برادر ارجمند – احمد باقریان – جهرم
از این که همراه همیشگی سرود فردایید، سپاسگزاریم. در قصاید ارسالی شما، مولودیهای که به مناسبت میلاد حضرت رسول گرامی(ص) و امام صادق(ع) سرودهاید، توانایی شما در به کارگیری، قافیههای کمکاربرد، قابل توجه است. وزن «متقارب» در تناسب کامل با موضوع است و گریزی که به مسائل اجتماعی داشتهاید یکنواختی شعر را از بین برده است.
«شاهد راه خدا» در پاسداشت قیام امام حسین(ع) نیز در روایتگری، موفق است هر چند گاه به تعبیرات و قافیههایی برخورد میکنیم که در سرودههای دیگرتان، تکرار شده است اما لطف بیان آن را خواندنی کرده است.
«یاد زهرا(س)» و «نهضت زهرا(س)» هر دو در رثای حضرت فاطمه(س) سروده شدهاند. بسامد «بیت حق و بیت خداوند» در این دو شعر که گاه در دو بیت بیفاصله تکرار شده است، قابل تأمل است، مانند بیتهای دوم و سوم یاد زهرا(س). ضربآهنگ حاصل از توازن ارکان و بحر متقارب، رشتهی تناسب با محتوا را سست کرده است در حالی که این موضوع در ارتباط با مولودیهی شما، از نکات قوت آن سروده است.
بیت چهارم، هفدهم و هجدهم نیز نیاز به بازنگری در وزن دارند که احتمالا سهوا صورت گرفته است.
«دست خدا» سرودهای زیبا و قابل تحسین از حضرت آیتالله «صافی گلپایگانی» است که به لطف شما، ارسال شده است. باعث فخر و مباهات ماست که ادبیات، از خزائن ذهن و اندیشهی بزرگان دینی بهرهمند است. مخاطبان جوان نیز با آگاهی از این ارتباط و توجه، دلشاد میگردند. امید است فرصتی پیش آید تا این آثار گرانسنگ به زیور طبع آراسته گردد و همگان از آنها استفاده کنند.
سربلند باشید
طاهره جعفری – قم
خواهر عزیز، بسیار خرسندیم که فرصتی پیش آمد تا سرودهی زیبای شما را بخوانیم و مورد بررسی قرار دهیم. به اعتقاد نگارنده، توشهی تلاش و استعداد ذاتیای که در شعر دارید بزرگترین امید برای پیمودن این مسیر است. بیتردید، شما میتوانید در آینده، شعرهایتان را به بهترین صورت، سر و سامان دهید و با مطالعهی جدی و تمرین و تمرکز، پیشرفت کنید. وزن، یکی از پایههای اصلی شعر سنتی فارسی است. «ارباب فضایل» از نظر قافیهپردازی، مثنوی است که انصافا قافیهها زیبا و بینقص است. از این نظر باید به شما تبریک گفت اما در وزن، این شعر جای بحث دارد. مصراع اول، «مفاعیلن فعلاتن فعلن» است که با وزن مصراع دوم «فاعلاتن فعلاتن فعلن» در تضاد است.
مصراع سوم مطابق وزن مصراع دوم است اما در مصراع سوم وزن به «فاعلات فاعلات مستفعلن» تبدیل میشود. به همین منوال وزن مصراعهای این شعر، دچار نوسان است. یکی از بیتهایی که وزن در آن رعایت شده، بیت هشتم است:
«در شجاعت اسوهای بر هر جوان
در سخاوت ساقی تشنهلبان»
دو بیت آخر این سروده که به نظر میرسد جدا از سرودهی نخست باشد، در وزن بینقص است و به پیروی از اختیارات زبانی، بحر «هزج» را بهخوبی نمایان کرده است. از سیاق قافیه برمیآید که میتواند بخشی از یک مثنوی باشد. اگر تمام بیتهای شعر شما مانند این دو بیت از توازن در وزن برخوردار بود، مثنوی جالبی پیش رو داشتیم.
در پایان برایتان آرزوی موفقیت داریم و خاطرنشان میکنیم دست از مطالعه و تمرین برندارید و اشعار زیبایتان را قوی و غنی نمایید.
پیروز باشید
)