از بهار روز پیروزی انقلاب تا بهار روز جمهوری اسلامی راهی نیست. راهی که تنها پنجاه روز است، پنجاه روزی که زن مسلمان ایرانی در تب‌وتاب تنفس در هوای ایرانی اسلامی، چادرش را بر سر می‌اندازد و در صف‌هایی به بلندای تاریخ 2500ساله‌ای که بر او گذشته است، صف می‌کشد تا رأی بدهد و بگوید از نظام شاهنشاهی به تنگ آمده و جمهوری اسلامی را پذیرفته است. بگوید همان‌طور که هم‌پای مردان در راه ریشه‌زدن، جوانه‌زدن و شکوفه‌دادن انقلاب قدم برداشته است، در به ثمر نشستن جمهوری اسلامی هم دخیل است و به پاس عشق به اسلام، به ولایت فقیه دخیل بسته است.
ایران، همان ایرانی است که در دهم فروردین به دعوت امام خمینی در همه‌پرسی 20میلیون و 288هزار نفری، با 2/98 رأی خود به جمهوری اسلامی بله گفت و به دهان سلطنت شاهنشاهی مشت سکوت زد. ایران، همان ایرانی است که زنان و مردانش ساختار سیاسی-اجتماعی خود را تغییر دادند تا فرزندان‌شان در فضای فرهنگ جمهوری اسلامی بشکفند و ببالند. همان ایرانی است که خواستار جمهوری اسلامی شد تا بگوید هست و خواهد ماند و با هر نظامی که دین اسلام را زیر سؤال ببرد، مخالفت خواهد کرد.
زنان رفتند تا با برگه‌های آریِ خود نشان بدهند نظام جمهوری، نظام «حکومت مردم بر مردم» است. آنان می‌توانند خودشان شاه باشند، می‌توانند بالاتر از شاه باشند و با رأی خود، برای زندگی دختران و پسرانش تصمیم بگیرند. با برگه‌های سبزرنگ آری، نشان بدهند می‌توانند رژیم طاغوت را براندازند و به جمهوری اسلامی رأی بدهند. رفتند تا در شعارهای‌شان، در تظاهرات‌شان، نوای استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی موج بردارد. تا صدای‌شان به صدای امواج دریای انقلاب اسلامی بپیوندد و سیلی شود تا کاخ و کاخ‌نشینان را اسیر کند و کوخ و کوخ‌نشینان را آباد و آزاد کند.
زنان پای صندوق‌ها، خیمه‌ی میثاق با رهبری زدند تا با صدای رهبرشان عطر استقرار جمهوری در مشام‌شان بپیچد، آن‌هنگام که پس از رفراندوم، ایشان فرمودند: «صبح‌گاه دوازده فروردین که روز نخستین حکومت الله است از بزرگ‌ترین اعیاد ملی و مذهبی ماست و ملت ما باید این روز بزرگ را عید بگیرند و زنده نگه دارند. روزی که کنگره‌های قصر 2500ساله‌ی حکومت طاغوتی فرو ریخت و سلطه‌ی شیطانی برای همیشه رخت بربست و حکومت مستضعفین جانشین آن گردید. من به دنیا اعلام می‌کنم که در تاریخ ایران چنین رفراندومی سابقه ندارد که سرتاسر مملکت با شوق و شعف و عشق و علاقه به صندوق‌ها هجوم آورده و رأی مثبت خود را در آن ریخته و رژیم طاغوتی را برای همیشه به زباله‌دان تاریخ دفن کنند... من از این همبستگی بی‌مانند که همه به ندای آسمانی واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرقوا لبیک گفتند و به اتفاق آرا به جمهوری اسلامی رأی مثبت دادند و رشد سیاسی و اجتماعی خود را به شرق و غرب ثابت کردند، تقدیر می‌کنم.»
اینک 35 سال از عید جمهوری گذشته است و کام ملت ایران با این عید همیشه در عید نوروز، شیرین خواهد شد. زن ایرانی همراه مردش، با کام شیرین خود دست به دعا برخواهد داشت تا سایه‌ی شیرینی جمهوری اسلامی در جهان فراگیر شود؛ چراکه روز جمهورى اسلامى فقط روز عید مردم ایران نیست؛ بلکه عید همه‌ى مردمان مسلمانی است که در آرزوی آن هستند روزی حکومت اسلام در تمام جهان، گسترش یابد و چشم‌شان به جمال قائم آل محمد h روشن شود.
سردبیر
)