خواهر عزیز، از سروده‌های زیبای‌تان برمی‌آید که اهل ذوقید و شعر، با ضمیر و ذهن‌تان آمیخته است.
در بررسی سروده‌های‌تان، به این نتیجه می‌رسیم که اگر درک کامل‌تری از مقوله‌ی هندسه‌ی شعر داشته باشید و اصول قافیه‌سازی را بشناسید، اشکالاتِ گاه به گاه در بیت‌ها از بین می‌رود.
«عشق وطن» جز در بند سوم، دارای قافیه‌های درستی است اما از نظر وزن عروضی دچار کاستی است. توجه به تعداد ارکان و وزن، این ناهمواری را آشکار می‌کند.
در مثنوی «یا محمد(ص)» قافیه‌ها به جز بیت‌های پنجم و هفتم به‌جایگاه و صحیح هستند. وروسیاه و پناه از این نوعند. باید توجه داشته باشید در بیت «یا محمد خاتم پیغمبران/ ای نگین
جمله‌ی پیغمبران» و «یا محمد واله‌ی عشق تو ام/ واله‌ی آل تو و راه تو ام» ردیف وجود دارد – کلمات پیغمبران در بیت پنجم و توأم در بیت هفتم – اما «خاتم و جمله یا عشق و راه» نمی‌توانند قافیه شوند زیرا با اصول قافیه منافات دارند و حروف مشترک در آن‌ها به‌کار نرفته است. بنابراین با اصلاح این دو بیت، مشکل قافیه در شعر رفع می-شود.
بیت اول این سروده بر وزن «فاعلاتن، فاعلاتن، فاعلاتن، فاعلن» است و بقیه‌ی بیت‌ها جز ابیات دوم و ششم که از نظر وزن نیاز به بازنگری دارند، در وزن «فاعلاتن، فاعلاتن، فاعلن» سروده شده‌اند و با بیت نخست متفاوتند.
مثنوی «یگانگی» با افت و خیز در وزن و قافیه روبه‌روست. بیت‌های چهارم، پنجم و هفتم قافیه ندارند و بیت‌هایی مانند مواردی که در پی می‌آید، باید با بحر رمل مسدس مخذوف هماهنگ شوند.
«گر رویم روزی به غربت ای رفیق باز باشیم ایرانی را شفیق
کرد و ترک و لر همه هم‌میهنیم هر کجا باشیم نام ایران می‌بریم»
سربیت بعدی نیز در راستای توضیحات ذکر شده باید اصلاح شود.
منتظر آثار بعدی‌تان می‌مانیم
موفق باشید.
)