کارشناس ارشد مهندسی صنایع غذایی

چند سالی است که پلاستیک‌ها محیط زیست ما را به محاصره خود درآورده‌اند. ظروف پلاستیکی امروزه عامل بزرگ‌ترین مشکلات زیست‌محیطی هستند. سالانه میلیون‌ها تن پلاستیک، در صنایع نگه‌داری و بسته‌بندی استفاده می‌شود. موادی که زمان برگشت آن‌ها به طبیعت 300 تا 500 سال طول می‌کشد.

ظروف پلاستیکی چنان جایگاهی پیدا کرده‌اند که استفاده از آن‌ها گریزناپذیر بوده، پس چاره این است که از پلاستیک‌هایی استفاده شود که کمترین آسیب را در پی داشته باشند. هنگامی که به آشپزخانه نگاه می‌کنیم در هر گوشه‌ای از آن اثری از پلاستیک پیدا می‌کنیم، حتی برای نگه‌داری مواد غذایی.

مهاجرت مواد شیمیایی موجود در ظروف پلاستیکی به مواد غذایی، از جمله مواردی است که همیشه توجه‌ کارشناسان و دست‌اندرکاران صنایع غذایی را به خود معطوف کرده است. اولین نکته‌ای که می‌توان با توجه به آن جلوی ضرر و زیان‌های احتمالی را گرفت توجه به کدهایی است که روی ظروف پلاستیکی درج شده‌اند. در قسمت تحتانی و خارجی این ظروف علامت بازیافت (یک شکل مثلثی که اضلاع آن به شکل فلش هستند) حک شده که درون آن عددی ما بین 1 تا 7 دیده می‌شود.

این اعداد بسیار مهم بوده و بیانگر نوع موادی هستند که درون ظروف پلاستیکی به‌کار رفته‌اند. اگر عدد درج شده 1، 2، 3، 4، 5 بود ظرف پیش ‌روی شما مناسب نگه‌داری مواد غذایی است. هر چه این اعداد کوچک‌تر باشند ظرف برای نگه‌داری مواد غذایی مناسب‌تر است به‌نحوی که بهتر است از ظروفی که عدد 1 و 2 روی آن‌ها درج شده برای نگه‌داری مواد غذایی استفاده کرد و  اگر این عد بین 3 تا 6 بود (با بزرگ‌تر شدن عدد) احتمال مهاجرت مواد شیمیایی به ماده‌ی غذایی افزایش می‌یابد. اگر عدد حک‌شده 7 بود به هیچ وجه نباید برای نگه‌داری مواد غذایی از آن استفاده کرد.

یکی دیگر از کارهایی که باید توجه‌ خاص به آن شود، قرار دادن ظروف پلاستیکی در مایکروفر (مایکروویو) است که باید از این کار اجتناب کرد. البته ظروف گیاهی و ظروف پلاستیکی که روی آن‌ها عبارت microwave safe درج شده برای استفاده در این وسیله مناسب است.

نکته‌ی قابل توجه دیگر ریختن غذا و مایعات داغ درون این ظروف است. این عمل بسیار خطرناک بوده و سبب می‌شود که بخش اعظمی از مواد شیمیایی موجود در ظروف وارد مواد غذایی شود.

هنگامی که در یک لیوان پلاستیکی چای ریخته می‌شود پس از چند ثانیه احساس می‌شود که لیوان نازک‌تر شده است این مسئله بیانگر مهاجرت مواد شیمیایی به درون مایعات موجود در لیوان است. می‌توان برای غذا و مایعات داغ از ظروف گیاهی و کاغذی استفاده کرد.

نکته‌ی دیگر بطری‌های آب آشامیدنی است که به‌عنوان پرمصرف‌ترین انواع این ظروف می‌توان نام برد. بطری‌هایی که در ماه‌های گرم سال حتی اگر حاوی آب معدنی نباشند به‌طور مرتب از آب شهری پر می‌شوند و درون یخچال قرار می‌گیرند تا آب خنک مصرفی خانواده را تأمین کنند و دیگر ایام هم برای نگه‌داری موادی چون آب‌لیمو و آب‌غوره مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اگر آب بیش از شش ماه در این ظروف نگه‌داری گردد، آلوده می‌شوند، بنابراین باید از استفاده‌ی مکرر این ظروف برای نگه‌داری آب در یخچال خودداری شود.

مواد ترش مانند آب‌لیمو، آب‌غوره و سرکه را نیز نباید در طولانی‌مدت در این ظروف نگه‌داری کرد، به‌خصوص که خاصیت اسیدی این مواد تأثیری بیشتری بر بطری دارد.

در پایان یادآوری می‌شود بطری‌های آب، یک‌بار مصرف بوده و علاوه بر آن مقاومت کمی نسبت به سرمای فریزر دارند، دمای پایین سبب می‌شود مواد موجود در آن‌ها به ماده‌ی غذایی وارد شود.

منابع:

1.www. hamshahrionline. ir

2.health. jcf.ir

3.fa.parsiteb.com