت با قرآن و ادعیه هاى قرآنى, شرکت در نماز جمعه و جماعت, برپایى و شرکت در جلسات مذهبى, انجام امور خیر, احترام و دستگیرى از پدر و مادر و بسیارى از کارهایى که ممکن است در نظر ما چندان مهم نباشد, ممکن است حتى از تحصیل و دور شدن از خانه در نظر خداوند بالاتر و باارزش تر باشد.
خداوند مهربان تکلیف خارج از توانایى بر عهده بندگان خود نمى نهد. پس انسان باید در همه جا و هر مکانى که هست به خداوند توجه و ایمان قلبى داشته باشد. مطمئن باشید که خداوند بندگانش را که به او توجه قلبى و خالصانه ـ نه به صورت ظاهر ـ دارند, در هر کجا که باشند, از تاریکى و تنهایى نجات مى دهد و به نور حقیقت مى رساند.
در مورد تحصیل در حوزه علمیه قم هم پرسیده بودید که باید بگوییم در قم مرکز آموزشى ((جامعه الزهرإ)) به سه صورت حضورى تمام وقت, حضورى پاره وقت و غیر حضورى آزاد و رسمى, داوطلب مى پذیرد که هر کدام شرایط خاصى دارند.
البته مدارس علمیه خواهران در بسیارى از شهرهاى کشورمان همچون ایلام (مدرسه فاطمه الزهرإ(س)), زاهدان (مدرسه علمیه نرجس), کاشان (مدرسه علمیه کوثر), رشت (مدرسه علمیه زینبیه), صومعه سرا (مدرسه علمیه فاطمیه) و ... وجود دارد که تقریبا بیش از 90 درصد این مراکز تحت پوشش مرکز مدیریت خواهران حوزه علمیه قم مى باشد. علاقه مندان به تحصیل علوم دینى در این شهرها به مراکز مذکور مراجعه و پس از طى مراحل گزینش, به تحصیل علوم دینى در آنجا مى پردازند. شما نیز مى توانید در صورت تمایل به خاطر نزدیکى بیشتر با محل اقامتتان به مدرسه علمیه ((فاطمیه صومعه سرا)) مراجعه نمایید و از چگونگى تحصیل علوم دینى در آن مرکز مطلع شوید.
در پناه حق, موفق و موید باشید.

زهره دهخدا