مادرانه

مادرانه

دیروقت است و ساعت‌ها از وقتِ خوابیدن یک بچه گذشته، اما دخترم همچنان بیدار است و دور و بر من می‌پلکد. صدایش می‌کنم تا بخوابانم. می‌آید و تا دراز می‌کشد می‌گوید: خسته‌ای؟ می‌گویم: خیلی. می‌گوید: پس برایت قصه می‌گویم. شروع می‌کند هرچه شنیده و هر داستانی را که برایش خواندم به هم پیوند می‌زند و ملغمه جدیدی را که بد هم نیست، تحویلم می‌دهد. چند جمله یک‌بار می‌پرسد: هنوز بیداری؟ و من بیدارم.

بچه‌ها قراردادهای انسانی را خوب بلندند. برای خوشحال کردن آدم‌ها به این فکر می‌کنند که خودشان با چه کاری و چه چیزی خوشحال می‌شوند، همان کار را برای ما انجام می‌دهند. به‌همین خاطر برای ما داستان تعریف می‌کنند یا نقاشی هدیه می‌دهند.

بچه‌داری که مهم‌ترین وظیفه یک زن است؛ کاری است سهل و ممتنع! سهل است چون تنها کاری که یک مادر باید انجام دهد این است که بچه را در ذاتی که به‌دنیا آمده، نگه دارد. همه انسان‌ها در تولد و در بهره‌مندی از فطرت پاک، برابرند. مادر که کانون مرکزی تولد و تربیت فرزند است باید تمام حواسش را به کار بگیرد تا فرزند را در همین احوال صادقانه و خالصانه بزرگ کند؛ این، کاری است ممتنع! خیلی‌وقت‌ها ما فکر می‌کنیم باید وجود کودک را بشوییم از آلودگی‌ها، درصورتی که فرزند پاک به دنیا آمده و فقط باید مراقبت کنیم تا به بلوغ می‌رسد، میان دو دست نگه داریم که هیچ سیاهی به روحش خط و خش نیندازد.

مادری موفق است که پسرش، دروغ گفتن را یاد نگیرد. مادری موفق است که دخترش حسادت را بلد نباشد و... مهم‌ترین کار مادر، مراقبت از کودک برای یاد نگرفتن‌هاست. خداوند در فطرت بشر، نور و نیاز به پرستش را به‌ودیعه نهاده، قرار نیست منِ مادر زحمت ویژه‌ای را تقبل کنم.

با شما دوستان، قرار مادرانه‌ای می‌گذاریم که در صفحه‌های بخش «مادرانه» زنان و مادران موفق را بازخوانی کنیم. و از سرور زنان عالم و مریم مقدس شروع کردیم. ما بسم‌الله گفتیم، شما هم ما را یاری کنید.