نوع مقاله : نگاه
چی بپوشم‌های کودکانه
سیده‌زهرا برقعی
وقتی وارد فروشگاهی می‌شویم، رنگارنگی لباس‌ها و تنوع مدل آن‌ها جذاب و گیراست. خیلی وقت‌ها دلمان پیش یک گل کوچک روی پیش‌سینۀ لباس، یا یک تور یا دکمۀ قشنگِ آن، گیر می‌کند و آن لباس را برایمان دوست‌داشتنی می‌کند.
وقتی قضیه این‌طوری باشد که برای بچه‌ها لباس بخریم، دقت ما بالاتر می‌رود؛ چون توی تنِ بچه‌ها نیستیم و نمی‌دانیم این لباسِ قشنگ، آیا راحت هم هست یا نه؟ اگر خودِ کودک همراهمان باشد، کار ساده‌تر است. آن را تنِ بچه‌ها پرومی‌کنیم و همه‌چیزش را با هم می‌سنجیم؛ اما اگر کودک همراهمان نباشد، کار سخت می‌شود؛ هم باید به شکل چشمی، اندازۀ آن را در نظر بگیریم و هم این‌که تصور کنیم این لباس، آیا به صورت، قیافه و تیپ کودکمان می‌آید یا نه؟
این‌ها البته قلق‌ها و ملاک‌هایی هم دارد که می‌شود حین انتخاب، در نظرشان گرفت؛ مثلاً اگر پوست فرزندمان کمی گندمی باشد، بهتر است از رنگ‌های ملایم و طرح‌دار استفاده کنیم و اگر سبزه است، رنگ‌های تندِ یک‌دست مثل آبی کاربنی، بنفش، آبی نفتی، سبزِ چمنیِ پررنگ و قرمز مناسب‌ترند. به سفید‌پوست‌ها هم، تقریباً همه‌رنگی می‌آید؛ اما باید دقت کرد که رنگ‌های ملایم، چهرۀ آنان را رنگ‌پریده نشان ندهد.
حالا از این‌ها که بگذریم، شما وقتی وارد فروشگاه لباس می‌شوید، چه‌جور لباس‌هایی را برای فرزندان خود انتخاب می‌کنید؟ چون همان‌طور که دقت کرده‌اید، تقریباً مطابق با مدِ لباس‌های بزرگ‌سالان، سایز کوچک‌ترِ همان لباس‌ها هم برای بچه‌ها در بازار هست و بچه‌ها کاملاً می‌توانند با مدل‌های ماهواره‌ای، اروپایی و آخرین مدِ موجود در بازارهای جهانی پیش بروند. هماهنگی با این مدها چقدر پسندیده است؟ لباس‌هایی که در خیابان تنِ بچه‌ها می‌بینید، تا چه حد مناسب سن و حال و هوای کودکانۀ آن‌هاست؟
در این مجال به نکاتی که در انتخاب لباس می‌تواند کارگشا باشد، می‌پردازیم.
***
ست مادر و پدر و فرزند
این‌روزها مد شده که پدر و مادر و فرزندان، تم رنگی خاصی را در اعیاد، جشن‌ها و مهمانی‌ها می‌پوشند؛ مثل تم سفید و قرمز، یا قهوه‌ای و کرمی، یا مثلاً آبی و سرمه‌ای و... این هماهنگی در لباس پوشیدن، جذاب و گیراست و گاهی مهم نیست مدل لباس‌ها شبیه هم‌دیگر باشد؛ همین که رنگ‌ها هم‌خوانی داشته باشند، کافی است تا تیپ خانوادگی را بین دیگر مهمانان، شاخص کند. البته باید توجه داشت که این سبک پوشش، همیشه هم جالب نیست و باید به نوع مهمانی و مهمان‌ها هم دقت کرد. درضمن اگر این کار زیادی تکرار شود، جذابیت خودش را از دست خواهد داد.
***
شبیه بچه‌ها یا بزرگ‌ها
بسیار مشاهده شده که خانواده برای فرزندان، لباس‌های رسمی تهیه می‌کند. برای پسرها کت‌وشلوار (و گاهی کراوات، که در این مورد، گاهی خانواده اهل کراوات‌زدن نیست؛ اما برای بچه جایز می‌داند) و کلاه‌های خاص رسمی(مثل کلاه‌شاپو و کلاه‌کج که گاهی مناسب سن فرزند هم نیست) و کفش‌های براق نوک‌تیزِ مردانه؛ برای دخترها هم پیراهن‌های ملیله‌دوزی، اکلیلی، دست‌وپاگیر و سنگین می‌خرند، با کفش‌های پاشنه‌بلندی که معلوم نیست چه بلایی سرِ شاکلۀ استخوانیِ پای بچه می‌آورد. این لباس‌ها که در کارت‌پستال‌ها و عکس‌های تبلیغاتی می‌بینیم، هرگز برای بچه‌ها راحت نیستند. ضمن این‌که این مدل لباس، اصلاً بچگانه نیست و نمی‌دانم چرا ما بزرگ‌ترها اصرار داریم که بچه‌ها را شبیه بزرگ‌ترها لباس بپوشانیم. در بیشتر اوقات هم، دائم باید تذکر دهیم که بچه مراقب تمیزیِ لباسش باشد و خط و نشان بکشیم که نکند شیرینی خامه‌ای بردارد و روی لباسش بریزد.
اگر مایلیم بچه‌ها به شکل فانتزی لباس بزرگانه‌ای بپوشند، سعی کنیم کمی آن را اسپرت کرده و به فکر راحتی او در آن لباس هم باشیم.
***
آزاد یا تنگ
زمانی لباس‌های تنگ، جزوِ لباس‌هایی شمرده می‌شد که راحت نیستند و گزینۀ اول و دومِ انتخاب خانواده‌ها نبودند؛ اما حالا لباس‌های تنگ آمده‌اند در صدر لیست‌ها. پیراهن‌های پسرانه‌ای که به نظر می‌آید یکی دو سایز کوچک‌تر خریداری شده‌اند و اصلاً ضایع و ناجور به نظر نمی‌رسند؛ چون مد است و لباس‌های دخترانه‌ای که به تمام تنِ بچه، فشار می‌آورد و در نگاه اطرافیان، خیلی هم قشنگ است. بارها شده تنِ فرزندمان لباسی آزاد و راحت کرده‌ایم و دیگران تذکرِ آیین‌نامه‌ای داده‌اند که: «چقدر گشاده!»
باید بپذیریم که هرچه لباس‌های تنگ، تنِ بچه‌ها کنیم، ذائقۀ آنان را تغییر می‌دهیم و دیگر هیچ‌وقت راضی نمی‌شوند در سنین بالاتر، لباس‌های گشادتری بپوشند؛ کما این‌که در میان دخترانی که در آستانۀ بلوغ هستند، هنوز لباس‌های تنگ مرسوم است؛ در حالی که زمانی دختران، در این سال‌های میانۀ بلوغ سعی می‌کردند که لباس‌های آزادتری بپوشند تا توجه‌ها به آن‌ها کمتر جلب شود.
بگذریم شلوارهای تنگی که بعضی خانواده‌ها برای خودشان و فرزندان‌شان می‌خرند، وقت پوشیدن و درآوردن، اشک همه را در‌می‌آورد و قطعاً آسیب‌هایی به پوست و اعضای ناحیۀ تناسلیِ فرزندان وارد می‌آورد.
***
پوشیده یا برهنه
کم نیستند دخترک‌ها و پسرک‌هایی که با تاپ و شلوارک‌های بسیار کوتاه در خیابان دیده می‌شوند. گاهی هم خیلی با این لباس‌ها بانمک و بامزه‌تر می‌شوند؛ اما این لباس‌ها آیا در شأن دخترانگی و پسرانگی فرزندان ما هست؟ لباس‌های دوتکه برای دخترها، از کدام فرهنگ به فرهنگ ما آمده است؟ قدیم‌ها شلوارهای بلند تنِ بچه‌ها می‌کردند و می‌گفتند که پهلو و پای بچه‌ها باید پوشیده باشد؛ وگرنه سرما می‌خورند و از طرفی هم این شلوارها، نیمچه مقاومتی به پوست بچه‌ها می‌دادند که وقتِ زمین‌خوردن، فوری به خون نیفتد. شلوارهای فاق‌بلند، پهلوها را می‌پوشاند و مادربزرگ‌ها خیالشان راحت بود که بچه‌ها وقت بازی در هوای آزاد، سرما نمی‌خورند. حالا آستین‌کوتاه‌ها مد شده‌اند که بیشتر به آستین حلقه‌ای شبیه است. شلوارها هم به شلوارک بدل شده‌اند؛ آن هم شلوارک‌هایی که زیر زانو و تا زانو نیستد و آن‌قدر کوتاه شده‌اند که اطلاق نامِ شلوار به آن‌ها شاید اشتباه باشد! فاق شلوارها هم کوتاه است و پهلوهای بچه‌ها در معرض نگاه دیگران و سرماست. با وجود حساسیت‌های فراوانِ خانواده‌ها دربارۀ سلامتیِ بچه‌ها، عجیب است که آنان با رضایت کامل این لباس‌ها را تنِ بچه می‌کنند.
***
تأثیر پوشش والدین در خانه و بیرون، بر ذهنیت بچه‌ها
ما جلوی بچه‌ها چطور لباس می‌پوشیم؟ ما که الگوهای اولیۀ فرزندان‌مان هستیم، کجاها مراقبیم که بچه‌ها ما را پوشیده و باحیا ببینند؟ شلوارک‌های کوتاه برای والدین، به‌ویژه مادرِ خانه، آیا همه‌جور پوششی را در ذهن بچه‌ها بدیهی نمی‌کند؟ این‌که می‌توانند به‌راحتی هر چیزی را بپوشند و مثلاً اصراری به بلندبودن و پوشیده‌بودنش نداشته باشند.
ما باید الگوی درست و منطقی برای لباس‌پوشیدن‌مان طراحی کنیم؛ یعنی در خانه چی بپوشیم و در بیرون چگونه؟ قاعدۀ لباس‌پوشیدن را برای بچه‌ها هم جابیندازیم؛ طوری که اگر جایی حواسمان نبود و لباس نامناسبی را به فرزندمان پیشنهاد دادیم که بپوشد، خودش آگاهانه نه بگوید و رد کند؛ این‌طوری مقولۀ حجاب و حیا را هم به آن‌ها آموزش خواهیم داد.
***
ایرانی بخریم
حالا با وجود صفحات مجازی در تلگرام، اینستاگرام و سایت‌های مختلف، خانواده‌ها به همه‌جور کالایی دسترسی دارند. لباس‌ها هم در فروش‌های آنلاین و ارسال رایگان، فراوان‌اند. به‌راحتی می‌توانیم لباسی را انتخاب کرده و سفارش خریدش را بدهیم.
اما در انتخاب لباس، در کنار مدل، زیبایی، رنگ و کیفیت آن، آیا به ایرانی‌بودنِ آن هم توجه داریم؟ نگوییم نیست. بگوییم هنوز نمی‌شناسیم. لباس‌های ایرانی و باکیفیت، هم‌اکنون در برندهای مختلفی عرضه می‌شوند که می‌شود به آن‌ها اعتماد کرد. در صورت انتخاب لباس ایرانی، هم به تولید و اشتغال هم‌وطنان‌مان کمک می‌کنیم و هم اسیرِ قیمت‌های آن‌چنانی و بی‌راه نمی‌شویم؛ چون برندهایی که برای خودشان اسم و رسمی پیدا کرده‌اند، تکه‌ای لباس کوچک را به قیمت‌های گزاف می‌فروشند و مشتری‌ها به هوای شیک و امروزی‌بودن، حاضر می‌شوند زیرِ بارِ این قیمت‌ها بروند.
***
بچه‌های مدلینگ
نگاهی به عکس‌های کودکان بیندازید؛ کودکانی که صفحه‌های مخصوصی در تلگرام و اینستاگرام دارند. آن‌ها هربار با یک مدلِ لباس، گیرۀ سر و فیگورِ جدید دیده می‌شوند؛ لباس‌هایی که معمولاً برند هستند و عکس‌ها برای معرفیِ آن منتشر می‌شوند؛ کودکانی که بی‌خبر از همه‌جا، مدلینگ شده‌اند.
شما وقتی از کودک خود عکس می‌گیرید، به این نکته توجه کنید که دارید از چهرۀ معصوم کودک خود عکس می‌گیرید یا از لباس او؟ وقتی هم آن عکس را در صفحۀ شخصی خود منتشر می‌کنید، مایلید به لباس‌های او واکنش نشان دهند یا...؟
بچه‌ها را قربانیِ ذوق‌زدگی خودمان دربارۀ عکس‌های تبلیغاتی، لایک و کامنت‌ها نکنیم.
)