تربیت غلط فرزندان‏

على(ع) مى‏فرمود:
خَیرُ ما ورَّثَ الاباءُ الاَبْناءَ الْاَدَبُ‏
بهترین ارثى که پدران مى‏توانند به فرزندان خویش بدهند
ادب و تربیت صحیح است.

غررالحکم، ص‏393.

بسیارى از والدین بر این باورند که کار تربیتى با فرزندان، خود صرفاً اختصاص به زمانهایى دارد که آنان به بحث و گفت و گو مى‏نشینند حال آنکه فرزندان نه تنها باید افرادى پاک و شرافتمند بار بیایند بلکه بایستى مدیرانى خوب و بهره‏ور نیز باشند. به عنوان مثال هرگاه بچه از نحوه و میزان درآمد خانواده خود بى‏اطلاع باشد و این عادت در او رشد یافته باشد که تنها به نیازهاى خود توجه داشته باشد و به نیازهاى سایر اعضاى خانواده خود بى‏اعتنا باشد، تنها یک مصرف‏کننده بوده و در دوران جوانى مى‏تواند براى جامعه و خود زیانهاى فراوانى را به ارمغان بیاورد. چنانچه والدین بدین گونه بیندیشند که فرزندشان باید همه چیز داشته باشد، بهترینها را بخورد و بپوشد و بهترین اسباب‏بازى‏ها را داشته باشد و ... اما در عین حال خود را از ضرورى‏ترین وسایل و خوردنى‏ها و دیگر راحتى‏ها محروم سازند، ناآگاهانه توقعات فرزند خود را افزایش داده و موجب خواهند شد که او تنها به خود و منافع شخصى خود فکر کند. این گونه شیوه تربیتى بسیار غلط بوده و والدین قبل از هر فرد دیگرى از این شیوه تربیتى نادرست ضربه خواهند دید.
حال آنکه بچه‏ها باید از محل، حرفه و شغل و دشوارى‏هاى کار و شغل والدین خود مطلع باشند و بدانند والدین آنان براى فراهم نمودن آسایش و راحتى بچه‏هاى خود چه زحمات و مشقاتى را تحمل مى‏نمایند.
از سوى دیگر چنانچه مادر خانه‏دار است فرزندان باید اهمیت خانه‏دارى و کارهاى مادر را بدانند و به این زحمات احترام بگذارند و دقیقاً به آنان تفهیم شود و درک نمایند که آسایش و رفاه و راحتى در خانه مرهون و مدیون زحمات شبانه‏روزى مادر و خانه‏دارى او مى‏باشد.
بچه‏ها لازم است با هزینه - درآمد خانواده خود آشنا بوده و از میزان حقوق و درآمد پدر و مادر خود آگاه باشند بدین ترتیب آنها مى‏توانند یاد بگیرند و بدانند باید از برخى نیازهاى خود چشم‏پوشى کرده تا نیاز سایر افراد خانواده مرتفع شود.
فرزندان در خانواده‏هایى که به لحاظ تأمین معاش دچار مشکل و به دلایل مختلف دچار تنگدستى هستند، باید بدانند و یاد بگیرند که در تلاش براى بهبود زندگى، انسانها بیشتر احساس غرور و سرافرازى مى‏کنند. والدین چنین خانواده‏هایى حتماً باید بردبارى، تلاش در راه آینده‏اى بهتر، گذشت و مساعدت را پرورش دهند. مخصوصاً آنان نباید در نزد بچه خود از مشکلات زندگى شکوه و شکایت داشته باشند.