گفت‌وگو با سمیرا مظلوم، کشاورز نمونه

درخت زندگی برای این‌که به ثمر بنشیند در حساس‌ترین لحظات عمرش نیاز به مراقبت از آفات دارد، تا بتواند ثمره‌ای خوب داشته باشد و دوره‌ی رشد و نمو درخت زندگی همان دوره‌ی جوانی است. جوانان پرشور ایرانی در هر عرصه‌ای که وارد شوند موفقیت و سرافرازی را برای کشور به بار می‌آورند، چه در دوران دفاع مقدس، چه در فتح قله‌های علمی، ورزشی و یا هنری.

می‌توان جوانی را قهرمان واقعی دانست که در همه‌ی ابعاد زندگی خدا را در نظر بگیرد و عبادت را سرلوحه‌ی خود قرار دهد؛ چرا که با توجه به خداوند و الطاف اوست که  ایام جوانی دوران ارزش‌مندی خواهد شد و روح امید جامعه نیز نشأت گرفته از همین ایمان و اتکای به حق است.

پنجمین جشنواره‌ی حضرت علی‌اکبر a وزارت ورزش و جوانان، با هدف بررسی دست‌آوردهای جوانان در زمینه‌های مختلف علمی، فرهنگی، هنری، اجتماعی و اقتصادی، و انتخاب برترین‌های هر حوزه، از جمله شناسایی جوانان و دختران موفق، و ارتقای جایگاه جوانان بود. در این جشنواره دختران هم‌پای مردان جوان توانستند به برتری دست پیدا کنند. یکی از برگزیدگان این جشنواره «سمیرا مظلوم» در رشته کشاورزی روستایی، رتبه‌ی کشاورز نمونه را به دست آورد. خواندن گفت‌وگویی جهت آشنایی با تلاش‌های این دختر جوان در «روز دختران»، از روستای علی‌آباد شمس، بخش رونیز استهبان فارس، خالی از لطف نیست.

*چه رتبه‌ای در جشنواره کسب کردید؟ پیش از این هم رتبه‌ای در فعالیت‌های اجتماعی داشتید؟

نفر دوم بخش تشکل‌های کشاورزی شدم و چون در ترویج کود ورمی کمپوست فعالیت داشتم، به عنوان کشاورز نمونه انتخاب شدم. در حال حاضر هم به خاطر فعالیت‌ها و همکاری در زمینه‌ی قرآن و تئاتر و سرود، به عنوان بسیجی نخبه در بسیج هنرمندان استهبان معرفی شده‌ام.

*در مورد کود ورمی کمپوست و استفاده‌ از آن که باعث شد کشاورز نمونه شوید، بیش‌تر توضیح بدهید.

ورمی کمپوست یا کرم زباله‌خوار، یک نوع کود آلی و طبیعی تولید شده توسط کرم‌های خاکی است، که جایگزینی مناسب برای کودهای شیمیایی است. از این طریق ضمن حفظ محیط زیست و خاک، قدمی در راستای تولید محصولات سالم برمی‌داریم. کلیه‌ی ضایعات آلی توسط این کرم به عنوان غذا مصرف شده و در نهایت این مواد مصرف شده به صورت کود ورمی کمپوست از سیستم گوارشی کرم خارج می‌شود. در این روش مطمئن خواهیم بود مواد سمی نمی‌توانند وارد چرخه شوند، چون در این صورت موجب تلف شدن کرم‌ها خواهد شد. این کود جهت احیای اراضی و پرورش کلیه‌ی گیاهان زینتی و نهال‌ها، باغ‌ها و سالن‌های تولید صیفی‌جات و گل‌خانه‌هاست.

*چه شد که قدم در این راه گذاشتی، چرا که کشاورزی تقریباً یک کار مردانه است؟

خیلی به کشاورزی علاقه دارم، هم‌چنین دوست داشتم که به مردم روستا کمک کنم علاوه بر این کشاورزی در روستاها به دست مرد و زن می‌چرخد، پس بهبود شرایط آن به همه کمک می‌کند. در روستای ما چون امکانات برای تحصیل نیست به ناچار مجبور بودم که برای مدتی ترک تحصیل کنم تا شرایط برای درس خواندن فراهم شود، پس موقعیت را برای فعالیت‌هایی که دوست داشتم فراهم دیدم. در کنار تدریس قرآن شروع به فعالیت کردم و در مورد راه‌های بهتر کشاورزی مطالعه داشتم تا به جایی که امروز ایستاده‌ام، رسیده‌ام.

*با توجه به این‌که ترک تحصیل کرده بودید، چه سختی‌هایی در این راه داشتید؟ و چه کسانی مشوق شما بودند؟

سختی که زیاد است مخصوصاً برای زنان! اما مهم‌تر از آن نبود کم‌ترین امکانات در روستاست. من مجبور شدم به خاطر نبود شرایط تحصیلی هفت سال از درس و مدرسه دور بمانم که این مسأله برای زنانی امثال من زیاد پیش می‌آید؛ اما این مسأله باعث نشد تا دست از فعالیت بکشم و اعتمادبه‌نفسم را از دست بدهم. هم‌چنین کار خدمات کار بسیار سختی است و گاهی شرایطی پیش می‌آید که نمی‌شود جز ترک فعالیت راه دیگری پیدا کرد. باید در این راه‌ها ثابت قدم بود. اگر پشتیبان خوبی هم داشته باشی استوارتر می‌شوی. پدرم در این راه بهترین همراه و مشوق بود. روز اول که می‌خواستم کارم را شروع کنم به من گفت: «هر کاری علاقه داری شروع کن، کار زن و مرد ندارد، خودت را هم از همین الان مرد حساب کن؛ اما حواست به آبرو و عاقبتت باشد.» این جمله‌های پدرم خیلی گرمی‌بخش بود و چون چنین پشتیبانی داشتم، همه سعی می‌کردند راه را برایم باز کنند تا فعالیت کنم.

* در حال حاضر مشغول چه کاری هستید؟

دانشجوی مهندسی منابع گرایش محیط زیست هستم و در حال حاضر درس می‌خوانم؛ اما در کنار درس باز هم به فعالیت‌هایم ادامه می‌دهم. محصولات روستاییان مثل تخم‌مرغ محلی، زیتون، ترشی‌جات، رب‌گوجه و... را که زیر نظر بهداشت آماده می‌شود به بازار عرضه می‌کنیم در نمایشگاه‌های مختلف شرکت داریم، کماکان کلاس‌هایی برای آشنایی روستاییان در هر زمینه‌ای برگزار می‌کنیم و صندوق توسعه و حمایت را گسترش دادیم به طوری که چندین نفر زیر نظر صندوق کار می‌کنند.

*جشنواره‌ی جوان چه‌قدر در شناسایی جوانان فرهیخته و فعال به مسئولین نقش دارد؟

این‌گونه جشنواره‌ها خیلی مفید و خوب است. مخصوصاً که ایجاد انگیزه‌ای برای فعالین این حوزه است؛ اما نکته‌ای که برای من و خیلی از جوانان فعال و حتی نخبه‌ها دردآور است، این است که بعد از تمام شدن این مراسم‌ها انگار همه چیز تمام می‌شود. حمایتی از مسئولین نمی‌بینیم. به کار ما، رتبه‌ای که کسب می‌کنیم و تلاش‌های‌مان بها نمی‌دهند. به هر حال این رتبه یعنی جوان برتر ایران، بالاترین درجه‌ای که هر کس دوست دارد به آن برسد؛ اما کوچک‌ترین توجهی نمی‌شود. این جشنواره‌ها باید خروجی داشته باشد تا آن همه تلاش برای برگزاریش بی‌نتیجه نماند. متأسفانه چنین دغدغه‌ای در بین مسئولین نیست و به تبع بستر مناسب هم برای فعالیت و عرض اندام جوانان نمی‌ماند.

* کار تشکل‌های کشاورزی شامل چه فعالیت‌هایی است؟

 تشکل ما در واقع کار خدمات رسانی به روستاییان به‌ویژه زنان روستایی را انجام می‌دهد؛ مثلاً اطلاع‌رسانی در مورد شیوه‌ی کشاورزی نوین با امکانات بهتر، کارآفرینی، آموزش هنر‌های دستی و خانه‌داری، پرورش دام و طیور، و فعالیت‌های از این دست. هم‌چنین صندوقی به صورت خودجوش در بین زنان روستا درست شده تا آنان بتوانند به منابع اعتباری و مالی دست پیدا کنند و به خاطر نبود سرمایه مجبور نباشند از کار دست بکشند؛ که به لطف خدا توانسته‌ایم صندوق را ثبت کنیم تا از لحاظ قانونی به مشکل بر نخوریم.

جوانان به پشتیبانی نیاز دارند، اگر پشتیبانی باشد پیش‌رفت‌ها آن‌قدر زیاد می‌شود که به شمارش نمی‌آید. مخصوصاً جوانان روستا با این‌که امکانات ندارند و توقع کمی هم دارند؛ اما همراه و هم‌دل ندارند. باید به آن‌ها توجه خاص شود. امیدوارم مسئولین حمایت‌شان را از جوانان جویای نام دریغ نکنند.

*نگرش به مسأله‌ی جوانان در عرصه‌‏های اجتماعی و مبنا قرار دادن توجه به این سرمایه‌ی اصلی ملی به عنوان فرصت در سیاست‏گذاری‌ها و برنامه‏‌ریزی‌ها، باید تغییر اصولی پیدا کند، کار و فعالیت و فکر اصلی‌ترین پله‌ها برای رسیدن به قله‌های پیشرفت و ترقی است، این جوانان جامعه ما هستند که چون سال‌های جنگ تحمیلی پیش‌قدم رسیدن به این اهداف هستند. بر مسئولین است که در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نکنند تا این مرز و بوم همیشه آباد و سر افراز بماند و جوانانش هماره افتخارآفرین باشند.