آلو

فرآورده‌هایی از قبیل کمپوت، مربا و لواشک از آلو تهیه می‌شود. طعم این میوه از ترش تا شیرین متغیر است. آلو سرشار از ویتامین‌های A ، B و آهن، فسفر، منیزیم، پتاسیم، سدیم و منگنز است. مصرف آلو برای جلوگیری از افزایش فشار خون، کنترل قند خون و پیش‌گیری از بروز بیماری‌های قلبی- عروقی، سرطان و بیماری‌های گوارشی نقش به‌سزایی در سلامت انسان دارد.

آلو یکی از منابع خوب آنتی‌اکسیدان‌هاست. این میوه حاوی مقادیر مناسبی از ترکیب‌های فنلی و بتاکاروتن است که با اثر آنتی‌اکسیدانی خود رادیکال‌های آزاد را خنثی می‌کند. رادیکال‌های آزاد اثرهای مخربی را در بدن اعمال می‌کنند. آلو به‌دلیل داشتن فیبر غذایی برای کنترل قند خون، جلوگیری از یبوست و حفظ سلامت دستگاه گوارش مفید است. این خوراکی سرشار از فیبر محلول و نامحلول است. یکی از مهم‌ترین این خاصیت‌ها ایجاد احساس سیری طولانی‌مدت و کمک به عمل‌کرد بهتر دستگاه گوارش است.

افرادی که مقادیر کمی گوشت قرمز مصرف می‌کنند، خود را در معرض خطر دریافت ناکافی آهن و تهی‌شدن ذخایر آهن بدن قرار می‌دهند. فقدان آهن می‌تواند در نهایت به کم‌خونی منجر شود که خستگی مفرط و عدم تمرکز از عوارض آن است. آلو منبع خوب آهن است. مصرف آلو به عمل‌کرد بهتر باکتری‌های طبیعی مقیم روده کمک می‌کند. به‌همین دلیل، مانع از رشد باکتری‌های نامناسب در روده شده، به این ترتیب، بدن در مقابل بیماری‌های دستگاه گوارش بیمه می‌شود.

آلو، منبع ویتامین B6 است که می‌تواند به سوخت‌وساز بهتر بدن کمک کند و هم‌چنین باعث عمل‌کرد بهتر مغز شود. حالت تهوع را از بین می‌برد. آلوی سیاه حرارت درونی بدن را نیز فرومی‌نشاند. این میوه طبیعتی سرد دارد، پس برای افراد گرم‌مزاج مناسب است. میزان قند آلو بالاست؛ به‌همین دلیل، افرادی که دچار بیماری دیابت هستند بهتر است از این میوه به‌صورت کنترل شده استفاده کنند.

صدگرم آلوی تازه 76 کیلوکالری و صدگرم آلوی خشک 302 کیلوکالری انرژی دارد.

نکته‌ی قابل توجه: بهتر است در آغاز مصرف آلو، به‌ویژه برای رفع یبوست، از مصرف مقدار زیاد آن خودداری شود و به‌تدریج مقدار آن افزایش یابد. در ابتدای مصرف، ممکن است برخی افراد احساس نفخ و ناراحتی‌های خفیف گوارشی کنند؛ ولی پس از چندی دستگاه گوارش، خود را با هضم آن تطبیق می‌دهد و عوارض یاد شده در عرض سه الی چهار هفته برطرف می‌شود. اغلب کودکان شیرینی را بسیار دوست دارند که موجب کرم‌خوردگی دندان و عوارض مختلفی در آن‌ها می‌شود. بهتر است به‌جای شیرینی، به آن‌ها آلو  بدهید.

دسر آلو: فر را با دمای 180درجه سانتی‌گراد روشن ‌کنید تا گرم شود. در یک کاسه‌ی متوسط، یک پیمانه شکر، یک‌چهارم قاشق چای‌خوری نمک و یک‌و‌یک‌چهارم پیمانه آرد بریزید و آن‌ها را مخلوط ‌کنید. یک‌دوم پیمانه کره را روی این مخلوط بریزید و آن‌ها را هم بزنید تا یک‌دست شود. نیمی از مخلوط را کنار بگذارید. به نیم دیگر آن کمی دارچین، یک چهارم قاشق چایخوری بکینگ‌پودر و یک تخم‌مرغ اضافه ‌کنید و آن‌ها را کاملاً مخلوط ‌کنید. پس از این‌که مواد یک‌دست شدند آن را در ظرف مناسب فر پهن ‌کنید و به مدت 15 دقیقه داخل فر بگذارید تا رنگ آن طلایی ‌شود. سپس یک‌چهارم پیمانه شکر، یک عدد تخم‌مرغ و یک‌دوم پیمانه خامه، یک‌دوم قاشق چای‌خوری عصاره‌ی وانیل و یک‌دوم قاشق چای‌خوری عصاره‌ی بادام بریزید و آن‌ها را با همزن دستی مخلوط ‌کنید.

خمیر پخته‌شده را از فر خارج ‌کنید و آلوهای خرد شده را که حدود 700 گرم است روی آن بچینید. مخلوط خامه را روی آن ریخته و به‌طور یک‌نواخت پخش ‌کنید. سپس مخلوط آرد و کره را که کنار گذاشته بودید روی آن ریخته و دو قاشق غذاخوری شکر را نیز روی آن بپاشید. دوباره آن را به مدت بیست الی سی دقیقه داخل فر گذاشته تا روی آن طلایی ‌گردد و آلوها نرم شود. سپس آن را از فر خارج کرده و بگذارید کمی خنک شود. این دسر را می‌توانید با خامه سرو کنید.

آلبالو

آلبالو و گیلاس دارای خصوصیت‌های تقریباً مشابه هستند؛ با این تفاوت که آلبالو ترش و میزان ویتامین c و بتاکاروتن آن بیش از گیلاس است. از مربا و شربت خوش‌مزه‌ی آلبالو نمی‌توان به‌راحتی گذشت؛ به‌خصوص این‌که شربت آلبالو خاصیت عطش‌زدایی نیز دارد.

آلبالو سرشار از ویتامین‌ها و املاح معدنی گوناگون به‌خصوص ویتامین C ، مقداری سدیم، منیزیم، پتاسیم، مس و روی است. این میوه طبیعتی سرد دارد. بنابراین خوردن آن به افراد گرم مزاج توصیه می‌شود. آلبالو باعث کاهش فشار خون می‌شود و مصرف آن برای افرادی که دارای فشار خون بالایی هستند مفید است. غلظت خون را کم می‌کند. اثر ضدعفونی‌کننده بر روده‌ها دارد. چربی خون را پایین می‌آورد و برای رماتیسم، تصلب شرایین و نقرس مفید است. به درمان خستگی و التهاب مفاصل نیز کمک می‌کند. ادرار را زیاد کرده، عطش را کاهش داده و و اشتها را زیاد می‌کند و برای معده نیز مفید است. اعصاب را نیز آرامش می‌دهد و ملین خوبی است.

آلبالو از جمله مواد غذایی است که دارای بتاکاروتن و ویتامین c است که به‌عنوان آنتی‌اکسیدان به‌کار می‌رود. غذاهای حاوی آنتی‌اکسیدان با سرطان مقابله می‌کند. این میوه باعث به‌تأخیر انداختن روند پیری نیز می‌شود. نوشیدن آب آلبالو پس از ورزش می‌تواند درد حاصل از کشیدگی ماهیچه را تسکین دهد.

در فاصله‌ی غذاهای اصلی می‌توان آلبالو خورد؛ زیرا بسیار زود هضم می‌شود. به یک‌باره نباید مقدار زیادی آلبالو مصرف کرد؛ بلکه به مقدار کم و در موقع خوردن هم باید خوب جویده شود. افرادی که دیابت دارند می‌توانند به‌حد اعتدال آلبالو مصرف کنند. اشخاصی که چاق هستند نباید آلبالو را برای دسر یا غذای اضافی علاوه بر غذاهای مخصوص رژیم خود مصرف کنند؛ ولی برای یک غذای اصلی می‌توانند آلبالو مصرف کنند؛ آلبالو دارای کالری کمی است و آتش اشتهای کاذب را خاموش می‌کند.

سعی کنید در رژیم غذایی خود روزانه پنج تا ده عدد آلبالو یا گیلاس تازه بگنجانید. از خوردن آلبالویی که رنگ آن کاملاً قرمز نشده است و دارای گوشتی سفت است باید خودداری شود؛ زیرا مصرف آن سوءهاضمه می‌آورد و کار روده‌ها را مختل می‌کند.

شربت آلبالو: آب آلبالوها را گرفته و حدود یک لیتر آب آلبالو را در ظرف لعابی بریزید و حدود دو کیلو شکر به آن اضافه ‌کنید و با قاشق به هم‌ بزنید تا شکر حل شود. بعد بجوشانید تا شربت غلیظ شود. در زمان جوشیدن چندبار بچشید و دقت کنید که شربت زیاد نجوشد. پس از آماده‌شدن از روی حرارت برداشته از صافی رد کنید. در صورت ترش‌بودن آن می‌توانید شکر بیش‌تری اضافه کنید.

گیلاس

گیلاس منبع بسیار خوبی برای ویتامین A ، C ، پتاسیم، کلسیم، فسفر، سدیم، منیزیم، فولات، آهن و فیبر است. گیلاس مسکن اعصاب است، ملین بوده و معده را نیز تمیز می‌کند. از افزایش چربی خون، تصلب شرایین، سرطان پیش‌گیری می‌کند و اسید اوریک خون را کاهش می‌دهد و به درمان نقرس کمک می‌کند.

این میوه در صورتی که قبل از غذا میل شود؛ برای افردی که قصد لاغری دارند یک غذای ایده‌آل است و مصرف آن اندام را متناسب می‌کند؛ زیرا خوردن آن قبل از غذا شخص را سیر می‌کند و جلوی اشتها را می‌گیرد. البته تعادل در مصرف آن نیز باید رعایت شود. افرادی که بیماری دیابت دارند می‌توانند در حد مناسب از این میوه مصرف کنند. جوشانده‌ی دم گیلاس برای دفع سنگ‌های مثانه و تمیزکردن مجاری ادرار کاربرد دارد. ماسک زیبایی تهیه‌شده از گیلاس له شده نیز، پوست را نرم و رنگ رخسار را باز می‌کند.

مربای گیلاس: یک کیلوگرم گیلاس را بشویید و هسته‌های گیلاس را خارج کنید. گیلاس‌ها را داخل کاسه‌ای بریزید و لابه‌لای گیلاس‌ها شکر بپاشید. سپس گیلاس‌ها را به مدت دوازده ساعت در یک جای خنک قرار دهید تا آب بیندازند.

قابلمه‌ای را روی حرارت ملایم قرار دهید و گیلاس‌ها را داخل قابلمه بریزید و اجازه دهید مربا آرام‌آرام بجوشد و غلیظ شود. سپس مقدار بسیار کمی وانیل را اضافه و مخلوط کنید. مربا را پس از آماده‌شدن از روی حرارت بردارید و اجازه دهید خنک شود. بعد داخل شیشه‌ی تمیزی بریزید و در جای خنک نگه‌داری کنید.

برای این‌که بدانید شربت قوام آمده است یا نه، مقداری شربت را در قاشقی بریزید. اگر شیره پس از خنک‌شدن سریع از قاشق نریخت، شربتش قوام آمده است. اگر شکر مربا کم باشد، قوام نیامده باشد، یا کاملاً پخته نشده باشد، ممکن است کپک بزند. وقتی مربا یا شیره بیش از حد بجوشد یا آن‌که شیرینی آن کم باشد، شکرک می‌زند و برای رفع آن باید در شربت یا مربا کمی آب جوش و مقداری آبلیمو اضافه کرد و گذاشت چند جوش بزند تا شکرک آن از بین برود.