اعلامیه ترحیم جوراب قدیمیه

محمدحسین علیان 

هر قَدَر شسته شدی، بوی تو خواموش نگشت

آری آن بو که به پایان نرسد بوی شماست

درگذشت جوراب، یار و همراه دیرینه‌ی مرد خانه را که پابه‌پای او در مسیر دشوار زندگی گام نهاد و با ثبات قدم پاره‌پاره شد؛ ولی از پای ننشست، به مرد خانه تسلیت می‌گوییم. آن یگانه راهوری که با خاکساری تمام، در این راه زخم برداشته بود و باز در میدان حاضر می‌شد و با رایحه‌ی خوشِ خدمتش، هر خفته را بیدار می‌کرد. استاد بزرگی که با سوراخ‌هایش به ما آموخت، می‌شود از یک سوراخ چندین و چند بار گزیده شد. درست است که مردِ خانه، امروز به مناسبت روز مرد و پدر جوراب جدید گرفته؛ ولی یاد تو در ذهن و بوی تو در دماق همه باقی خواهد ماند.

و اکنون با انبوهی از اندوه و با  قلبی منقلب، هم‌زمان با گرفتن هدیه‌ی روز مرد و جوراب جدید، تو را نه به زباله‌دان تاریخ که به زباله‌دان خانه می‌سپاریم؛ باشد که زباله‌دان از این ضایعه خیلی بو نگیرد!

به منظور تشییع جنازه‌ی آن مرحوم، دقیقاً پس از مراسم روز مرد و گرفتن هدیه و جوراب جدید، از در اتاق (محل استقرار جوراب‌ها) شروع و این مرحوم فقید را تا سطل آشغال مشایعت می‌کنیم.

همچنین در جهت تسلای بازماندگان آن مرحوم، یعنی باقی جوراب‌ها، مجلس ترحیم با گذاشتن جوراب جدید به‌صورت گوله‌شده کنار آن‌ها برگزار می‌شود؛ باشد که این مجلسِ ترحیم، تسلای دل و درس عبرتی برای باقی جوراب‌های بازمانده باشد؛ شاید کم‌تر سوراخ شوند!
مکان: پشت در اتاق، پایین چوب لباسی، جنب کیف، جایی که جوراب‌ها همه گوله شده‌اند.

زمان: هر شب بعد از به خانه آمدنِ مرد خانه، به مدت یک سال تا روز مردِ سال آینده.

از طرف جوراب‌های عزاداران:

      سورمه‌ایه. قهوه‌ایه. راه‌راهه. اون بدبوئه. ناجوره. وارفتهه و دستمال سفره.