نوع مقاله : گفت‌وگو
تأکید مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال بر فراهم‌شدن زیرساخت‌ها و شرایط فرهنگی
سمیه مصور
بحث ورود بانوان به ورزشگاه‌ها، داستان تازه‌ای نیست؛ با این حال شعارهای تبلیغاتی دولت دوازدهم دربارة حقوق شهروندی و جوسازی‌های صورت‌گرفته در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری، باعث شد این موضوع ورزشی طی ماه‌های گذشته تا حد یک چالش فرهنگی و سیاسی پیش‌روی کند.
در شرایطی که موافقان ورود بانوان به ورزشگاه‌ها با محوریت حضور در استادیوم‌های فوتبال، مدعی هستند که شرایط برای وقوع این اتفاق آماده است، مخالفان نظر دیگری دارند و معتقدند از لحاظ سخت‌افزاری و فرهنگی، این موضوع امکان‌پذیر نیست.
در این میان مسئولان وزارت ورزش و جوانان که از یک‌سو ناچار به راضی نگه‌داشتن افکار هم‌سوی خود هستند و از سوی دیگر، علم به مهیانبودن شرایط و امکانات برای تحقق این خواسته دارند، فراهم‌نبودن زیرساخت‌ها را دلیل اصلی عدم ورود بانوان به ورزشگاه عنوان می‌کنند.
«فریبا محمدیان»، معاون توسعه‌ی ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان، درباره‌ی روند پی‌گیری ورود خانواده‌ها به ورزشگاه‌ها می‌گوید: «مدت‌هاست که به تمهید مقدمات این کار پرداخته‌ایم. در حال حاضر مسابقات سی رشته‌ی ورزشی ما، نظیر اسکی، دوومیدانی، اسکیت و دوچرخه‌سواری، با حضور خانواده‌ها برگزار می‌شود.»
وی خاطرنشان کرد: «در فعالیت‌های قهرمانی هم، در بسیاری از رشته‌ها حضور خانواده‌ها را شاهد هستیم که علت آن، وجود استانداردهای لازم و خدمات‌دهی مناسب است؛ اما در برخی رشته‌ها، ازدحام جمعیت، خدمت‌رسانی به تماشاگران را دچار چالش می‌کند. از این رو ضروری‌ست زیرساخت‌های سازه‌های ورزشی نیز مناسب‌سازی شود و برگزارکنندگان نیز، در این حوزه آموزش ببینند.»
** باید قدم به قدم جلو برویم
با توجه به این‌که در بحث ورود بانوان به ورزشگاه‌ها، نگاه‌ها به سمت فدراسیون فوتبال معطوف شده است، به سراغ مشاور فرهنگی فدراسیون رفتیم.
«غلامحسین زمان‌آبادی»، در این باره به خبرنگار «پیام زن» می‌گوید: «ما در این موضوع، باید قدم به قدم کار را پیش ببریم. بخشی از مشکلاتی که در سطح استادیوم‌ها داریم، مربوط به مسائل زیرساختی‌ست. این موارد قابل حل است و این‌طور نیست که تصور کنیم نمی‌توان مشکلات را برطرف کرد. مسئله‌ی زیرساخت‌ها را می‌توان با سازه‌های موقت حل کرد که راحت آماده می‌شود.»
وی ادامه می‌دهد: «مسئله‌ی دیگری که در باب ورود زنان به ورزشگاه‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد، مفسده‌هایی‌ست که از ناهنجاری‌های گفتاری شکل می‌گیرد؛ مثل فحاشی یا ورود مواد مخدر به ورزشگاه‌ها، که این مسائل، جز با حضور خانواده‌ها حل نمی‌شود.»
مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال تصریح می‌کند: «مثلاً درباره‌ی مواد مخدر، ما تمام راه‌های ممانعتی را پی‌گیری کردیم، که متأسفانه به جایی نرسیدیم. برای ورود به ورزشگاه، بازرسی بدنی می‌کنیم و افراد، خوب وارسی می‌شوند که چیزی نداشته باشند و مواد مخدری وارد نکنند؛ اما آن‌قدر فضای استادیوم گسترده است که راحت جابه‌جا می‌شوند. ممکن است بعضی دست‌فروش‌ها، اقدام به این کار کنند یا برخی، روز قبل این مواد را به ورزشگاه بیاورند و جاسازی کنند.»
زمان‌آبادی با تأکید بر این‌که دیدگاه فدراسیون، ورود خانواده‌ها به ورزشگاه‌هاست، می‌گوید: «باید تلاش کنیم که حضور خانواده‌ها را در ورزشگاه داشته باشیم. نباید استادیوم آزادی فقط محل انجام رشته‌های ورزشی مثل فوتبال، بسکتبال یا کُشتی باشد. باید آن را به پارک بزرگ خانوادگی بدل کنیم تا خانواده‌ها کنار دریاچه حضور داشته باشند و لحظات شادی برای‌شان فراهم شود.»
وی می‌افزاید: «باید جایگاه‌هایی برای خانواده‌ها در نظر بگیریم و مثلاً قسمت بالا را که محفوظ‌تر است، به آن‌ها اختصاص دهیم یا قسمت پایین را مثل دیدار با کره‌ی جنوبی، چین و سوریه، به خانواده‌ها اختصاص دهیم.»
مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال، در ادامه‌ی این گزارش با اشاره به مخالفت‌های صورت‌گرفته می‌گوید: «طرف دیگر قضیه، برداشت‌های فقهی مراجع بزرگوار است که نگاه مستقیم به نامحرم را حرام می‌دانند. راهکار این مسئله، آن است که پدر به اتفاق پسر، دختر و بچه‌های زیر نُه سال به ورزشگاه بروند و بانوان هم به استادیوم دوازده‌هزارنفری بروند و از طریق LSDهای بزرگ، نظاره‌گر بازی باشند و پس از پایان مسابقه، کنار یک‌دیگر برگردند؛ چون در این باره، مراجع بزرگوار نظر داده‌اند که مشاهده از طریق تلویزیون مشکلی ندارد و حتی دیدن کُشتی از این طریق را اجازه داده‌اند.»
وی با بیان این‌که برای ورود خانم‌ها به ورزشگاه هم، باید از حکم ثانویه استفاده کرد که دختران بیایند و بازی را ببینند، می‌گوید: «در کشور ما این فرهنگ جا افتاده که افراد، حتی موقع عصبانیت و دعوا هم مراعات حضور خانواده را می‌کنند و وقتی خانواده‌ها در ورزشگاه حضور یابند، مفسده‌هایی که به آن‌ها اشاره می‌شود اتفاق نمی‌افتد.»
** از ظرفیت‌های فرهنگی فوتبال باید استفاده کرد
«زمان‌آبادی» معتقد است که باید زیرساخت‌های مورد نیاز برای ورود بانوان را، وزارت ورزش و مسئولان استادیوم فراهم کنند؛ زیرا آماده‌سازی زیرساخت‌ها، جزو وظایف فدراسیون نیست و مربوط به وزارت ورزش می‌شود. این کار با استفاده از سازه‌های موقت امکان‌پذیر است که به‌راحتی آماده می‌شود و می‌توان ابتدا از این سازه‌ها استفاده کرد و بعد آن‌ها را دائمی نمود.
وی ادامه می‌دهد: «مسئله‌ی دیگر، رعایت مسائل و ارزش‌های اعتقادی‌ست که خود ما هم به رعایت آن‌ها اهمیت می‌دهیم و در این باره، باید مراجع اظهار نظر کنند و آن را به‌منزله‌ی یک کار اجتهادی، مورد بررسی قرار دهند؛ چون در کشور ما، خانم‌ها و آقایان در جاهای مختلف با هم حضور دارند و در این‌جا هم، نمی‌تواند مشکلی به وجود بیاید. ما خودمان به کمک معاونت فرهنگی وزارت ورزش کار را شروع کرده‌ایم و قرار شد این نقطه‌نظرات را نزد مراجع در قم ببریم و استفتا بگیریم.»
به گفته‌ی زمان‌آبادی، این مسئله با گفت‌وگو قابل حل است؛ زیرا وقتی ما از فوتبال و ظرفیت‌هایی صحبت کرده‌ایم که این رشته برای انجام کارهای فرهنگی دارد، گفته شده ما اطلاعی از این موارد نداشته‌ایم.
وی در این باره می‌گوید: «فوتبال ظرفیت‌های بسیاری دارد و در آستانه‌ی جام جهانی، کارهای فرهنگی زیادی شروع کرده‌ایم؛ همانند ساخت فیلم سینمایی با محوریت جام جهانی، تئاتر مارادونا یا فرش‌هایی که بافته می‌شود و قرار است ما به موزه‌ی فیفا بدهیم یا این‌که با ارکستر سمفونی تهران، برای سرود جام جهانی صحبت کرده‌ایم.»
مشاور فرهنگی فدراسیون فوتبال اضافه می‌کند: «ما می‌توانیم مشارکت بانوان در این باره را نیز داشته باشیم؛ چراکه از هجده تیم ملی زیرمجموعه‌ی فدراسیون فوتبال، نُه تیم مربوط به بانوان است و وقتی بانوان حضور فعالی دارند، چرا ما از ظرفیت آن‌ها استفاده نکنیم.»
زمان‌آبادی ادامه می‌دهد: «بحث دیگر، کمک رسانه‌هاست. باید این ظرفیت را برای مردم توضیح دهیم تا این ذهنیت نادرست در دنیا از بین برود که امکان حضور بانوان در ورزشگاه‌های ایران برای تماشای مسابقات فوتبال وجود ندارد.»
)