نرگس گنجى

باشد عقول عاقلان دهر حیران
از خطبه جانانه نهج البلاغه
شد مخزن عرفان و علم و فضل و دانش
قلبى که شد کاشانه نهج البلاغه
مستند عشاق فضیلت هر شب و روز
از باده و پیمانه نهج البلاغه ...

برادران ارجمند:
ابراهیم حقى ـ تهران
ابراهیم عبدالحسینى ـ قم
حمیدرضا باباخانى ـ قم
نامه ها و سروده هاى شما رسید. ضمن تشکر دوام و سلامت و موفقیت شما را از خدا مى طلبیم.

خواهران عزیز:
فاطمه خلیفه قلى ـ ؟
فاطمه فرمنیان ـ گرگان
خانم حکیمى ـ کیان شهر
آثار شما رسید. براى پیشرفت کار خود, لازم است ضمن تمرینات سرودن و نوشتن از مطالعه کتابها و مطالب مفید غافل نباشید. همچنان که در هر حرفه و هنرى نوآموزان به یادگیرى تجربه هاى متخصصان و اهل فن مى پردازند, در عالم سخنورى و شاعرى نیز لازم است با دستاوردهاى بزرگان شعر و ادب آشنا گردیم و بلکه با آن انس پیدا کنیم. بویژه آنکه آثار ادبى فرهنگ فارسى دریایى از عرفان و معرفت است که اصولا نه تنها دوستداران شعر و شاعرى بلکه هیچ ایرانى بافرهنگى از آن بى نیاز نیست. ولى فراموش نکنیم که روح و غناى فرهنگ ادبى و عرفانى فارسى ناشى از اتصال آن به سرچشمه همیشه جوشان قرآن است. از این رو انس با قرآن را نیزبخشى از کار ادبى و فعالیت هنرى خود بدانید.در پناه حق موید باشید.

نسترن قدرتى ـ سمنان
متقابلا آشنایى ما نیز با شما خواهر گرامى موجب خوشوقتى است. ضمن تشکر به خاطر ارسال دو قطعه از شعرهاى خوبتان براى مجله, امیدواریم در فرصت مناسب از آنها در مجله استفاده کنیم.
نکته اى که تذکر آن خالى از فایده نیست, نحوه استفاده شما از لفظ ((آینه)) در شعرتان است. مى دانید که این کلمه تداعیات شاعرانه بسیارى در ادب فارسى دارد. و لفظى است کثیرالاستعمال! شما هم سه بار آن را در قطعه ((آن روز)) به کار برده اید. آنچه مورد نظر ماست ((نحوه کاربرد کلمه)) است و این که آیا با مفاهیم دیگر بیت ((ارتباط)) دارد یا نه. و گرنه هیچ کلمه اى به خودى خود معنادارتر یا شاعرانه تر از کلمات دیگر نیست, بیتهاى آینه دار شما را با هم مى خوانیم:
از دام جهان رستى, با آینه پیوستى
آن روز که مى رفتى, تا سرخترین میعاد...
از ایل بهارانى, از نسل شقایقها
از خطه طوفانى, با آینه ها همزاد ...
اى کاش مرا با خود تا آینه مى بردى
زین وادى دلتنگى, زین وادى بى بنیاد ...
در این بیتها به نظر مى رسد که ((آینه)) مظهر نوعى رهایى و آزادى از قیود زندگى خاکى است. ولى آیا اصولا آینه چنین معنایى دارد یا آنکه شما قصد دادن چنین معنایى به آن را داشته اید یا نه؟ و اگر جواب مثبت است آیا توانسته اید چنین مفهومى را با ذکر آینه ـ بدون چیدن دستگاه استعارى و تصویرى لازم ـ به آن ببخشید.
شما را به کاربردهاى آینه در شعر شاعران بزرگ پیشین بویژه غزلهاى شاعران سبک ((هندى ـ اصفهانى)) ارجاع مى دهیم; با ذکر یکى دو بیت از ((صأب)):
هر چند هست مشرق دیدار, آینه
باشد ـ نظر به سینه من ـ تار آینه
تا از عرق شده است گهربار روى او
لب باز کرده است, صدف دار آینه ...