پرورش گل‏

جواد محدثى‏

سخنى با پدران و مادران‏

تجربه، چراغ زندگى است و فرزندان، میوه‏هاى بوستان عمر شمایند.
اگر تجربه‏هاى زندگى‏تان را در اختیار فرزندان‏تان قرار دهید،
اگر به این «نوآمدگان»، راه درست زندگى کردن بیاموزید،
اگر در کوره‏راههاى زندگى، مشعل راهشان باشید،
اگر به تغذیه روحى و فکرى آنان هم مثل غذا و لباس و وسایل درس و مدرسه توجه داشته باشید،
اگر آینده آنان را گره خورده با «تربیت امروز» بدانید، بى‏شک از ندامت و حسرت، مصون خواهید بود.
پس چه بهتر که «بذر خوبى» در دل فرزندان‏تان بکارید،
مرداب بدى‏ها را در وجودشان بخشکانید،
محیط سالم براى رشد انسانى و ایمانى آنان فراهم سازید،
نسبت به دوستان و همنشینان‏شان حساسیت و نظارت داشته باشید،
محبت «اهل‏بیت» را در دل‏شان نهادینه کنید،
براى بیمارى‏هاى اخلاقى هم نگران باشید و از جرقه‏هاى کوچک که ممکن است به یک آتش‏سوزى بزرگ تبدیل شود و خرمن هستى‏شان را بسوزاند بیمناک شوید.
به فرزندان‏تان بیاموزید که قیمت وجودشان بسیار بالاست، خود را ارزان نفروشند.
به اندازه کافى به آنان محبت کنید، تا فریب محبت‏هاى دروغین و «دام‏هاى عشق» را نخورند.
تربیت جان را هم در اولویت قرار دهید و به سلامت روح‏شان هم به اندازه سلامت جسم‏شان بها دهید،
بدانید که حرکات و سکنات و حرف‏ها و رفتارهاى شما سرمشق آنهاست. چه بخواهید، چه نخواهید، آنان از شما «الگوبردارى» مى‏کنند و خوبى‏ها و بدى‏ها را از شما مى‏آموزند، چون که خانه، مدرسه اول است و مدرسه، خانه دوم!
فرزندان خود را طورى بار آورید که دین و اخلاق و فرهنگ خود را ارزشمند بدانند و به راحتى آن را عوض نکنند و بدانند که چنین نیست که هر «نو»، خوب باشد و هر «کهن» و قدیمى، از ارزش افتاده باشد.
اگر به حیثیت و آبروى خود علاقه‏مندید، «تربیت شایسته فرزند» را دست‏کم نگیرید، چون خوبى‏ها و بدى‏هاى آنان را به پاى شما مى‏نویسند. آنان پاره‏اى از وجود شمایند، اگر وصله ناجورى باشند، مایه سرافکندگى است.
«فرزند خوب»، بهترین و قیمتى‏ترین یادگار و میراثى است که از خود باقى مى‏گذارید.