پرونده ویژه
وقتی آمار و ارقام غیررسمی، سالانه 500 هزار سقط جنین را در ایران نشان می‌دهد، قلب آدم درد می‌گیرد. هر سال حدود نیم میلیون نفر به دنیا نمی‌آیند. چرا؟ دلایل مختلفی دارد که در پرونده این ماه «پیام‌زن» بررسی کردیم. دلایل اقتصادی و افکار و اعتقادات سنتی در تمام جوامع وجود دارد و نهادهایی وظیفه دارند با آن مبارزه کنند یا شرایط را سر و سامان بدهند. گلایه و مطالبه ما اینها نیست؛ آنجاست که سیاست‌گذاران و مسئولان نظام بهداشت و سلامت کشور، در مدت کوتاهی افکار مردم را تغییر دادند و از «روزی‌رسان، خداست» یا «هر آن‌که دندان دهد، نان دهد» رسیدیم به فاجعه‌ای با این عنوان: «فرزند کمتر، زندگی بهتر»!
طبق نقشه جمعیتی کشور، قرار بود تا دهه1390 جمعیت را کنترل کنند و به رقم مشخصی برسیم، ازبس درِ گوش مردم خواندند که تعداد بچه مهم نیست، رفاه مهم است؛ کمیت مهم نیست و کیفیت مهم است، خانواده ایرانی را از هم پاشیدند. خبری از سفره‌های باصفای ایرانی نیست، نه در خانه خودمان و نه در خانه پدربزرگ.
نظام سلامت دولت‌های گذشته با تبلیغات ناجوانمردانه، ذهن مادران ایرانی طوری تغییر دادند که به جای دهه 1390، در دهه 1370 به رقم مطلوب رسیدیم؛ بیست سال زودتر! و از این جهش بدتر، عدم‌توقف برنامه‌های کنترل جمعیت بود. تا جایی که در سال‌های اخیر، بالاترین مقام کشور هشدار جمعیتی دادند و توجه مادران را به زندگی زیباتر و پرانرژی‌تر، با وجود فرزندان متعدد، جلب کردند.
)
)