در تابستان علاوه بر این که توان و انرژی انسان تحلیل می­رود، در اثر تعریق زیاد، آب بدن، کاهش می­یابد. نوشیدن آب شاید راه چاره باشد اما انسان تا اندازه­ای می­تواند آب فراوان بنوشد. عدم عادت به نوشیدن آب زیاد از یک طرف و کافی نبودن آب برای جبران انرژی از دست رفته­ی بدن از طرف دیگر، باعث می­شود آدمی­ مغلوب گرمای خورشید بشود. پس باید به فکر جای­گزین مناسبی برای آب بیشتر باشد که هم آب بدن را تأمین کند و هم بتواند ویتامین­هایی که کم­بودشان باعث تحلیل توان و انرژی می­شود را به بدن برگرداند. اکثر میوه­های تابستانی، از بهترین جای­گزین­ها هستند زیرا هم  آب بیشتری نسبت به میوه­های فصل­های دیگر دارند و هم سرشار از «آنتی اکسیدان­ها»¹ و مواد مغذی هستند. می­توان به روش­های مختلف، در رژیم غذایی از این میوه­ها استفاده کرد، مثلاً در سالادها از آن­ها استفاده کنیم یا با شیر و ماست مخلوط کنیم و یا به­عنوان میان­وعده به صورت خام میل کنیم.

خوش­بختانه تنوع میوه­های تابستانی آن قدر زیاد است که با استفاده­ی به­جا و مناسب آن­ها می­توان امید داشت که این گرمای طاقت­فرسا و طولانی را به­راحتی پشت سر گذاشت و همچنان شاداب و سرزنده بود. هر کدام از این میوه­ها خواص مختلفی دارند و ذکر نام همه­ی میوه­ها و خواص آن، از حوصله­ی این مقاله خارج است. در این جا به معرفی چند میوه­ی معروف و پرطرف­دار بسنده می­کنیم و به اختصار درخصوص آن­ها و خواص­شان صحبت می­کنیم:

هندوانه

زادگاه اصلی این میوه در قاره­ی آفریقاست و برای اولین بار در کشور مصر کشت شده است. بعد هم  از مصر به چین و روسیه رفت و بالاخره به سراسر کره­ی خاکی معرفی شد. یکی از نکات جالب این است که در کشور عزیز ما کمتر پیش می­آید که هندوانه به­عنوان یکی از میوه­های تشریفاتی مورد مصرف قرار گیرد. شاید برای ما، هندوانه یک میوه­ی عادی و مختص مصرف در خانه باشد. البته در مهمانی نیز سر میز و تقریباً به­عنوان دسر قرار می­دهیم اما کمتر پیش می­آید که به­عنوان یکی از میوه­های تشریفاتی مورد مصرف قرار گیرد. این امر برای ساکنین شرق آسیا کمی متفاوت است؛ چینی­ها و ژاپنی­ها گذاشتن هندوانه بر سر میز پذیرایی مهمان را یکی از روش­های مهمان­نوازی خوب می­دانند و به­عنوان یک میوه­ی تشریفاتی از آن استفاده می­کنند.

هندوانه به دلیل آب فراوانش، پرطرف­دارترین میوه در روزهای گرم تابستان است و مقادیر بالای آنتی اکسیدان­های مختلف در آن، ارزشش را چند برابر کرده است. ویتامین A ، C و لیکوپن،² از مهم­ترین آنتی اکسیدان­های موجود در این میوه هستند. این ترکیبات با غیرفعال کردن رادیکال های آزاد³ از «اکسیداسیون کلسترول» و تنگ شدن دیواره­ی عروق از بروز بیماری­های قلبی و سکته جلوگیری می­نماید. به­علاوه مطالعات نشان می­دهند که مصرف منظم این میوه از بروز حملات آسم، سرطان کولون⁴ و حتی آرتروز جلوگیری می­کند. این میوه با خواص ضدسرطانی، از اطلاعات ژنتیکی (DNA) همه­ی سلول­ها محافظت کرده از جهش­های ژنتیکی⁵ جلوگیری می­کند. این میوه مانند هویج در تقویت حس بینایی نیز موثر است. با وجود فواید بسیار زیاد، این میوه، دارای ترکیبات «گواتروژن»⁶ است و افرادی که در مناطق با «ید» کم زندگی می­کنند باید کمتر این میوه را استفاده کنند. این میوه «اگزالات» و «پورین»⁷ بالایی دارد، به این دلیل افرادی که مستعد ابتلا به سنگ کلیه و اوره­ی بالا هستند باید به مقدار کم از این میوه استفاده نمایند تا این عوارض در آن­ها تشدید نشود. درضمن، افراد مبتلا به دیابت نیز باید با دقت فراوان این میوه را استفاده نمایند زیرا هندوانه قندخون را به سرعت بالا می برد و کنترل این قند برای دیابتی­ها بسیار مشکل است. همانطور که گفته شد این میوه پتاسیم بالایی دارد و مصرف یک فنجان هندوانه دارای 176 میلی گرم از این ماده مغذی است که می­تواند به کاهش فشارخون بالا در بیماران مبتلا به این بیماری کمک نماید. این میوه به دلیل وجود ویتامین B6 و بوی خوشایندی که دارد در رفع حالت تهوع بسیار مفید است؛ به­خصوص اگر شیرینی نسبتاً ملایمی داشته باشد. هندوانه برای اشخاص سردمزاج و آن­هایی که دارای معده سرد هستند مناسب نیست.  این گونه اشخاص اگر می­خواهند هندوانه بخورند باید آن را با شکر و یا عسل بخورند؛ هندوانه در اشخاص سردمزاج باعث درد مفاصل و ضعف جنسی می شود.

 خواص دارویی هندوانه

1-               هندوانه از نظر طب قدیم ایران سرد و تر است. گرما را برطرف می­کند و بهترین میوه تابستان است.

2- هندوانه مُدر⁸ است و به پایین آوردن فشارخون کمک می­کند.

3- هندوانه معده را تقویت می­کند.

4- پوست سفید داخل هندوانه برای زخم گلو و دهان بسیار موثر است.

5- مغز تخمه­ی هندوانه کرم­های معده و روده را از بین می­برد.

6- هندوانه برای ورم مثانه مفید است.

7- هندوانه بدن را تازه و شاداب می­کند.

8- هندوانه برای اشخاص گرم مزاج بسیار خوب است.

9- آب هندوانه مخلوط با سکنجبین علاج­کننده­ی یرقان و دفع کننده­ی سنگ کلیه است.

10- برای خنک کردن بدن در روزهای گرم تابستان، هندوانه را با شکر بخورید.

11- برای برطرف کردن تب و اخلاط بدن، هندوانه را با شیر خشت بخورید.

12- برای رفع خارش بدن هندوانه را با تمبر هندی بخورید.

13- هندوانه را باید همیشه بین دو غذا خورد یعنی تقریبا سه ساعت بعد از غذا و یک ساعت قبل از غذا. زیرا اگر بلافاصله بعد از غذا خورده شود در هضم غذا اختلال ایجاد می­کند. همچنین نباید آن را با میوه­های دیگر مخلوط کرد زیرا تولید نفخ شکم می­کند.

لازم به ذکر است که یک لیوان هندوانه ۲۰ درصد نیاز روزانه به ویتامینC  و ۱۴ در صد نیاز روزانه به ویتامین A را تأمین می­کند.

ویتامین­های گروه B برای تولید انرژی غنی است و هندوانه منبع خوبی از ویتامین­هایB1، B6، B5 (اسید پانتوتنیک)⁹، «بیوتین» (یک نوع ویتامینB)¹⁰ و نیز «منیزیوم»، «پتاسیم» و «فیبر» غذایی است. پس می­توان گفت که دارای ارزش غذایی بالایی است.

خربزه

خربزه در حقیقت یک میوه­ی بومی¹² آسیایی است  بنابراین احتمالاً این میوه چند هزارسال پیش، از آسیا به ممالک دیگر دنیا برده شده است. رومی­های قدیم و احتمالاً یونانی­ها همان اندازه که ما حالا به این میوه علاقه داریم، آن را دوست داشته­اند. اولین کشوری که در قرون اخیر اقدام به کشت خربزه کرده، کشور فرانسه - در حدود 300 سال پیش - بود. خربزه میوه­ای شیرین، لذیذ و گواراست که انواع گوناگونی دارد و بهترین آن خربزه­ی خراسان است. رسول گرامی اسلام(ص) در بیان خواص خربزه فرموده­اند: «خربزه از زینت­های زمین است، آب آن از رحمت الهی و شیرینی آن از بهشت است.» همچنین می­فرمایند: «خوردن خربزه پیش از غذا، بدن را می­شوید و بیماری را از بدن ریشه کن می کند.» اما باید بدانید که مصرف زیاد خربزه باعث نفخ می­شود، در نتیجه در ناحیه­ی معده و روده درد ایجاد می­کند. باید خربزه را بعد از غذا مصرف نمود، زیرا در غیر این صورت تولید اسهال و ورم روده می­کند. خوردن خربزه­ی کال در کسانی که معده­ی ضعیف دارند، تولید اسهال می­کند. همچنین خلط را می­افزاید و برای سینه درد و سرماخوردگی مضر است.

خربزه داروی بسیاری از بیماری­های مزمن از جمله «نقرس» و «روماتیسم مزمن» است. طبق نظر متخصصین تغذیه، خربزه 95 درصد آب دارد و چربی و مواد «آلبومینی»¹¹ آن بسیار کم است و به جای آن حاوی مقدار نسبتاً زیادی «پکتین»، مواد معدنی همچون پتاسیم، منگنز، فسفر و کلسیم و ویتامین­های A، B1، B2 و C است. وجود املاح در خربزه، باعث می­شود که درجه قلیایی بودن خون و سلول­های بدن بالا برود و سمومی که بر اثر مصرف گوشت و مواد چربی، در خون و سلول­های بدن ایجاد شده، خنثی و دفع شود. خربزه سرعت هضم غذا را بالا می­برد و بدین لحاظ در کودکان موجب اشتها و فعالیت سلول­های بدن شده، در رشد آنان موثر است و در سالمندان باعث افزایش فعالیت دستگاه گوارش می­شود.

 خواص خربزه

1 - خربزه دارای ویتامین A است، از این رو در ترمیم و تجدید سلول­های بدن نقش دارد.

2- خربزه با داشتن خاصیت ادرارآور بودن در بیماری­های سنگ کلیه و مثانه مفید است.

3- خربزه سرشار از ویتامین­های A، C وD و سلولز است.

4- خربزه به علت ملین بودن، برای معالجه یبوست تجویز می­شود.

5- اگر گوشت خربزه را له کنید و به صورت مرهم روی سوختگی­های سطحی پوست بدن بگذارید، آن را معالجه خواهد کرد.

6- تخم خربزه برای سرفه­ی حاد، تب­های شدید درد سینه و حلق مفید است.

7- خربزه باعث افزایش شیر در زنان شیرده می­شود.

8- مغز تخم خربزه­ی بوداده طبیعت گرم دارد.

9- مغز تخم خربزه­ی بوداده دارای خاصیت ادرارآور، نرم­کننده و افزایش­دهنده­ی میل جنسی است.

10- خربزه برای اشخاص مبتلا به «سل ریوی» و کم خونی مفید است.

11- خربزه، رنگ چهره را روشن می­کند و بیماری «استسقا» (احساس تشنگی دائمی) را درمان می­نماید.

13- خربزه به هضم غذا کمک می کند و رودل را برطرف می­نماید.

14- خوردن 8 گرم دم­کرده پوست خشک­شده­ی خربزه، سنگ مثانه را دفع می­کند.

هلو

 درخت هلو از زمان­های قدیم در چین وجود داشته و از آن جا به نقاط دیگر جهان راه یافته است. در قرون وسطی از آن به­صورت یک داروی گیاهی استفاده می­کردند. هلو منبع غنی ویتامین­های A و C و نیز منبع خوبی از پتاسیم است. به آسانی هضم می­شود و تقویت کننده­ی بدن است. هلو برای اشخاص سرد مزاج مضر است به همین دلیل این افراد باید هلو را با عسل یا زنجبیل بخورند. هضم هلو برای بعضی از اشخاص دشوار است و نفخ ایجاد می­کند. برای این که نفخ ایجاد نکند، باید آن را حداقل نیم ساعت قبل از غذا خورد.

 خواص هلو

1- به دلیل داشتن آب فراوان، برای رفع تشنگی و کم­آبی بدن می­توان از آن استفاده کرد.

2- هلو و برگه­ی خیس شده­ی آن، اثر ملین بسیار خوبی برای رفع یبوست است.

3- برای رفع بوی بد دهان هلو بخورید.

4- هلو در افرادی که گرم­مزاج هستند باعث تقویت نیروی جنسی می­شود.

5- روغن مغز هسته­ی هلو برای دردگوش و گرفتگی مجرای گوش مفید است.

6- اگر روغن مغز هسته­ی هلو را به محل درد بواسیر بمالید اثر خوبی دارد.

7- بهتر است هلو را با پوست بخورید، چون پوست آن دارای ویتامین A است.

8- جوشانده­ی گل هلو «کرم معده» و «کرم کدو» را دفع می­کند. 

9- زودهضم است و به سرعت از معده و روده­ها عبور می­کند.

10- هلوی خام، اشتهاآور است.

11- هلو صفراآور است. برای این کار باید 185 گرم آب هلو را پس از صاف کردن با مقداری ترنجبین مخلوط کنید و بخورید.

12- هلو با این که شیرین است، برای افراد مبتلا به دیابت ضرری ندارد.

13- ادرارآور و قلیایی­کننده­ی خون است، بنابراین برای افراد مبتلا به بیماری­های کلیوی و روماتیسم مفید است.

14- دم کرده­ی برگ یا گل هلو برای رفع «سیاه­سرفه» استفاده می­شود.

15- هلو را له کنید و به­صورت ضماد برای رفع دل­پیچه­ی بچه­ها و دفع کرم روده روی شکم آن­ها قرار دهید.

16- برگ هلو و جعفری را با روغن زیتون مخلوط کرده، روی سوختگی و محل ضرب­دیدگی بگذارید.

17- بهترین ماسک زیبایی را می­توانید از هلو تهیه کنید. برای جوان کردن پوست خود، هلو را له کنید و روی پوست قرار دهید و بگذارید مدت 20 دقیقه بماند. پس از آن صورت­تان را با آب بشویید.

18- جوشانده­ی پوست درخت هلو، اثر تب­بُر و ضدکرم دارد.

19- خوردن هلو، سموم را از بدن خارج می­کند.

انجیر

درخت انجیر که نام علمی آن فیکوس (Ficus) است از خانواده­ی موراسه (Moracee) ‌ و دارای ۶۰۰ گونه است که اکثر انواع آن وحشی یا زینتی هستند؛ مانند درخت معروف به درخت کاتوچو (فیکوس الاستیکا) که هم زینتی است و هم صنعتی. «فیکوس بنگالنسیس» و «فیکوس رلیگیوزا» انواع زینتی این گیاه هستند که در تزئینات و به­عنوان گیاه آپارتمانی مصرف زیاد دارند. و بعضی از انواع آن که در باغبانی - از نظر مصرف میوه­ی آن - مورد استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از «فیکوس کاریکا»، «فیکوس پالماتا» و «فیکوس پودوکاریکا». فیکوس کاریکا همان انجیر معمولی است که به­عنوان میوه مورد استفاده قرار می‌گیرد. ولی فیکوس پالماتا و فیکوس پودوکاریکا بیشتر برای تلقیح انواع انجیر خوراکی کاشته می‌شوند.

موطن اصلی درخت انجیر در نواحی مدیترانه بوده است و به همین جهت آن را جزء میوه‌های مناطق نیمه­گرم طبقه­بندی می‌کنند. درخت انجیر بسیار قدیمی است. آثار این درخت در آخر عهد دوم (کرتاسه) دیده و در عهد چهارم در اطراف دریای مدیترانه کشت شده ‌است. در مصر از ۲۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کاشت درخت انجیر موسوم بوده ‌است.

خواص انجیر

1.                  انجیر تعریق بدن را زیاد می­کند.

2.                  ادرارآور است و حرارت بدن را کاهش می­دهد.

3.        چاق­کننده است و برای آن­هایی که می­خواهند وزن اضافه کنند و یا بیمارانی که دوره نقاهت خود را می­گذرانند بسیار مفید است. بدین منظور می­توان آن را با شیر سویا مخلوط کرده و بین غذاها خورد.

4.        انجیر یبوست را برطرف می­کند و یکی از بهترین میوه­ها برای تمیز کردن روده­ی بزرگ و رفع یبوست است. در قدیم برای از بین بردن یبوست، از شربت انجیر استفاده می­کردند.

5.        برای درمان ناراحتی­های سینه، حدود 20 گرم از خرما، عناب، انجیرخشک و مویز را با هم مخلوط و آسیاب کرده، سپس این پودر را با یک لیتر آب بجوشانید تا حجم آن به نصف برسد. از این جوشانده می­توان به مقدار 3 فنجان در روز مصرف نمود.

6.        جوشانده­ی انجیرخشک، درمان کننده­ی التهاب مجاری دستگاه تنفسی، کلیه، ذات الریه، ذات الجنب، سرخک، مخملک و آبله است.

7.                  جوشانده غلیظ انجیر خشک برای رفع سرماخوردگی بسیار مفید است.

8.        برای برطرف کردن «سیاه سرفه»، «برونشیت» و «ذات الریه» از قهوه­ی انجیر استفاده کنید. برای درست کردن این قهوه، انجیر را ابتدا بوداده و سپس آن را آسیاب کنید تا به­صورت پودر درآید.

9.                  انجیر دستگاه هاضمه را تقویت می­کند و برای درمان «سوءهاضمه» مفید است.

10.      سوپ انجیر بسیار مقوی است و برای افزایش شیر در زنان شیرده مفید است. (برای تهیه­ی سوپ، انجیر نارس را با گوشت بپزید.)

11.      برای برطرف کردن ورم گلو، 50 گرم انجیر زرد را در 500 گرم شیر ریخته، به مدت 15 دقیقه بگذارید بماند، سپس آن را غرغره کنید و مقدری از آن را نیز بنوشید (می­توانید آن را با عسل هم شیرین کنید)

12.              جوشانده­ی انجیرخشک در شیر برای درمان «آنژین»، «ورم لثه» و «ورم مخاط دهان» نیز موثر است.

13.      یکی از داروهای بسیار موثر برای درمان آرتروز و درد مفاصل، مخلوط شیر بز و انجیر سیاه است. این مخلوط سموم مختلف را از بدن خارج کرده، درد را از بین می برد.

14.              انجیر را می­توان همراه با میوه­های دیگر مصرف کرد؛ البته با میوه­های اسیدی مانند پرتقال و گریپ فروت سازگار نیست.

15.      انجیر برای آن­هایی که قند خون­شان پایین می­آید و یک­باره احساس ضعف می­کنند مناسب است زیرا قند آن به سرعت در روده کوچک جذب می­شود.

16.              خوردن انجیر باعث افزایش نیروی جنسی می­شود.

17.              انجیر تقویت­کننده­ی کبد است.

18.              اگر ترشح ادرار کم باشد خوردن انجیر باعث ازدیاد آن می­شود.

19.              دم کرده­ی انجیر با شنبلیله برای سینه­درد و رفع خشکی سینه، مفید است.

20.              برای رفع ورم طحال، انجیر را به مدت 9 روز در سرکه خیس کنید و هر روز 5 عدد آن را با سرکه بخورید.

21.              انجیر ضدسرطان است. 

22.              انجیر در معالجه­ی بیماری­های پوستی موثر است.

23.              انجیر برای کبدهای ضعیف مناسب نیست و آن­هایی که کبد ضعیف دارند باید انجیر را با گردو بخورند.

24.              زیاده­روی در مصرف انجیر، تولید نفخ شکم و اسهال کرده، برای چشم نیز مضر است.

زردآلو

زرد آلو (نام علمی: Prunus armeniaca) نام یکی از میوه‌ها از خانواده­ی گل­سرخیان¹³ است. درخت زرد آلو، بومی چین است. حدود 4000 سال قبل در چین دیده شد و بعداً این میوه به آسیا، اروپا و دیگر مناطق جهان گسترش پیدا کرد. رنگ زرد این میوه مربوط به مولد ویتامین A یعنی «کاروتن» است که گاهی نمای بنفش نیز دارد.

هر صدگرم زردآلوی تازه یا سه­دانه­ی معمولی، 12 گرم موادقندی و یک گرم مواد پروتئنی دارد. یک گرم روغن، نزدیک به 53 کالری، 365 میلی­گرم پتاسیم، 20 میلی­گرم کلسیم، 25 میلی­گرم فسفر، 3 میلی­گرم آهن و 6 میلی­گرم ویتامین C هم در این مقدار زردآلو وجود دارد. بسیاری از مردم جهان از زردآلو به­عنوان ملین استفاده می­کنند و به زنان توصیه می­شود به­دلیل وجود آهن و کلسیم، از این میوه زیاد مصرف کنند.

خواص زردآلو

1.                  به علت داشتن «کبالت» برای کم­خونی مفید است .

2.                  این میوه جهت چاقی نافع است ولی برای اشخاص چاق، خوردن مقدار اندک آن ضرر ندارد.

3.                  روغن هسته­ی زردآلو را می­توان در آرایش برای نرم کردن پوست به کار برد.

4.                  زردآلو معدن آهن، فسفر، کلسیم و مس است.

5.        ویتامین A در میوه­ی زردآلو به حد وفور یافت می­شود که به رشد اطفال کمک کرده، باعث تقویت قوه­ی بینایی آن­ها می­شود.

6.        در بین سبزیجات، هویج بیشترین مقدار «بتاکاروتن» را دارد و در بین میوه­ها زردآلو این گونه است. هیچ میوه دیگری به این اندازه دارای بتاکاروتن¹⁴ نیست. بتاکاروتن موجود در زردآلو مانع پینه بستن و خشک شدن پوست می­شود.

7.        زرد آلو در پاک سازی ترکیباتی که مسئول ایجاد تغییرات سرطان در سلول­ها هستند کمک می­کند و این امر بین سیگاری­ها و غیرسیگاری­ها، در پیش­گیری از سرطان ریه و در بین زنان و مردان به­طور یک­سان صادق است.

8.        برگه­های زردآلو منبع غنی از پتاسیم هستند و تحقیقات نشان داده است که دریافت پتاسیم مازاد در رژیم غدایی روزانه، موجب کاهش فشار خون در افراد دارای فشار خون طبیعی و افراد با فشار خون بالا می­شود.

9.        زرد آلو به دلیل داشتن پتاسیم بالا، یک میان­وعده و دسر خوب برای سالمندانی که از افسردگی روانی و گیجی ناشی از فقدان پتاسیم در رژیم غذایی رنج می­برند، محسوب می­شود.

10.      زردآلوها به دلیل داشتن کاروتن کافی، از شب کوری و دید کافی در افراد به­خصوص سالمندان که میوه و سبزی تازه­ی کمتری مصرف می­کنند، جلوگیری می­کنند.

11.      زردآلو به دلیل داشتن فیبر غذایی و افزایش تدریجی قند خون به­عنوان یک میان­وعده­ی کامل کم­کالری برای افراد که برنامه­ی کاهش وزن دارند، مفید است.

12.              تصفیه کننده­ی خون است. عروق را باز می­کند .

13.              بوی بد دهان را رفع می­کند.

14.              تب­بُر است .

15.              التهاب مفاصل را برطرف می­کند.

16.               ضد نرمی استخوان است .

17.               برای قلیایی کردن بدن مفید است.

18.              زردآلو به علت داشتن مقداری «اسید سالسیلیک»، برای درد مفاصل و رماتیسم مفید است.

19.              زردآلو، خنک و اشتها آور است.

20.              زردآلو، باعث رفع تشنگی و عطش می­شود.

21.              برای رفع یبوست و بواسیر مفید است.

22.              حرارت درونی بدن را پایین می­آورد.

23.              برگه زردآلو باعث هضم غذا می­شود و برای یبوست مفید است.

تذکراتی در مورد مصرف زردآلو :

توجه به این نکته ضروری است که نباید هرگز مغز هسته­ی تلخ زرد آلو خورد چون حاوی ماده­ای به­نام «آمیگدالین» است که در بدن سیانید آزاد می­کند و موجب اختلال تنفسی، فلج و حتی مرگ می­شود. از زیاده­روی در مصرف زردآلو خودداری کنید، زیرا مصرف زیاد آن در هضم مواد غذایی ایجاد اختلال کرده، دچار اسهال می­شوید. افرادی که ناراحتی کبدی دارند، باید از زیاد خوردن زردآلو پرهیز کنند.

ضمناً زردآلو باید برای مصرف روزانه یا حداکثر ٢ روز بعد خریداری شود. در مورد زردآلوی تازه انواع نرم و گوشتی آن را خریداری کنید اما از خرید برگه­های زردآلوی زرد و روشن به دلیل SO2 موجود در آن، پرهیز کنید. زردآلوها را در کیسه­های پلاستیکی درون یخچال نگه داشته و در عرض چند روز مصرف نمایید.

***

آن قدر میوه­های تابستانی متنوع و پرخاصیت هستند که بعید است در حوصله­ی این صفحات باشد که تک تک آن ها را بررسی کنیم. فعلاً به همین تعداد و همین خواص بسنده می­کنیم. البته خوانندگان محترم نشریه می­توانند در منابع زیر که حقیر هم از این منابع استفاده کردم جست­وجو کنند و به عظمت و دانایی و توانایی خلقت میوه­ها و مخصوصاً میوه­های تابستانی بیشتر از پیش پی ببرند.  

منابع:

1.                  fa.wikipedia.org

2.                  http://www.shikweb.com/

3.                  http://www.ksabz.net/

4.                  http://www.funpatugh.com/

5.                  http://forum.1pars.com/

6.                   http://www.irannaz.com/

7.                  http://www.noavari.com/

8.                  http://www.ebtekarnews.com/

9.                  http://noorportal.net/

پی نوشت­ها:

1.          آنتی اکسیدان‌ها (به انگلیسی: antioxidant) موادی هستند که از تشکیل رادیکال‌های آزاد در سلول‌ها جلوگیری می‌کنند. آنتی اکسیدان‌ها نقش مهمی در پیش­گیری از سرطان دارند.

2.                   lycopene

3.          رادیکال یا رادیکال آزاد (به انگلیسی: free radical) به اتم، مولکول یا یونی گفته می‌شود که دارای الکترون جفت‌نشده است. یک رادیکال آزاد می‌تواند دارای بار مثبت، منفی یا خنثی باشد. میل به واکنش رادیکال‌ها به‌دلیل داشتن الکترون جفت‌نشده زیاد است و عامل بیماری‌هایی مانند دژنراسیون و سرطان‌اند.

4.          سرطان روده بزرگ، یا سرطان کولون؛ در این بیماری سلول‌های سرطانی در داخل بافت روده شروع به تکثیر می‌کنند. اگر چه این سرطان از جمله معمول­ترین سرطان­های بشر به حساب می‌آید اما به­دلیل بهبود روش­های غربال­گری و تشخیصی، تعداد موارد جدید این بیماری و مرگ ناشی از آن بطور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته است.این بیماری در هر سنی بروز می‌یابد اما میزان بروز در سن بالای ۵۰ سال بیشتر است. زمانی که در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شود درمان­پذیر است اما تشخیص آن در این مراحل هیچگونه علامتی ندارد. روده­ی بزرگ بخشی از سیستم گوارشی شامل مری، معده، روده‌های بزرگ و کوچک است. روده­ی باریک از انتهای معده شروع شده و به روده­ی بزرگ ختم می‌شود و سپس روده­ی بزرگ از آن جا تا محل مقعد ادامه می‌یابد، روده­ی بزرگ شامل دو بخش است. بخش اول اصطلاحاً کولون نامیده می‌شود. که حدود ۱۸۰ سانتی متر طول دارد. بخش دوم نیز راست روده است که طول آن به ۱۵ تا ۲۵ سانتی متر می‌رسد.

5.          جهش و تغییرات ژنتیک؛ در هر یک از فعالیت­های سلولی نظیر فرایندهای همانند سازی (Replication) رو نویسی (Trancecription) ترجمه (Translation) ترکیب مجدد یا نوترکیبی (Recombination) کروموزوم­ها و بروز و ظهور اطلاعات ژنتیکی (Gene-expression) احتمال خطا و اشتباه وجود دارد. درست است که سطح دقت در این فرایندها به گونه‌ای باورنکردنی بالا و بسیار بالا است، اما با وجود این، احتمال پیوند خوردن خطا در میلیون­ها و میلیاردها اتصال همیشه وجود دارد

6.                   گواتروژن به موادی گفته می شود که ید را محبوس می‌کنند.

7.          پورین به ترکیب شیمیایی­ای گفته می‌شود که حاصل ترکیب یک حلقه پیریمیدین با یک حلقه ایمیدازول است. پورین‌ها (با احتساب توتومرهای‌شان) فراوان‌ترین ترکیب‌های هتروسیکلیک نیتروژنی در طبیعت هستند. پورین‌ها به همراه پیریمیدین‌ها سازنده بازهای آلی هستند که در ساختار دی‌ان‌آ به صورت نوکلئوتید شرکت دارند.

8.          مدر یا ادرار آور، خوراک یا دارویی را گویند که موجب افزایش حجم ادرار انسان شود . از جمله­ی مدرها می­توان میوه‌های حاوی آب فراوان مانند هندوانه، گیاهان دارویی مانند بابونه، ریشه شیرین­بیان، سنبل خطائی و داروهای مدر یا دیورتیک­ها مانند فورزماید را برشمرد.

9.          ویتامین ب۵ یا اسید پانتوتِنیک یکی از ویتامین‌های گروه ب است. نام این ویتامین از کلمهٔ یونانی پانتوتن (به یونانی: παντόθεν) به معنای «از همه جا» ریشه می‌گیرد. علت این نام‌گذاری این است که مقدار کمی از این ویتامین در تقریباً همه­ی غذاها یافت می‌شود. به علاوه، این ویتامین موجب رشد و مقاومت پوست و ‌غشاهای مخاطی می‌شود. بدن انسان به طور متوسط به ۵ میلی‌گرم ویتامین B5 در روز نیاز دارد. این میزان که از طریق تغذیه­ی مناسب جذب بدن می‌شود در نوزادان حدود ۲ میلی‌گرم و در زنان شیرده ۷ میلی‌گرم است. کم­بود ویتامین B5 معمولاً به هنگام سوءتغذیه بروز می‌دهد. ویتامین B5 تقریباً در همهٔ غذاها به مقدار گوناگون یافت می‌شود؛ ولی دانه‌ها، غلات و به خصوص ژله رویال سرشار از این ویتامین هستند. در داروسازی از این ویتامین برای جلوگیری از ریزش مو استفاده می‌شود.

10.        بیوتین یا ویتامین B7 یکی از ویتامین‌های گروه ب است. این ویتامین محلول در آب، با نام ویتامین اِچ نیز شناخته می‌شود. بیوتین در غلات کامل، جگر، تخم مرغ و شیر پیدا می‌شود.

11.        آلبومین یکی از مهم­ترین پروتئین های پلاسماست. در بدن انسان بین ٣٠٠ تا ٥٠٠گرم آلبومین وجود دارد و روزانه ١٥ گرم (٢٠٠ میلی گرم برای هر کیلو وزن بدن) آلبومین در کبد ساخته می شود. و در آن جا که بدن محتاج به آلبومین بیشتر باشد تولید آلبومین با مصرف مواد مغذی تا ٢ برابر بالا می­رود.

12.               میوه­ی بومی میوه­ای است که احتیاج به کشت ندارد و خودبه­خود در زمین می­روید.

13.        تیره­ی گُل­سُرخیان (Rosaceae) یکی از تیره‌های گیاهی از راسته گل‌سرخ‌سانان هستند. میوه‌های آلو، ازگیل، زردآلو، سیب، هلو در این خانواده قرار دارند

14.        بتاکاروتن از دسته کاروتنوئیدها و پیش­ساز ویتامین A در بدن است. همچنین به­عنوان یک آنتی اکسیدان بدن را از صدمات رادیکال های آزاد حفظ می­کند. وقتی پوست بدن، پوسته پوسته و سفید و خاکستری رنگ می­شود نشانه­ی کم­بود بتاکاروتن است. بتاکاروتن در بدن یک پوشش محافظ در مقابل رادیکال های آزاد به وجود می­آورد. نور آفتاب، نیکوتین سیگار، استرس و مواد مضر، سبب تولید رادیکال­های آزاد خطرناک در بدن می­شوند بتاکاروتن این توانایی را دارد که به مقابله با این رادیکال­ها برخیزد و انرژی تخریبی آن­ها را کم کند.