نویسنده


تندخویی

آقایی که قصد ازدواج با او را دارم، گاهی تندخویی می‌کند. این مسئله چه‌قدر نگران‌کننده است؟

تندخویی معمول و موردی اشکال ندارد و همه، درجه-ای از آن را دارند. این گونه تندخویی‌ها را با تدبیر و محبت و مهربانی و با از بین بردن زمینه-های آن می‌توان کاهش داد.

تندخویی‌هایی نگران‌کننده است که عصبی و غیرعادی باشد بدین شکل که چشم‌ها قرمز می‌شود؛ رنگ چهره تغییر می‌کند؛ دست‌ها و گاهی بدن می‌لرزد؛ شخص دچار تپش شدید قلب می‌شود؛ اشیای دم دست را پرت می‌کند؛ به شیشه یا میز مشتی، و سر خود را به دیوار می-کوبد و خود یا دیگران را کتک زده، بعد هم پیشیمان می‌شود.

اگر هنگام تندخویی چنین نشانه‌هایی وجود داشته باشد، اختلال در سیستم عصبی است که آن هم اغلب قابل درمان است و برای درمان باید به روان‌پزشک مراجعه کرد.

اگر تندخویی‌های نامزد شما با برخی از این نشانه-ها همراه است و دچار تردید شده‌اید، درباره‌ی او در این زمینه بیشتر تحقیق کنید. می‌توانید او را در محل کار یا خیابان به وسیله‌ی یکی از نزدیکان-تان بیازمایید.

بددلی و سوءظن

نامزدم به‌شدت به من سوءظن دارد و دائم درباره‌ی رفت‌وآمدها و ارتباطاتم می‌پرسد. آیا این رفتارها می‌تواند نشانه‌ی بیماری بددلی باشد؟

اگر در مورد ارتباطات شما می‌پرسد و با پاسخ شما و دلیلی که می‌آورید، قانع می‌شود، یعنی استدلال-پذیر است، اختلال نیست؛ اما اگر استدلال نمی‌پذیرد و رفتار خود را تکرار کرده، رفتارهایی غیرعادی از خود بروز می‌دهد، در حالی که شما هم زمینه‌ی این بدگمانی‌ها را ایجاد نکرده‌اید، بیمار است و به اختلالی به نام «اختلال هذیانی» یا «هذیان زناشویی» مبتلاست. این اختلال در زنان هم وجود دارد.

برخی از رفتارهایی که می‌تواند شما را مطمئن سازد که نامزدتان اختلال هذیانی دارد، از این قرار است:

1. درباره‌‌ی صحبت کردن شما با دیگران و حتی خنده‌های عادی‌تان حساسیت زیاد نشان می‌دهد؛

2. درباره‌ی پوشش مناسب شما دائم تذکر می-دهد؛

3. وقتی در جمعی قرار می‌گیرید یا برای مقدمات ازدواج از جمله آزمایش یا خرید می-روید، نگاه‌های معنادار می‌کند و چشم‌غرّه می-رود؛

4. شما را دائم کنترل می‌کند و بسیار حرص می-خورد؛

5. درباره‌ی دیده‌بوسی و حتی احوال‌پرسی با محارمی از جمله عمو، دایی، خواهرزاده و برادرزاده نیز حساسیت نشان می‌دهد؛

6. از شما سؤالاتی غیرعادی می‌پرسد؛ از جمله این که از چه زمانی تلفن همراه داشته‌ای؟ آیا مزاحم تلفنی هم داشته‌ای؟ آیا پسر خاله یا پسر عموی بزرگ‌تر یا همسن خود داری؟ مسیر دانشگاه یا مدرسه یا محل کار به خانه را چگونه می‌رفتی؟ در صورت استفاده از آژانس، راننده‌ی آن مرد بود یا زن و ...،

7. برای زندگی آینده‌ی خود با شما شرایط سختی را قرار می‌دهد؛ از جمله این که با هیچ نامحرمی نباید ارتباط داشته باشی، در برابر محارم نیز باید از پوشش کامل استفاده کنی و ... .

اگر با مشاهده‌ی این حالت‌ها اطمینان یافته‌اید که نامزدتان بیمار است، ورود به زندگی مشترک با او، مشکلات بسیاری را برای‌تان فراهم خواهد کرد که یا باید تا آخر عمر بسوزید و بسازید و یا به جدایی رضایت دهید.

او ممکن است شما را در منزل حبس و رابطه‌تان را با همه‌ی نزدیکان حتی محارم قطع کند. سرکشی‌های پیاپی به منزل حتی وسط روز و وقت کاری، تلفن‌های پی در پی برای اطمینان از بودن شما در منزل یا مشغول نبودن تلفن، تعقیب‌ها و بررسی‌های غیرمنطقی و ... نمونه-هایی از فشارهای زندگی بر شما است. او حتی ممکن است با دیدن خواب آَشفته‌ای درباره‌ی شما پرخاش‌گری کند و قشقرق راه بیندازد.

خساست

خواستگار من وقتی به خواستگاری‌ام آمد، گل و شیرینی نیاورد. آیا ممکن است خسیس باشد؟

گل و شیرینی نیاوردن خواستگار به‌تنهایی نمی-تواند نشانه‌ی خسیس بودن او باشد، مگر این که با قراین و نشانه‌های دیگری همراه شود.

برای رسیدن به اطمینان، از راه‌کارهای ذیل استفاده کنید:

1. به پاسخ او در جلسه‌ی اول گفت‌وگو- یعنی محور ششم از سؤالات اختصاصی خانم  درباره‌ی سطح زندگی - توجه کنید و ببینید چه پاسخی داده است؛

2. دوباره درباره‌ی سطح زندگی (البته شفاف‌تر و مصداقی‌تر) سؤال کنید. ممکن است پیش‌تر گفته باشد: می‌خواهم سطح زندگی معمول و متعارفی داشته باشم. حال از او بپرسید: می-خواهید سطح زندگی‌تان مانند چه کسی از نزدیکان باشد تا شفاف‌تر پاسخ دهد؛

3. درباره‌ی خرید لوازم مورد نیاز زندگی از جمله خودرو یا لوازم برقی بپرسید. خسیسان خودرو نمی‌خرند به این بهانه که بچه‌ها روی آن خط می‌اندازند. لوازم برقی نمی‌خرند به بهانه‌ی این که مصرف برق بالا می‌رود؛

4. نظر او را درباره‌ی اسراف و حد آن بپرسید. خسیسان به‌طور معمول، خود و خانواده را از نیازمندی‌های اولیه محروم می-کنند و معتقدند که خرید آن‌ها اسراف است.

توجه داشته باشید که اگر در زندگی مشترک، زن خسیس باشد، مشکل جدی ایجاد نمی‌شود؛ چون تأمین نیازهای زندگی به عهده‌ی او نیست. اگر زن و مرد هر دو خساست داشته باشند، فشار  روانی نخواهند داشت و فقط به‌سختی زندگی می‌کنند و فرزندان‌شان را در تنگنا قرار می‌دهند؛ اما اگر مرد خسیس و زن با سخاوت باشد - به‌ویژه اگر در منزل پدری خود در ناز و نعمت بوده باشد- بسیار رنج خواهد برد.