گیاه شناسی زردچوبه
زردچوبه گیاهی است از خانوادهی زنجبیل به ارتفاع حدود یک متر و نیم که دارای ساقهای متورم است. گلهای زردچوبه به صورت سنبله و به رنگ سبز مایل به زرد است. زردچوبه در هندوستان و چین و نقاط حارهی زمین می‌روید. این گیاه مخصوصاً درهند و مالزی پرورش مییابد. تکثیر آن مانند زنجبیل از طریق کاشتن قطعات ریزوم جوانهدار گیاه صورت میگیرد.
از کنار برگهای غلاف در قاعدهی ساقه، شاخه‌های کوچک و استوانه‌ای شکل ضخیمی خارج می‌شود که به صورت مورب در زمین فرو رفته، هر یک ایجاد ریشه می‌کنند و مرتباً پایه‌های جدیدی به وجود می‌آورند.
قسمت مورد استفادهی این گیاه، ساقهی زیرزمینی آن است که ازخارج کردن از زمین، تمیز کرده، ریشه‌های آن را جدا می‌کنند و در آب جوش قرار می‌دهند و به مدت چند روز آن را خشک می‌کنند. زردچوبه رنگ زرد یا خاکستری مایل به قهوه‌ای دارد. بوی آن معطر و طعم آن تلخ است.
ترکیبات شیمیایی
زردچوبه دارای اسانسی مرکب از اسیدهای والرینیک، کاپرلیک و فلاندون است. و همچنین دارای سابی‌نین، سینئول، بورنئول و الکل تورمرول و مادهی کورکومین است که رنگ زرد زردچوبه به علت همین مادهی کورکومین است.
زردچوبه یا زعفران هندی
زردچوبه مانند زنجبیل از قدیم الایام مصرف مىشده است. پزشکان چینى و هندى در هزاران سال پیش، آن را براى درمان چشمدرد و زخمهاى پوستى به کار مىبردند. این پزشکان زردچوبه را با شیر مىجوشانیدند و آن را دواى ممتازى براى درمان زکام مىدانستند. «دیوسکورید» طبیب یونان قدیم آن را زعفران هندى نامید و عقیده داشت که زردچوبه داراى همان خواصى است که زعفران دارد. در قرون وسطى اعراب زردچوبه را در اروپاى غربى معرفى کردند و شناسانیدند. در دفتر دارایى یکى از دارو فروشان شهر فرانکفورت به سال 1450 میلادى، زعفران هندی جزو کالاهایى است که نوشته شده. در این زمان زردچوبه یا زعفران هندى را براى معالجهی یرقان و امراض کبدى به کار مىبردند و همه جا معالجهی آن عمومیت داشت. پزشکان قرن نوزدهم زردچوبه را اشتهاآور مىدانستند که انسداد کبد و طحال را برطرف کرده، براى یرقان و سنگ کلیه مفید بود. به طور کلى در قرون هجدهم و نوزدهم اگر چه زردچوبه در طب کم مصرف مىشد ولى در صنایع دستى براى پارچه بافى و رنگ کردن چوب به کار مىرفت
.
خواص داروئی
- گرفتگی صدا را باز می‌کند و برای تمیز کردن کبد به کار می‌رود.
- مخلوط یک قاشق غذاخوری زردچوبه و یک قاشق انیسون و سرکه برای درمان یرقان مفید است.
- برای رفع دندان درد آن را در دهان انداخته و بجوید.
- زردچوبه بهترین داروی ضد ورم است و در اروپا و آمریکا از آن بدین منظور استفاده می‌کنند که می‌توان از سه فنجان دم کردهی زردچوبه در روز و یا مقدار 2 کپسول سه بار در روز استفاده کرد.
- برای خشک کردن زخمها و رفع درد آنها می‌توان گرد خشک زردچوبه را روی آنها ریخت.
- خانم‌هایی که عادت ماهیانه آنها نامنظم است برای تنظیم آن باید از زردچوبه استفاده کنند.
- از زردچوبه برای درمان کمر درد، پشت درد و سینه درد نیز استفاده می‌شود.
- برای درمان اسهال و اسهال خونی حتما از دم کردهی زردچوبه استفاده کنید.
- زردچوبه در قدیم برای درمان رماتیسم و سل به کار می‌رفته است.
- برای درمان التهاب لثه، زردچوبه را دم کرده و آنرا قرقره کنید.
- زردچوبه از سرطان جلوگیری می‌کند بنابراین حتما سعی کنید که در غذاها از زردچوبه استفاده کنید.
- زردچوبه بادشکن، تصفیه کنندهی خون، تب‌بر، محرک و انرژی‌زا است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از ایسنا، گروهی از محققان دانشکدهی علوم تغذیه و صنایع غذایی و مرکز تحقیقات سرطان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در مطالعهی خود آورده‌اند: استفاده از زردچوبه هیچ گونه عارضه‌ای نداشته و می‌تواند در فاز بالینی مورد استفاده قرار گیرد.
نتایج یک تحقیق نشان داده است مصرف زردچوبه در پیشگیری از سرطان‌های کولون، پوست، معده، کبد، ریه، دئودنوم و سینه موثر است.
یک بررسی جدید نشان می‌دهد که زردچوبه و مکمل‌های غذایی آن ممکن است به پیشگیری و درمان برخی بیماری‌های استخوانی کمک کنند.
ریشهی زردچوبه در طب سنتی آسیا برای قرن‌ها به عنوان درمانی برای التهاب مفاصل یا آرتریت کاربرد داشته است.
ادویهی معروف آشپز خانه
پودر زردچوبه به رنگ زرد تیره است که از پرکاربردترین ادویه جات به شمار می‌رود. قسمت اصلی ادویهی معروف «کاری» را زردچوبه تشکیل می‌دهد. مواد ضد باکتری زردچوبه موجب می‌شود، از آن به عنوان نگهدارندهی مواد غذایی استفاده شود. بیشترین نوع مصرف زردچوبه در غذاهای مختلف، اضافه کردن آن به پیاز خورد شده است که مرحلهی اول در آشپزی به حساب میآید.
- ویکی پویا
- حوزه نت
)