زنان و خشم

نویسنده


 

زنان و خشم‏

میشل فراسیس‏
ترجمه: زهرا موسوى‏

چگونه عصبانیت خود را به دور از استرس و به نحو مثبتى اداره کنیم؟

درست یا غلط، معمولاً زنان را حساس‏تر، عاطفى‏تر و پر حرف‏تر از مردان توصیف مى‏کنند، ولى بر خلاف بسیارى از تصورات کلیشه‏اى و قالبى در مورد زنان، ما معمولاً به سادگى خشم شدیدى را ابراز نمى‏کنیم. بعضى از ما احتمالاً آن را فرو مى‏بریم و بعضى هم با آن منفعلانه برخورد مى‏کنیم؛ یا حتى با آماج قرار دادن افراد بى‏گناه یا آسیب‏پذیر (مانند کودکان، افراد مسن، راننده ناشناسى که در خیابان مشغول رانندگى است) آن را تخلیه مى‏کنیم. از آنجا که احساسات، افکار و هیجانات ما طى قرن‏ها سرکوب شده، اگر حالا که آزادى پیدا کرده‏ایم طور دیگرى واکنش نشان دهیم، قابل درک خواهد بود. اما با این حال بر عکس بسیارى از مردان، زنان دوست ندارند خشم خود را به طور فیزیکى مثلاً از طریق ورزش‏هاى خشن (چه تماشا و یا شرکت در آن) یا با برخوردهاى تهاجمى، ابراز کنند، ولى نتیجه خفه کردن احساسات در زنان، افسرده شدن آنان است. شاید هم اضطراب و عزت نفس پایین به آن اضافه شود. از این‏رو، آموختن روش‏هاى موفقیت‏آمیز اداره کردن و کنترل احساسات خشمگینانه، اهمیت زیادى دارد. این کار به شما کمک مى‏کند علل ظاهرى و عمیق خشم خود را بدانید و به خوبى از پس آن برآیید. ممکن است این کار به نظر شما ساده و خودانگیخته باشد، اما اوّل این مطلب را تا آخر بخوانید.

1- مواردى که شما را عصبانى مى‏کنند بشناسید

بسیارى از زنان با عصبانیت در خانه مى‏چرخند. شاید همسر خود را ملامت کنند که به آنها در تمیز کردن خانه کمک نکرده یا از کار خود ناراضى باشند که چرا حقوق کافى به دست نمى‏آورند، یا حتى از فرزندان خشمگین باشند که به حرف آنها گوش نمى‏کنند. شکایت‏ها ممکن است اندک یا بى‏پایان باشند و در انتهاى روز ممکن است این افکار منفى منجر به ایجاد احساسات شدید و خشنى شوند، در نتیجه، احساس مختلطى از خشم و ناراحتى را تجربه کنند که واقعاً بى‏معنى باشد یا نتوانند دلیلى براى آن پیدا نمایند. از این‏رو بهتر است یاد بگیریم چگونه با احساسات خود در تماس باشیم، نیز منشأ صحیح احساسات را شناسایى کنیم. بانویى ممکن است از اینکه همسرش به او در کارهاى خانه کمک نکرده، ناراحت باشد. این یک نکته قابل قبول است. آن را یادداشت کنید و در جلسه خانوادگى در مورد آن صحبت کنید، ولى اوّل مشکل را بشناسید و پس از نوشتن آن روى کاغذ آن را ارزش‏گذارى کنید. این کار را هر بار که اتفاق ناراحت‏کننده یا خشم‏برانگیز براى شما مى‏افتد (پیش از اینکه سعى کنید آن را حل نمایید) انجام دهید.

2- خشم خود را بپذیرید [و آن را تخلیه کنید!]

شاید یکى از موانع داشتن یک جامعه منظم و قابل قبول، ظهور بیانى یا فیزیکى احساسات خشمگینانه و دشمنانه شدید باشد. اگر هر فردى در جامعه هر وقت عصبانى شد، بدون هیچ ابایى خشم خود را ابراز کند (چه به طور کلامى، چه فیزیکى) هرج و مرج جامعه را فرا خواهد گرفت، ولى گاهى اوقات (به ویژه در مورد زنان) تصور مى‏کنیم وقتى ناراحت یا عصبانى هستیم، حتى جیغ هم نباید بکشیم، یا نباید فریاد بزنیم و به هیچ چیز و هیچ کس نباید حمله بکنیم. از آنجا که انجام این رفتارها نسبت به دیگران اصلاً قابل قبول
نیست (به ویژه جلوى دیگران یا بچه‏ها نباید آن را انجام دهیم)، خوب است آنها را در اتاق خلوتى ابراز کنیم. مى‏توانیم به بالش ضربه بزنیم، آنجا گریه کنیم، یا حتى صفحه‏هاى دفتر قدیمى تلفن را پاره کنیم. این کار ممکن است به بعضى افراد براى غلبه بر احساسات خیلى شدید خشمگینانه کمک کند. البته بسته به شدت هیجان، روش‏هاى ابراز آن فرق مى‏کند؛ ممکن است روش بالا لازم نباشد. بعضى ممکن است ترجیح بدهند مطلبى بنویسند، نقاشى یا طراحى کنند یا به تفکر بپردازند. در هر حال به خودتان اجازه بدهید بدون احساس ناراحتى، خشم خود را تخلیه کنید.

3- معناى عمیق‏تر خشم خود را بفهمید

پس از اینکه به خود اجازه دادید خشم خود را احساس کنید و فهمیدید خشم متوجه چه کسى یا چه چیزى است (مثلاً شوهرى که زیاد به شما کمک نمى‏کند یا بچه‏هایى که حرف گوش‏کن نیستند)، وقت آن رسیده که عمیق‏تر به خشم نگاه کنید. على‏رغم اینکه تشخیص داده‏اید رفتار همسرتان رنجش‏آور و فردى نامرتب است، ولى باید ببینید چرا این مسئله تا این حد شما را مى‏رنجاند. شاید دلیل ساده آن این باشد که دوست ندارید در یک خانه کثیف زندگى کنید، ولى شاید علت خشم شما این باشد مردى که با او ازدواج کرده‏اید درخواست‏هاى شما را خیلى جدى نمى‏گیرد و به آن توجه نمى‏کند. اگر همین طور باشد، خیلى آزاردهنده خواهد بود. به همین ترتیب، دست‏نیافتن به ترفیعى که خود را سزاوار آن مى‏دانید ممکن است واقعاً منصفانه نباشد، ولى شاید هم باعث کاهش عزت نفس‏تان شود و این مسئله شما را آزار بدهد. تقریباً همیشه پشت هر خشمى، احساسات عمیق‏ترى وجود دارد که آزاردهنده است.

درگیر شدن با آنچه آزارمان مى‏دهد سخت‏ترین بخش کار است، چرا که معمولاً این احساس را در ما ایجاد مى‏کند که به شخصیت خود حمله کرده‏ایم. بهتر است در موارد شدیدتر حتماً به یک مشاور متخصص مراجعه کنید.

4- خط و مرزها را مشخص کنید

کاویدن هر احساس آزاردهنده، یک قدم بسیار مهم است که ممکن است منجر به کشف چندین مسئله عمیق‏تر در درون شما شود. گاهى خشم ما به این علت است که خود را در موقعیت‏هایى قرار مى‏دهیم که ناامیدى را براى ما به ارمغان مى‏آورد. منظور از ناامیدى این نیست که منفى‏گرا مى‏شویم و دیگر انتظار هیچ چیز خوب و ارزشمند را نخواهیم داشت بلکه فقط احساس خوشایندى پیدا مى‏کنیم. بهتر است به جاى
این کار، برنامه‏ریزى کنیم و حدودى را براى خود ترسیم کنیم که دیگران از آن تجاوز نکنند. اگر به جشنى دعوت شده‏اید و مى‏خواهید زودتر از دیگران آنجا را ترک کنید اما دوستان‏تان اصرار کنند تا نصف شب بمانید، در حالى که دوست دارید آن موقع در رختخوابِ راحت خود خوابیده باشید، باید از برنامه خود پیروى کنید، نه برنامه آنها.

اگر به خاطر انجام کارهاى فوق‏العاده در آخر هفته عصبى مى‏شوید، باید در کار خود تجدیدنظر کنید.
این را همیشه به یاد داشته باشید: وقتى فقط نیمى از شما وجود دارد، نمى‏توانید به دیگران کمک کنید، زیرا نیمه دیگر شما خسته، عصبى و تحت فشار است. اگر یاد بگیریم به دیگران این اجازه را ندهیم که به حدود ما تجاوز کنند، کمتر از دست آنها عصبانى خواهیم شد.
از این‏رو انتخاب دوستانى که از نظر فکرى و ضوابط اخلاقى شبیه شما هستند، از دو جهت باعث از بین رفتن عصبانیت‏تان مى‏شود: یکى اینکه، با دوستانى که شما را ناراحت یا ناامید مى‏کنند، معاشرت نمى‏نمایید؛
دیگر اینکه، با افرادى دوست هستید که با آنها احساس راحتى مى‏کنید و مى‏توانید راحت در مورد مشکلات خود با آنها حرف بزنید و نیازى نیست همیشه به روى آنها لبخند ساختگى بزنید.

5- خودتان را بشناسید

گذشته از ترسیم حد و مرز براى دیگران، شناخت امورى که هیجانات خشم‏آلود شما را تحریک مى‏کنند، قدم مهمى در اجتناب از خشم است، چون ممکن است شما را با ریشه مشکل آشنا کند. اگر نمى‏دانید چه چیزى شما را تحریک مى‏کند، قدم اوّل این است که هر وقت آشفته شدید، یادداشت کنید چرا الان آشفته هستید.
اگر مى‏بینید وضع در حال وخیم‏تر شدن است و دارید برافروخته‏تر مى‏شوید، مى‏توانید با انجام تکنیک‏هاى آرامش یا تنفس عمیق، خود را آرام کنید. علاوه بر آن، آماده کردن آنچه مى‏خواهید بگویید و مشخص کردن نوع واکنش مناسب، در بیان احساسات‏تان به شما کمک خواهد کرد.

6- خواسته‏هاى خود را صریحاً بیان کنید

بعضى از ما به این خاطر آشفته مى‏شویم که نمى‏توانیم خواسته‏هاى خود را به دست بیاوریم؛ چه خواستن یک هدیه بخصوصى باشد یا ترفیع گرفتن در شغل، یا قرض گرفتن از یک دوست و یا حتى برقرارى یک ارتباط جدید. اگر به دیگران نگوییم چه چیزى ما را خوشحال مى‏کند، آنها نمى‏توانند حدس بزنند. ممکن است رئیس‏تان على‏رغم اینکه معتقد باشد شما یکى از بهترین کارمندان او هستید، ولى اینقدر گرفتار مشغله کارى باشد که فراموش کند به شما ترفیع بدهد؛ از این‏رو باید کارهایى را که انجام داده‏اید، به اطلاع او برسانید و بپرسید آیا به زودى یا حتى امروز ممکن است ترفیع بگیرید؟
شوهرتان ممکن است بداند شما طلا و جواهرات دوست دارید، ولى انتخاب طلایى که از آن خوش‏تان بیاید، ممکن است کمى سخت باشد. به او بگویید چه چیزى دوست دارید. اکثر مردم آن قدر درگیر زندگى هستند که نمى‏توانند همیشه گوش به زنگ تشخیص نیازهاى دیگران باشند. اگر مى‏خواهید شما را ناامید و ناراحت نکنند، با دیگران رُک و صریح باشید. از طرف دیگر، فهمیدن اینکه کى هستید و چه مى‏خواهید، خیلى مهم است. اگر احساس مى‏کنید از خودِ واقعى‏تان دور شده‏اید، با تمرین‏هاى ساده شروع کنید، مثل نوشتن علایق خود (رنگ مورد علاقه، میوه، سبزیجات، شایستگى‏ها، نوع لباس‏ها و ...) بدلیجاتى را که به آنها علاقه دارید، لباس‏ها، اتاق خانه و ... از مجلات قیچى کنید و آنها را نگه دارید. ویژگى‏هایى را که دوست دارید در یک دوست کامل یا یک همدم بیابید، ثبت کنید. سعى نمایید خود را بشناسید: شما باید بقیه عمرتان را با خودتان زندگى کنید!

7- خود را ارزشمند شمارید و دیگران را ببخشید

دنیاى شلوغ و درهم برهمى است و دیگران شاید نتوانند همیشه وقتى با شما برخورد مى‏کنند، در بهترین حالت باشند (شاید هم بر عکس آن باشند). از این‏رو، در چنین موقعیت‏هایى که نه زندگىِ شما را تهدید مى‏کند و نه آن را واژگون مى‏سازد، صبر و گذشت لازم است. همه انسان هستیم، پس سعى کنید مردم را همیشه در قالب و چارچوبى محدود نکنید. از طرف دیگر خود را به خاطر یک اشتباه کوچک سرزنش نکنید.
اشتباه کردن طبیعى است. به همین خاطر خیلى مهم است هفته‏اى یک بار کار فوق‏العاده جالبى براى خود انجام دهید، مخصوصاً وقتى عصبى هستید، چه یک حمام آب گرم باشد، یا پیاده‏روى و یا خریدن یک مجله جدید. استحقاق این پاداش‏ها را دارید. این وضع به شما کمک مى‏کند آرامش خود را به دست بیاورید.
حداقل هفته‏اى یک بار از دیگران قدردانى کنید و نسبت به آنها بخشنده و گشاده‏دست باشید. این کار نه تنها براى دیگران مفید است، بلکه باعث رشد و آرامش روح و روان شما است.

چند تکنیک کلى براى مقابله با خشم‏

حتى اگر همه مراحل بالا را انجام دهید، باز خشم، گاهى به درون زندگى شما مى‏خزد، چرا که یک هیجان شایع بشرى است؛ ضمناً طبیعى است و فقط نیاز به کنترل کردن و جهت دادن دارد. فعال بودن، بهترین راه کنترل خشم است. در زیر به بعضى از فعالیت‏هایى که در این زمینه مفید هستند و در زندگى روزمره شما هم وجود دارند، اشاره مى‏کنیم:
ورزش، پیاده‏روى، صحبت با دوستان، خنده، مدیتیشن، یوگا و خواندن مجله و روزنامه.
اگر احساس مى‏کنید خشم به طور خطرناکى شما یا دیگران را آشفته مى‏سازد، حتماً به روانشناس مراجعه کنید.