نجواى نیاز

یاد طوس‏

این روزها بوى شهر طوس، مشهد شریف تو را حس مى‏کنم. چگونه در انتظار حرکت کاروان بمانم. هر لحظه دلم به سوى تو پَر مى‏کشد و در هواى حریم مبارک تو نفس مى‏کشد. آنجا که چلچراغ‏ها نور دیگرى دارند، کبوترها معصوم‏تر و زیباترند، آنجا که آب‏هاى سقاخانه‏ات چون شراب‏هاى بهشتى خوشگوار است؛ آنجا که از قبه مبارک تو تا آسمان خدا نورافشان است. آنجا که زمین بر خود مى‏بالد و فخر مى‏فروشد چون همچو تو میهمانى در آغوش دارد؛ و خورشید چه شعف و غرورى دارد که در صحن و سراى تو نور مى‏پاشد. چه شورانگیز است وقتى سر بر آستان تو مى‏ساییم. از خدا، پیامبر و اجداد پاک تو و فرشتگان محافظ بارگاهت اذن دخول مى‏خواهیم که داخل شویم. اکنون با تمام وجود بر تو امین خدا سلام و درود مى‏فرستیم. خدایا، هر چه زودتر ما را به این حریم و حرم برسان تا شاید زیارت آن معصوم و سیلاب اشک، آتش درون‏مان را آرام کند.

اکرم جمشیدیان‏