پرونده ویژه
از روزی که جنگ غزه و رژیم صهیونیستی شروع شد، مردم جهان در کشورهای مختلف واکنشهای گستردهای نشان دادند. شاید تا چند سال قبل، وقتی درباره نزاعهای آخرالزمانی صحبت میکردند، یا رویارویی جبهه حق و باطل را ترسیم میکردند، تصویر شفافی در ذهن نداشتیم. فکر میکردیم ظاهر این دعوا باید شبیه جنگ در کربلا باشد، یک طرف حق مطلق و امام حسینعلیهالسلام و در مقابل، کفر مطلق و عمرسعد. اما حالا که تجربه مشاهده و پیگیری اخبار و تصاویر جنگ غزه را داریم، مفهوم گسترده حق و باطل را درک میکنیم. منتظر شیطان با شاخ و دُم نیستیم، شیطان همین سران کشورهای غربی هستند با کت و شلوار اتوکشیده!
حق با کیست؟ با زنی که وقتی صدای بمبباران میآید، نمیداند کدام فرزندش را در آغوش بگیرد و کجا فرار کند که امن باشد یا صدای بمب و موشک نیاید. حق با کودکانی است که از شدت انفجار تا ساعتها بهتزده هستند و با چشم دنبال آغوش مادری، خواهری یا آشنایی میگردند. حق با وزیری است که کنفرانس خبری را میان جنازهها برگزار میکند. حق با پزشکی است که نمیتواند بیانیه را بخواند و این جمله را میگوید: «به ما نگاه کنید، معلوم نیست تا صبح چند نفر از ما کشته میشویم.» حق با مردی است که در شرایط محاصره رژیم صهیونیستی بعد از چهل سال توانسته برای خانوادهاش سرپناهی بسازد و در چند ثانیه، خستگی چهل سال برای همیشه به جانش مینشیند.
ما ستیز با این شرّ مطلق را از امام خمینی عزیز آموختیم، از همان روزی که ما را بر حذر داشت از گفتوگو و رابطه با رژیم صهیونیستی، از همان روزی که نام قدس در مقدسترین روزهای سال، در تقویم ایرانی نشست.