ارتباطات کلامى‏

ارتباط برقرار کردن با دوستان، والدین و آشنایان، آموختنى است. در واقع در یک ارتباط انسانى، دو نفر یکدیگر را سنجیده و به تبادل اطلاعات مى‏پردازند. آگاهى نداشتن نسبت به اینکه چگونه فردى هستیم، واکنش طرف مقابل نسبت به صدایمان چیست و خودمان چه احساسى را در دیگران به وجود مى‏آوریم، عامل اصلى ناکامى و ناراحتى‏ها در روابط اجتماعى با دیگران است.
آرى، چشمانى که با تیرگى به گذشته و با نگرانى به آینده مى‏نگرند، بخت اندکى براى پیشرفت و تغییر فراهم مى‏آورند. در صورتى که دختران جوانى که آنچه را در درون‏شان مى‏گذرد بیش از حد لازم در خود ریخته و بیرون نمى‏ریزند بدون قصد قبلى، سدهایى براى خود ساخته که آنان را به طرف تنهایى سوق داده و این اولین قدم به سوى جدایى عاطفى از دیگران و بخصوص دوستان و والدین‏شان مى‏باشد. حال آنکه اگر این دسته از دختران جوان در مکنونات درونى‏شان با دوستان خوب و صمیمى و والدین دلسوز سهیم شوند، سدها را نابود خواهند کرد. روابط انسانى و اجتماعى مناسب میان افراد، بستگى زیادى به این دارد که با هر زبانى حرف مى‏زنیم قادر باشیم مقصود هم را بفهمیم. اگر یک دختر در ارتباط با دیگرى منظور وى را حدس بزند مى‏تواند زمینه سوء تفاهم را فراهم آورد. حدس و گمان و سوء ظن داشتن نسبت به معنى واقعى کلمات همان خدشه‏دار کردن دوستى و ارتباطات اجتماعى است. در این رابطه باید گفت تا وقتى که به مکالمه درونى مشغولیم از گوش کردن و توجه به حرف‏هاى طرف مقابل باز مى‏مانیم. بنابراین اگر نمى‏خواهید یا نمى‏توانید گوش کنید چه لزومى به تظاهر کردن است؟
یک خطاى ارتباطى در دختران جوان این است که تصور مى‏کنند دوست نزدیک‏شان یا پدر و مادر از همه احساس و مشکلات‏شان خبر دارند حال آنکه خود نمى‏دانند چگونه و به چه بیانى دیگران را از مشکلات‏شان باخبر نمایند. این دسته از دختران جوان فکر مى‏کنند به همان اندازه که خودشان را مى‏شناسند براى دیگران نیز چنین هستند. خطاى ارتباطى دیگر که غالباً دختران جوان مرتکب مى‏شوند این است که تصور مى‏کنند دیگران هر چه او بر زبان مى‏آورد باید متوجه شوند و منظور آنها را درک و تصدیق کنند. چنین مبادلات کلامى که همواره با سوء تفاهم همراه است، در میان دختران جوان زیاد دیده مى‏شود. لکن آنان مى‏توانند با استفاده از توضیح آنچه که بدان اعتقاد دارند تصویرهاى روانى‏شان را گسترش دهند و البته لازمه این گسترش روانى، توضیح مسائل و مشکلات است نه داورى و قضاوت عجولانه نسبت به صحنه‏هاى زندگى. اگر ارتباط کلامى میان دو دختر جوان موجب شک و تردید و یا سوء ظن شود ممکن است یکى از آنان دچار احساس کم‏بینى شود. چنانچه ارتباطات کلامى میان دختران جوان مبیّن حوادث جالب و تازه از برش‏هاى زندگى باشد، آنگاه احساس سرزندگى میان آنان به وجود آمده و موجب گسترش روابط بهتر و عمیق‏تر در دوستان همسن و سال شده و آنان نسبت به خود و دیگران احساس بهترى پیدا خواهند کرد.