اجتماعی

دو سال قبل در بحبوحه بحران پوشش و حجاب، لایحه «عفاف و حجاب» توسط قوه قضاییه تنظیم و دولت شهید سید ابراهیم رئیسی آن را به مجلس شورای اسلامی ارسال کرد. این لایحه جنجال‌برانگیز موافقان و مخالفانی داشت. البته حساسیت‌هایی درباره بندهای مختلف آن وجود دارد که باعث شد تصویب آن، مدت زمانی حدود دو سال طول بکشد. تحول‌هایی در لایحه اولیه صورت گرفت، ازجمله نام آن که به «حمایت از خانواده از طریق ترویج فرهنگ عفاف و حجاب» تغییرکرد.

حساسیت‌برانگیزترین بخش‌های این لایحه وجود یا عدم وجود پدیده «گشت ارشاد» و میزان جرایم است.  حتی پس از تصویب هم همچنان بحث بر سر اجرای قانون وجود دارد و البته بعضی نقدها به‌جاست. کسانی که در حوزه زن و خانواده مطالعه و کار کرده‌اند، معتقدند بهترین راهکار برای اصلاح وضعیت پوشش در جامعه، کار فرهنگیِ مردمی است. اگر قرار باشد حکومت با قانون وارد شود، کما فی‌السابق دچار هدر‌رفت نیروها و انرژی کشور و درنتیجه لج و لجبازی می‌شویم.

مجازات بی‌حجابی در این لایحه ابتدا متمرکز بر استفاده از فن‌آوری‌های نوین اطلاعاتی به‌صورت هوشمند است و درنهایت برخورد سخت را پیش‌بینی کرده‌است. دامنه مجازات برای جرایم جدید هم گسترش پیدا خواهد کرد و برای اولین بار مسئولان واحدهای خدماتی، تفریحی و رفاهی مثل رستوران‌ها، مراکز خرید، سینماها، سالن‌های ورزشی، گالری‌های هنری و مغازه‌ها را در تحمل کیفر بی‌حجابی یا بدحجابی مشتری‌ها و دریافت‌کنندگان خدمات شریک می‌کند. این بند از قانون، مخالفان زیادی دارد، چون مجازات شامل حال کسی می‌‌شود که جرمی مرتکب نشده!