خلاصه پرونده ویژه
توجه به جنسیت در تصمیمگیریهای کلان، بسیار مهم است و تمام سیاستمداران باید این مساله مهم را در نظر بگیرند. دین اسلام نظریه برابری زن و مرد را نمیپذیرد و پیشنهاد بهتری دارد، شایستهسالاری!
اما تحقق «شایستهسالاری» کار سختی است، یا حداقل به نظر میرسد که سخت است، چون در 45سال گذشته درصد کمی محقق شده از آنچه در برنامههای امام خمینی بود و حالا هم در رهنمودهای رهبر انقلاب وجود دارد. چه کسی باید مسیر شایستهسالاری را هموار میکرد؟ روند و نتایج موجود نشان میدهد تلاش دستگاهها و مسئولان کافی نبوده است. یکی از زمینههای بروز شایستهسالاری، سیاست و مشارکتهای سیاسی است. آیا مردم در جامعه ایرانی به حدی از بلوغ فکری رسیدهاند که توانمندیهای یک نماینده زن را جدی بگیرند؟ حتی زنان، بانوانی که در مناصب سیاسی فعالیت میکنند، در حد و اندازای میبینند که برای مطالبات خود به آنها مراجعه کنند؟ آیا هنگام ارائه لیست ائتلاف، به افراد شایسته توجه میشود یا صرفا برای جور شدن جنس در ویترین، تعداد محدودی کاندیدای زن هم وجود دارد؟ متاسفانه وضعیت موجود جامعه ایرانی نشان میدهد جواب سوالها منفی است و زنان ایرانی جایگاه مناسبی در دستگاههای سیاسی و دیپلماسی ندارند.
ما در جامعهای زندگی میکنیم که رهبر موسس آن، به محض پیروزی انقلاب اسلامی، زنان را برای انتخابات مکلف کردند. بله امام خمینی شرکت در اتخابات 12فروردین را وظیفه زنان دانستند، نهاینکه بهصورت نمایشی از زنان هم برای مشارکت دعوت کنند. از آن نگاه منیع نسبت به زن، رسیدیم به جایی که حتی زنان هم به نمایندگان زن برای پیگیری مطالبات خود، اعتماد ندارند. حکومتها برای بقای خود نیاز دارند به مشارکت سیاسی زنان و نقشی که آنها در تربیت سیاسی فرزندان یک کشور دارند.