اوقات فراغت

دخترم,
مى گویى در خانه شوهرت آسایش و آرامش فکرى ندارى. مى گویى که دیگر طاقتت طاق شده و حاضر نیستى با ((او)) زندگى کنى. مى گویى ((او)) تمام اوقات فراغتش را بیرون از خانه و با دوستانش مى گذراند و انگار نه انگار که ازدواج کرده و زنى دارد!
دخترم,
باید بدانى که تربیت افراد با هم متفاوت است و یک فرد نمى تواند آنچه را که طى سالها در وجودش رسوخ کرده و با آن افکار بزرگ شده; یک شبه کنار بگذارد.
دخترم,
بعد از ازدواج, زن و شوهر باید سعى کنند تدریجا بر اخلاق و رفتار هم اثر بگذارند و بکوشند آنچه را که با مصالح زندگى خانوادگى مغایرت دارد حذف کنند.
دخترم,
تإثیرگذارى تو بر شوهرت باید تدریجى و توإم با محبت و احترام باشد. واکنشهاى تند باعث مى شود که ((او)) بیشتر از خانه گریزان شود در حالى که برخوردهاى مهرآمیز و توإم با احترام او را به خانه و کاشانه خود بیشتر و بیشتر وابسته خواهد کرد.
دخترم,
راهش این است که گفتم. برخورد صحیح و عاقلانه تو باعث خواهد شد که شوهرت اوقات فراغتش را با تو بگذراند نه با دیگران!