وقتی آنژیوگرافی می‌گوید رگ‌تان گرفته است و بالون زدن تأثیر ندارد، خونریزی قلبی خیلی دور از ذهن نیست. هرچه گفتیم ماهی بخورید برای قلب خوب است گوش نکردید تا آخر فیشرها همه‌ی‌شان را تور کرده و کار همه‌ی wwwها را ساخته‌اند. این وب جهان‌گستر آخر اگر دنیایی را خاکستر نکرد؛ حالا ببینید کی گفتیم‌ها! وقتی قلبی خونریزی می‌کند، اگر جراح حاذقی موجود نباشد، باید مرگ قلب را به جان خرید. یاد مادبزرگم به‌خیر که می‌گفت مگر اینترنت هم آدم است؟ مگر جان دارد؟ و ما با قهقهه‌ای از اعماق روده‌های‌مان می‌گفتیم نه، اینترنت یک شبکه است. انگاری مادربزرگِ ما بیش‌تر از خود مایِ به اسم مهندس، اینترنت را می‌شناخت! آری، اینترنت هم جان دارد؛ اگر جان نداشت، که قلبش خونریزی نمی‌کرد. اصلاً اسم قلب که می‌آید، ناخودآگاه قلبم منقبض می‌شود. می‌گویند قلب ما آدمی‌زاده‌ها به رگ‌هایش وابسته است؛ اما قلب اینترنت به OpenSSL. می‌گویند این وب‌های عنکبوتی جان‌شان در گرو این OpenSSLهاست. بعضی‌ها هم که قضیه را جنایی‌تر کرده‌اند و می‌گویند برای سکرت‌بودن ارتباطات این OpenSSLها، رمز روی وب‌سایت می‌گذارند. قدیم‌ها اگر کسی می‌خواست استراق سمع کند، حتماً باید گوشش را به قدری تیز می‌کرد که صدای بال‌زدن مگس را در هوا بشنود؛ اما برای فال‌گوش ایستادن در اینترنت، به جای شنیدن صدا همین OpenSSL ، دار و ندارت را به باد می‌دهد.
قبل‌ها می‌گفتند اگر افکارتان را از حافظه‌ی موقت به حافظه‌ی دائم، مثل کاغذ منتقل کنید، سرقت می‌شود؛ اما دیگر نشنیده بودیم که بگویند تا سنسوری از مخچه‌ی‌تان به چیزی فکر کرد بدزدندش. بیچاره اینترنت تا اطلاعاتی وارد حافظه‌ی موقت صفحات تار عنکبوتی سرورهایش (وب) شد، توانستند آن را خیلی راحت کِش بروند. حالا این اطلاعات چیست؟ هرچه سکرت باشد؛ چه چیزی بهتر از رمز عبور کاربران یا سرورها! خلاصه یک تور بزرگ برای کش‌رفتن همه‌ی اطلاعات (رمز عبور ایمیل و اطلاعات بانکی) شما که در وب‌سایت‌ها مثل همیشه موجود است، پهن کرده‌اند. صحبت از کش‌رفتن رمز که می‌شود، دلم برای یک‌صدهزار ریال مانده‌ی حساب بانکی‌ام تنگ می‌شود! آخی، خدابیامرزدش! حالا هر چه‌قدر اینترنت بگوید این وصله‌ها به ما نمی‌چسبد، OpenSSLها می‌گویند با این باگ باز خونریزی، ما کاملاً راضی با چسب راضی به تو چسبانده‌ایم؛ هرچند خیلی از بچه‌های تو ناراضی‌اند. بچه‌ها که می‌گویم منظورم گوگل، فیس‌بوک، یاهو، برخی از سایت‌های ایران و... هستند؛ البته بسیاری از وب‌سایت‌های متعهد و آگاه، به‌صورت کاملاً محسوس با استفاده از جراحان فوق فوق فوق فوق تخصص ـ که فوقش همان تخصص است دیگر ـ این وصله را با سیم‌چین آهنی بریده‌اند؛ ولی هنوز خیلی از سایت‌های دیگر مانده‌اند که جراحی، برای بندآوردن این خون پیدا نکرده‌اند. می‌ترسم آخر آن‌قدر خون از اینترنت برود که ماهواره مجبور به اهدای خون به آن شود.
هارت بلید (خونریزی قلبی) یک تلنگری بود که یقین به اینترنت را به شک بدل کند؛ چراکه کاربران باید بدانند که ممکن است حفره‌های خطرناکی در اینترنت باشد که هکرها در راستای توسعه و جامه‌ی عمل پوشاندن به اهداف‌شان از آن‌ها استفاده می‌کنند و از قابلیت‌های بالقوه‌ی این حفره‌های فسقلی برای گردآوری اطلاعات بهره می‌گیرند. یادم می‌آید از بچگی هرچه بادکنک می‌گرفتیم، تا فوت در نفس داشتیم آن را باد می‌کردیم. عادت بدی بود. آن‌قدر باد می‌کردیم که لپ‌هامان به‌صورت تصاعدی مانند موشک آریان‌پنج در هوا می‌ترکید. چه‌قدر هوای امروز بد بود؛ مثل این‌که سوراخ‌های سوزنی اوزون حفره شده است؛ حفره‌ای که دست آخر همه‌ی پرتوی فرابنفش را وارد زندگی ما می‌کند و ما را از هستی ساقط. یادش به‌خیر آن زمان که ما خواستیم کامیپوتر یاد بگیریم، ابتدا با ویندوز xp معاشرت کردیم! آن زمان‌ها ویندوز xp نوزادی بیش نبود؛ الآن دیگر بزرگ شده و اول تینجری‌اش هست. خُب، حال سؤال مهم که چشم شما را به ادامه‌ی مطلب باز می‌کند این است که آخر ویندوز xp چه ربطی به بادکنک دارد؟ کاملاً مرتبط است. ویندوز xp همان بادکنکی است که به اندازه‌ی کافی باد شد و بعد از آن‌که لپ‌های مایکروسافت از شدت بادکردنش ترکید، تصمیم گرفتند سوزنش را بدهند دست هکرها تا بادش را خالی کنند؛ اما هکرهای فرصت‌طلب که اندر کسب آوازه‌ای به این گیتی آمده‌اند، چنان سوزنی به این بادکنک خواهند زد که حفره‌ای بسیار بزرگ ایجاد شده و در نهایت در چندین نانوثانیه بادش را خالی کنند. خالی شدن باد همانا و تخلیه‌ی اطلاعات به سرعت باد هم همانا! با خونریزی قلبی اینترنت، توانستیم دست‌وپنجه‌ای رستمانه نرم کنیم؛ اما با این حفره‌ها چه کنیم؟ حفره‌هایی که راه نفس‌کشیدن را از ما خواهند گرفت. نفسم می‌گیرد وقتی یاد حساب بانکی، عکس‌های شخصی، فایل‌های تحقیقاتی‌ام همه و همه می‌افتم. می‌گویند بدترین نگرانی سخت‌شدن نفس‌کشیدن است؛ چراکه پرتوهای فرابنفش وقتی از راه حفره‌های اوزون وارد هوای دور دماغ ما شود، راهی جز خوش‌آمدگویی آن‌ها به داخل ریه‌های‌مان نداریم. وقتی ویندوز xp وارد سن تینجری‌اش شد، مایکروسافت که دید دیگر حریفش نمی‌شود، بلافاصله در 8 آوریل سال 2014 این نوجوان بی‌نوا را رها کرد و ویندوز xp بی‌کس و کار شد و دیگر کسی نیست تا پشتیبانی‌اش کند. غریبی و بی‌کسی درد دارد؛ عزیزم! بعد از این تاریخ، این سیستم‌عامل قدیمی دیگر آپدیت‌های امنیتی، هاتفیکس‌های غیرامنیتی، پشتیبانی رایگان و غیررایگان و آپدیت‌های تکنیکی محتوایی دریافت نمی‌کند و حفره‌هایش روزبه‌روز بزرگ‌تر می‌شود و راه برای هکرها باز و بازتر. در حال حاضر، این پرتوها بیش‌تر از همه‌ی طایفه‌ی سیستم‌عامل‌ها، این تینجر بی‌نوا را آلوده کرده‌اند. این‌چنین می‌شود که ویندوز xp در را به سوی هکرها باز می‌کند. منزل خودتان است بفرمایید و هرچه می‌خواهید بردارید، هرچه می‌خواهید اضافه کنید، هرچه می‌خواهید پاک کنید و خلاصه در تغییر دکوراسیون مختار هستید. در همه‌ی دنیا، همه شیپور به دست گرفتند و فریاد می‌کنند شما هم مثل مایکروسافت یک گودبای پارتی بگیرید و با این تینجر قدیمی خداحافظی کنید؛ گرچه برای کسانی مثل ما که از نوزادی بزرگ‌شدنش را با چشمان خودشان نظاره‌گر بوده‌اند و داغی بس جان‌کاه است؛ اما چاره چیست؟ جالب است این‌که بدانید اکثر دستگاه‌هایATM بسیاری از کشورها و ادارات دولتی، هنوز با این تینجر مراوده دارند که آن‌ها هم باید اهتمام هرچه بیش‌تر و زودتری در بدرقه‌ی این عزیز داشته باشند؛ چراکه این مریضی، دیگر خونریزی قلبی نیست که امید به بهبودش باشد، مرگ نباتی است. آخر وقتی با حفره‌های به اندازه‌ی یک گودال با ویندوز xp به سایت‌ها وصل می‌شوید و آن سایت هنوز مبتلا به مرض خونریزی قلبی است، پرتوهای هکرها چشم‌تان را درمی‌آورد. ستاد انتخاب ویندوز در زمان‌های بغرنج برای کاربران می‌گوید: بهتر است کاربران xp دسته‌جمعی طی یک عملیات انتحاری از ویندوز xp به دیگر ویندوزها مانند سون، ایت، لینوکس و... کوچ کنند؛ باشکوه و پرستوانه! اما آن‌هایی که سیستم‌شان هنوز با زغال کار می‌کنند و قابلیت ارتقا به ویندوزهای دیگر را ندارند بهتر است در استفاده از همان ویندوز xp چند نکته‌ی امنیتی را رعایت کنند؛ اما ما باز هم می‌گوییم فصل، فصل کوچ هست‌ها! اگر درگیر باد و بوران شدید بر ما خرده نگیرید. اولاً: وقتی می‌خواهید وارد سایت‌ها شوید، بررسی کنید که مرض خونریزی قلبی‌اش برطرف شده یا نه؟ چراکه همان‌طور که گفتیم درمان این مرض به دست سرورهاست. دوماً: جنگ‌جویان مبارزه‌گر با ویروس، گزینه‌های خوبی برای حفاظت ویندوز شما در برابر ارتش هکرها و خطرهای امنیتی هستند. آویرا، AVG و آواست 2014، نرم‌افزارهای رایگان و قدرقدرتی هستند و در مسابقات ویروس‌کشی هم مدال‌های خوش‌آب‌ورنگی کسب کرده‌اند؛ البته به جا هم گفته‌اند: مفت باشد، هر چه باشد! کسانی هم که از ما بهتران هستند و وضع مالی‌شان طعنه به پولدارها می‌زند، کسپراسکی ۲۰۱۴ پولی بخرند، خوب است. این ستیزگران که نام‌شان را بردیم، عالی‌اند؛ اما ممکن است که ایستادگی آن‌ها پشت تینجر ما تا سال آینده به اتمام برسد. گفته باشیم، بعداً نگویید خرج روی دست ما گذاشتید و باعث شدید نرم‌افزارهای رایگان را دانلود کنیم. ثانیاً: می‌گویند نسخه‌های XP Embedded پروفشنال که در دستگاه‌های ATM و دیگر ابزار و دستگاه‌های اقتصادی استفاده می‌شود، دارای پیشتیبانی رسمی مایکروسافت هستند و تا چند سال دیگر هم پشتیبانی می‌شوند. هنوز فرصت استفاده از عابربانک‌های خودتان را دارید، غصه نخورید! ما هم‌چنان با بیانی محکم اعلام می‌کنیم: با ویندوز xp ، خداحافظی کنید! ویندوز xp بای بای!
)