حکیم باشى
مریم گلى از روزگاران کهن در مجموعه گیاهان طبى یونانى ها و رومى ها مورد توجه خاص بوده است و ابتدا به عنوان داروى موثر براى معالجه عوارض نیش حشرات به عنوان ضد سم و همچنین داروى مقوى براى تقویت روح و بدن و افزایش طول عمر به کار مى رفته است. در دوران قرون وسطى حکماى طب سنتى اروپا از مریم گلى براى معالجه یبوست, وبا, سرماخوردگى و انواع تبها و اختلالات کبدى و صرع و فلج استفاده مى کرده اند و این گیاه را مقوى و مولد خون تازه مى دانستند و براى تقویت عضلات و آرام کردن اعصاب تجویز مى شده است. برگ خشک مریم گلى, معطر و طعم آن تند و کمى تلخ است. حکماى طب سنتى ایرانى معتقدند که مریم گلى مقوى و تنظیم کننده اعمال دستگاه گوارش است. دم کرده 15 تا 30 گرم برگ در 1 لیتر آب جوش به عنوان مقوى معده و براى ضعف اعصاب بسیار نافع است.
مریم گلى و حفظ سلامت دستگاه گوارشمنبع:
میرحیدر, حسین, معارف گیاهى, کاربرد گیاهان در پیشگیرى و درمان بیماریها, تهران, دفتر نشر فرهنگ اسلامى, چاپ سوم, 1377.
)