آینه محبت (نامههاى خانوادگى حضرت امام خمینى (ره)) (39)
[بسماللهالرحمن الرحیم. پدر و مادر بزرگوار. پس از سلام، زمانى که شوراى مدیریت حوزه علمیه قم خدمت حضرتعالى رسیده بودند تقاضاى کمک براى پیشبرد امور مربوط به حوزه را کرده بودند. حضرتعالى فرموده بودید: مسئله را به احمد بگویید تا او دنبال کند. قرار بر این شد که شورا در نامهاى به حضرتعالى مقدار احتیاجشان را بنویسند. آنان پس از بررسى، نامهاى براى حضرتعالى نوشتند ... که در صورت عدم پرداخت پول از طرف شخص جنابعالى از بنیاد مستضعفان به آنها کمک گردد. نامه مذکور خدمتتان تقدیم شد. حضرتعالى فرمودید: «چنین کارى را انجام نمىدهید و از طرف شماها به بنیاد چیزى گفته نشود، هر چه پول و ساختمان زیاد گردد درس و معنویت کم مىشود.» و چند بار دیگر هم تقاضاى برادرانمان را عنوان نمودم باز فرمودید: «من خیال مىکردم آقایان پنجاه هزار تومان احتیاج دارند.» خدمتتان عرض کردم: اگر چنین بود خودشان مىپرداختند ... براى آقایان شورا مسئله حل نشده است و عقیدهشان این است که «تو(احمد) نخواستهاى نظر مبارک حضرت امام را که با این مسئله موافق بوده است به مسئولین حوزه ابلاغ کنى و یا شما یاد امام نیاوردهاى که حضرت امام در این قضیه پول مورد احتیاج شورا را بپردازند ... به حضرت امام عرض کن که اگر مسئلهاى را به شما محول مىکند، بعد موافقت کنند که موجب اینگونه حرفها نشود.» ...
12/3/66 - احمد خمینى]
بسمه تعالى
نظر من همان است که قبلاً کراراً گفتهام: من با این تشریفات مخالمم، و براى حوزه علمیه مضر مىدانم. اساس، اسلام و تحصیل است که با این نحو زیاده رویها منافى است. و من از بعض آقایان تعجب مىکنم که تو را زیر سوال بردند. من باید عرض کنم به آقایان که تااین تاریخ هیچ موردى، حتى این مورد، نبوده است که احمد بر خلاف گفته یا نوشته من بدون اطلاع من تصرفى بکند. بلى، بعضى اوقات در سخنرانیهاى اینجانب احمد و دیگران، حتى اشخاصى از رادیو و تلویزیون، نظراتى مىدهند که مورد قبول مىشود. از خداوند تعالى توفیق همگان را خواستارم.
و به احمد نصحیت مىکنم که جدیت در جلب رضاى خداوند حاضر ناظر نماید، و از طعن و لعن دیگران نهراسد.13 خرداد 66
روح الله الموسوى الخمینى* زمان: 13 خرداد 1366 - 6 شوال 1407، مخاطب: حجةالاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینى.
)