عکس شکسته
شکسته عکس سیاه و سپید مادر من
دو نیم گشته و تا خورده در برابر من
دو تکه شد نگرانى چشمهاى او
شکستن دو برابر نموده مادر من
بریده شد نگهش، نیمخنده او رفت
چکیده شبنمى از غصه، روى دفتر من
گریست عکس قدیمى ولى نه با چشمش
که از دریچه چشمان دیرباور من
گرفتم از خودم عکسى، شبیه مادر بود
در آن به جاى تو خندیده نیمِ دیگر من
و نیمعکس خودم را به عکس چسباندم
رخ تو بىگل خنده مباد مادر منرزیتا نعمتى - قزوین
تو بگو
باید این بار ز هجران چه کس غمگین شد
باز آیا کسى از خاطره مىپرسد حال
چه کسى پاکتر از بوى خداست
شادى ما به چه خواهد پیوست
کسى را مىشود پیدا کرد، که از آغاز صدا دور شود
بید مجنون به هواى چه کسى خواهد مرد
خط پایان نسیم در کجاى دل ما خواهد بود
بوى باران روى احساس چه کس خواهد ریخت
نفس چلچلهها گره با ناز چه کس خواهد خورد
سفر خوشبختى چمدان خود را به دیار چه کسى خواهد برد
ثانیه تا چه فضایى پر از بوى گل است
آخر راه کجاست؟
پاسخ پرسش من را چه کسى خواهد داد
که جواب دل پُر پرسش من خواهد گفتزهرا پیراسته - قم
التهاب
چشمان ملتمسم بىنصیب بود
در التهاب رویش بىمنتهاى عشق
دستى هنوز روى شیشه مىکشید
تصویر مبهم دریاچهاى کبود
آن شب درون پنجره تصویر ماه بود
گفتم که عشق هم هنوز هست
گفتم ستارهاى براى دلم دست و پا کنم
ناگه در آسمان شبم رعد و برق شد
دریاچهام شکست
مهتاب پر کشید.حمیده رضایى (ویدا) - قم
آدینه
تو آن نگاه سادهاى که از ستاره زادهاى
تو وسوسه، تو ناخدا، تو کوره حجیم درد
تو متن اصلى غزل
تو بغض قُمرى غریب
تو اوج آسمان شب
تو آتشى، زبانهاى
پىِ بهانهاى براى شعلهور شدن
تو شورشى، حلول وعده زمان
من این فضاى اضطراب
من اعتراض
هراس لحظههاى گم شدن، فنا شدن
بدون تو، بسان ماه بىفروغ
تلنگر حضور تو، مساوى غروب غم
آدینهاى منتظرم
تا تو بیایى از سفر
این دل خسته مرا
نوید دیگرى دَهى
نوید ختم معرفتاعظم پورفلاحتى - قم