بحث حجاب و رعایت پوشش الهی، مورد هجمه‌ی زیادی واقع شده است. از آن جایی که معمولاً همه‌ی شبهه‌های مسئله‌ی حجاب، هماهنگی مفهومی وخواستگاه مشترکی دارند، لذا عیار باز‌شناسی معارف حق از باطل ضرورت دارد. در این بخش به طرح کلی این شبهات و تردیدها پرداخته، با نگاهی به آموزه‌های دینی، سعی می‌کنیم پاسخ‌های مناسبی ارائه دهیم. یادمان باشد: امروزه بیشتر انگیزه‌های مخالف حجاب، از عدم تسلط بر مفاهیم دینی بوده، نه این که از عدم پذیرش باشد.
اشکال:
چرا حجاب فقط در دین اسلام است و دین‌های دیگر دستوری به نام حجاب ندارند؟
پاسخ:
یکم: آن چه مسلّم است این است که قبل از اسلام حجاب در جهان وجود داشته و اسلام مبتکر آن نیست.
دوم: اصل حجاب و رعایت پوشش در میان ادیان، اقوام و ملیت‌های گوناگون وجود داشته و سابقه‌ای همزمان با آفرینش جامعه‌ی انسانی دارد؛ هر چند نحوه‌ی استفاده و بهره‌گیری از حجاب به جهت آداب و رسوم ملت‌ها، مختلف بوده ولی همگی نسبت به اصل آن متفق بوده‌اند. از مجموع بررسی‌های به عمل آمده، این‌گونه فهمیده می‌شود که در برخی ادیان و ملت‌های قبل از اسلام، نگاه‌های بسیار سخت‌گیرانه‌تری نسبت به قانون پوشش وجود داشته است.
سوم: «ویل دورانت» در صفحه‌ی سی جلد دوازده «تاریخ تمدن» (ترجمه-ی فارسى) راجع به قوم یهود و قانون «تلمود» مىنویسد: «اگر زنى به نقض قانون یهود مىپرداخت چنان که مثلاً بى آن که چیزى بر سر داشت به میان مردم مىرفت و یا در شارع عام نخ مىرشت یا با هر سنخى از مردان درد دل مىکرد یا صدایش آن قدر بلند بود که چون در خانهاش تکلم مىنمود همسایگانش مىتوانستند سخنان او را بشنوند، در آن صورت مرد حق داشت بدون پرداخت مهریه او را طلاق دهد.»
چهارم: حجاب سخت و شدیدى در ایران باستان حکم‌فرما بوده، حتى پدران و برادران نسبت به زن شوهردار نامحرم شمرده مىشدهاند.
پنجم: «کنت گوبینو» در کتاب «سه سال در ایران» نیز معتقد است که حجاب شدید دوره‌ی ساسانى، در دوره‌ی اسلام در میان ایرانیان باقى ماند. او معتقد است که آن چه در ایران ساسانى وجود داشت، تنها پوشیدگى زن نبوده بلکه مخفى نگه داشتن زن بوده است.
ششم: از کتاب مقدس استفاده می‌شود که در عهد سلیمان(ع) زنان غیر از پوشش بدن، بُرقَع(روبند) به صورت
می‌انداختند.
هفتم: در زمان ابراهیم(ع) هم، روبند رایج بود. اولین باری که رفقه، نامزد اسحاق، او را دید، برقع (روبند) به صورت انداخت.
هشتم: آن چه از حجاب در شریعت موسی(ع) بیان شد، در شریعت عیسی(ع) نیز وجود دارد، چون عیسی (ع) گفت: « فکر نکنید که من آمده‌ام تا تورات و نوشته‌های پیامبران را منسوخ کنم، بلکه آمده-ام تا آن‌ها را به تحقق برسانم.»
نهم: زن‌ها در قرن‌های اوّلیه‌ی مسیحیت تنها با چادر می‌توانستند در مراسم عبادی شرکت کنند، زیرا فریبنده به‌شمار می‌رفت و می-گفتند حتی فرشتگان ممکن است در موقع اجرای نماز از دیدن آن‌ها حواس‌شان پرت شود!
دهم: در زمان بعثت زرتشت و قبل و بعد از آن، زنان ایرانی از حجابی کامل برخوردار بوده‌اند. برابر متون تاریخی، در همه‌ی آن زمان‌ها پوشاندن موی سر و داشتن لباس بلند و شلوار و چادر، رایج بوده است و زنان هر چند با آزادی در محیط بیرون خانه رفت و آمد می‌کردند و هم‌پای مردان به کار می‌پرداختند، ولی این امور با حجاب کامل و پرهیز شدید از اختلاط‌های فساد‌انگیز همراه بوده است. جایگاه فرهنگی پوشش در میان زنان نجیب ایران‌زمین به‌گونه‌ای است که در دوران سلطه‌ی کامل شاهان، هنگامی که خشایارشاه به ملکه‌ی «وشی» دستور داد که بدون پوشش به بزم بیاید تا حاضران، زیبایی اندام او را بنگرند، وی امتناع نمود و از انجام فرمان پادشاه سر باز زد و به‌دلیل این سرپیچی، به حکم داوران، عنوان «ملکه‌ی ایران» را از دست داد.
یازدهم: در مسیحیت همانند همه‌ی ادیان الهی حجاب امری معمول و مورد تأیید است. مسحیت نه تنها احکام شریعت یهود در مورد حجاب را تغییر نداد، بلکه قوانین شدید آن را استمرار بخشید و در برخی موارد، قدم را فراتر نهاد و با سخت‌گیری بیشتری وجوب حجاب را مطرح ساخت؛ زیرا در شریعت یهود، تشکیل خانواده و ازدواج امری مقدس محسوب می‌شد و طبق نوشته‌ی ویل‌دورانت، در بیست سالگی اجباری بود!
دوازدهم: پس حجاب فقط مخصوص اسلام نیست. در همه‌ی ادیان مطرح بوده و حتی در بعضی از آن‌ها، دستوراتی به مراتب سخت‌تر از آیین اسلام وجود داشته است.
)