پرونده ویژه

فیلم مادر را دیده‌اید؟ همان‌که مرحوم علی حاتمی ساخته و مرحوم رقیه چهره‌آزاد نقش مادر را بازی کرده است. یکی از زیباترین تصویرهای مادری سینمای ایران، سکانس نماز خواندن مادر است. تصور ما، از مادران عزیزمان همین قاب مادر و چادر گل‌دار و سجاده است. فیلم، پر است از نماد، هریک از فرزندان این مادر، نماینده طیفی از فکر و عقیده هستند و معضل‌های فردی و خانوادگی دارند. به‌هنجارترین انسان در فیلم، متشرع‌ترین و سنتی‌ترین آدم است؛ مادر! بداخلاقی می‌بیند و محبت می‌کند. بی‌مهری می‌بیند و دعا می‌کند. حواسش به آب خوردن بچه‌هایش هم هست. فرزند همسر دوم شوهرش را هم دعوت می‌کند به میهمانی ترک دنیا. حتی تدارک مراسم بعد از مرگش را هم می‌بیند و به فرزندان می‌گوید کجا من را دفن کنید و خیرات و احسان چه بدهید.

زنان در نقش همسری و مادری، سهم بزرگی در شخصیت معنوی همه انسان‌ها دارند، و به‌همین دلیل هم صاحب حق بزرگی هستند. جوان پر شر و شوری می‌گفت اگر من شب‌ها بیدار نمی‌شدم و مادرم را در حال نماز شب نمی‌دیدم، حالا یکی از خلاف‌کارهای محله بودم، اما پزشک شدم. هر بار که مادرم را سر سجاده می‌دیدم، خجالت می‌کشیدم از شیطنت‌هایی که طی روز انجام داده بودم.

زنان، باید به خدا نزدیک‌تر باشند و بیشتر اهل ذکر و دعا، تا بتوانند خانواده را از نردبان معنویت بالا بکشند.