گزیده استفتاها از محضر امام خمینى (22)
احکام تماس و صدا
س: در جبهه اگر پرستار در حین پانسمان مجبور به نظر و لمسى که موجب حرمت است باشد لمس و نظر او چه صورت دارد؟
ج: اگر براى سلامت او [مریض] لزوم دارد و کسى که محرم است نیست مانع ندارد به مقدار ضرورت.
س: در بعضى از مناطق ایران براى عقد ازدواج از طرف مقامات مسئول دستور مىدهند که عروس و داماد ورقه آزمایش خون تهیه کنند، چنانچه دکتر زن براى این آزمایش وجود نداشته باشد آیا دکتر مرد مىتواند این وظیفه را انجام دهد؟
و نیز اگر دکتر زن وجود دارد ولى در اثر بىتوجهى یا غیر آن دکتر مرد آزمایش را انجام مىدهد آیا اشکالى دارد؟ج: اگر آزمایش مستلزم لمس یا نظر حرام باشد جایز نیست.
س: جهت تعیین سن دختر باید پیش رئیس دادگاه بروند (رئیس دادگاه مرد است و جسم دختر را لمس مىکند) آیا اشکال دارد؟
ج: جایز نیست مگر آنکه از پشت لباس باشد.
س: با توجه به اینکه روال آموزش پزشکى در بیمارستانها طورى است که گاهى دانشجویان مجبور به لمس و یا نگاه به بدن نامحرم مىباشند، آیا از نظر شرعى روابط دانشجو با بیمار همان رابطه پزشک با بیمار است؟ و آیا براى انجام موارد فوق لازم است بیمار در جریان امر قرار گیرد؟ و آیا رضایت بیمار براى معاینه وى توسط غیر پزشک معالج (دانشجو و دستیار) لازم است؟
ج: از لمس و نظر به جاهاى حرام باید اجتناب شود، مگر در مورد اضطرار؛ و گفتن به بیمار لازم نیست.
س: من دانشجوى رشته پزشکى هستم، لازمه آموزش در این رشته، معاینه بیماران مرد به وسیله دانشجویان دختر مىباشد. آیا از نظر شرعى اشکالى در این امر وجود دارد؟
ج: ادامه تحصیل بلامانع است، ولى از لمس و نظر حرام باید اجتناب شود.
س: آیا جایز است پزشک زن یا دانشجوى پزشکى دختر (به عنوان آموزشى و یا معالجه) براى بیماران مرد «سوند ادرارى» بگذارد؟
ج: جایز نیست. و در مواقع ضرورت باید حتىالمقدور براى مردها پزشک مرد و براى زنها پزشک زن متصدى شود.
س: خواهرانى که دانشجوى کارآموز هستند، آیا براى حمام دادن بیمار مرد و ماساژ دادن پشت بیمار (در صورتى که بهیار مرد در محل مىباشد) از نظر شرعى مجاز هستند؟ لازم به تذکر است که دانشجویان کارآموز با اصرار مربى آموزشى مجبورند حتى بیمارانى که قادر به حرکت کامل هستند و تقریباً بهبود یافتهاند (به خاطر کسب نمره و مهارت) ماساژ بدهند، آیا این کارها از نظر شرع مقدس جایز است؟
ج: اگر ضرورت نباشد جایز نیست.
س: آیا زنان مىتوانند در حضور نامحرم سرودهاى انقلابى و سخنرانى مذهبى داشته باشند؟
ج: سخنرانى با مراعات وظایف شرعیه و نبود مفسده مانع ندارد.
س: اینجانب مبلّغهاى مىباشم که در ایام وفیات و اعیاد ائمه(ع) در اجتماع مخدّرات سخنرانى مىکنم، ولى این کار بدون بلندگو ممکن نیست؛ و از طرفى هم ممکن است مرد نامحرمى از کنار محفل بگذرد و بعضى از کلمات اینجانب را به طور واضح یا غیر واضح استماع نماید، در این صورت تبلیغ بنده از نظر جنابعالى چه صورت دارد؟
ج: شنیدن مرد اجنبى صداى زن را در صورتى که بدون مفسده باشد اشکال ندارد.
س: با توجه به اینکه زنان و دختران در پیروزى انقلاب اسلامى سهم عظیمى داشتهاند، فعلاً بانوان و دوشیزگان در مجالس و محافل و تظاهرات با مردان همدوش شده و حتى در مجالس مردان صحبت مىکنند و بعضى از بانوان یا دوشیزگان با صداى بلند در مجلس مردانه قرآن مىخوانند و ترجمه مىکنند، آیا کار آنها از نظر شرع اسلام جایز است یا خیر؟
ج: تظاهرات و سخنرانى بانوان در صورت عدم مفسده مانع ندارد، و از خواندن اشعار و غیر آن با لحن، بین مردان اگر موجب مفسده است باید اجتناب نمایند.
س: خواندن سرودهاى دستهجمعى خواهران نزد برادران جایز است؟
ج: با مراعات حجاب مانع ندارد، مگر آنکه مفسده داشته باشد.
س: مسابقه قرائت قرآن زن در محفل مردان چه صورت دارد؟ و سخنرانى زن در میان مردان چه صورت دارد؟
ج: حکم، دائرمدار وجود مفسده و عدم آن است.
س: آیا قرآن خواندن خواهران در مراسم صبحگاهى با صوت بلند با توجه به اینکه دبیران مرد هم صداى ایشان را مىشنوند اشکال دارد یا نه؟
ج: اشکال ندارد مگر آنکه موجب تحریک و مفسده باشد.
س: استفاده از کفشهایى که با وجود پاشنه کوتاه صدا مىدهد براى زنان چگونه است؟ و همین طور کفشهاى ورنى و برّاق؟
ج: اشکال ندارد مگر آنکه جلب توجه نامحرم نماید و موجب فساد شود.
)