شمیم یار

نویسنده


 

شمیم یار

رسول خدا(ص)
«کُل أمر ذى بالٍ لا یُبدَأ فیهِ بِبِسمِ‏اللَّه الرحمن الرحیم أقطع؛
هر کار مهمى که با «بسم‏اللَّه الرحمن الرحیم» آغاز نشود، بى‏فرجام است.»

انسان براى آنکه از خطر راهزنان سلوک ایمن باشد، سزاوار است که در بدایت طریقت، خود را به سلاحى مجهز کند که سلامتى وى را تا نهایت راه تضمین کند و در عالم هیچ چیزى جز خداوند تبارک و تعالى نمى‏تواند در هر کارى نگهبان و حافظ انسان باشد. زیرا نام او بالاترین نام‏هاست و عزت و جلالت او بر همه سایه افکنده است.
طبیعى است که انسان در شروع هر کارى، به پایان آن مى‏اندیشد و آن کسى کار را به درستى انجام داده است که بتواند آن را به اتمام برساند. اگر فردى نخستین آجر بنایى را کج بگذارد، آن سرا تا ثریا کج بالا مى‏رود و هیچ بنیان محکم و استوارى ندارد و هر لحظه امکان تخریب و فروپاشى دارد. پس در هر چیزى اولین قدم، تعیین‏کننده‏ترین گام به حساب مى‏آید. اینکه به ما توصیه شده است در آغاز هر عملى به نام خدا تمسک بجوییم و استمداد بخواهیم، براى این است که عاقبت آن کار به خیر و موفقیت ختم شود. چون تنها کسى که همیشه مانایى و تداوم و جاودانگى دارد، حضرت حق است. پس براى آنکه کار بنده‏اى ابتر و عقیم نماند و در نیمه قطع نشود، باید به جایى وصل شود که سرچشمه افاضاتش کامل و مداوم باشد.
ضمن اینکه تنها کسى که قدرت برتر در عالم است و مى‏تواند انسان را در اجراى امورش قادر و موفق سازد، خداى تعالى است و لطف و عنایت خداوند تا آنجاست که اگر کسى وى را به کمک بطلبد، او را تنها نخواهد گذاشت و بى‏تردید به یارى او خواهد شتافت.
رمز اینکه در آغاز خدا را به نام «اللَّه» مى‏خوانند این است که اسم اعظم و جامع جمیع صفات و اسماء الهى است و تمام صفات و اسماء دیگر خداوند را نیز در خود دارد. پس امر آدمى به هر یک از صفات حق تعالى که مربوط باشد، آن را در «اللَّه» خواهد یافت، و گرنه خدا را به هر یک اسماء حُسنى بخوانیم، او ما را اجابت خواهد کرد.
پس چه چیز بهتر از اینکه در شروع هر برنامه‏اى با گفتن «بسم‏اللَّه الرحمن الرحیم» خداوند را نیز در کار خود به همکارى و یارى بطلبیم، تا در آنجا که عقل ناقص ما پاى در گِل مى‏ماند و دل به بن‏بست مى‏رسد، خداوند گره از کار بگشاید و راه را باز کند.

نزهت بادى‏