شوید که جایگاه خاصی در غذاهای کشورهای شرق آسیا دارد سال‌هاست که خواص طبی آن شناخته شده است. در هندوستان مستنداتی ثبت شده است که قدمت استفاده از آن را در 700 سال قبل از میلاد مسیح نشان می‌دهد. در تأیید قدمت استفاده از این گیاه می‌توان گفت که اسم آن «DIU» از یک کلمه مربوط به وایکینگ‌ها یعنی (DIlla) گرفته شده است که به معنای آرام بخش است و وجه تسمیه آن به خاطر تسکین دادن قولنج کودکان بوده است.
به احتمال زیاد جادوگران و ساحران قرون وسطی در اروپا، شوید را به عنوان یکی از گیاهان مورد استفاده در سحر و افسون حرفه‌ای خود به کار می‌برده‌اند،
امروزه افشره‌ی شوید در تهیه‌ی دارویی جهت درمان خانگی نفخ نوزادان استفاده می‌شود و تأثیر آن در درمان کودکان دیده شده است.
تحقیقات انجام داده شده نشان داده است که مواد شیمیایی موجود در شوید به نام پلی استیلن (Polyacety lenes) می‌تواند احتمالاً در مبارزه‌ی با سرطان مؤثر باشد. باور بر این است که این ماده‌ی شیمیایی علاوه بر آن که مانع رشد تومورها می‌گردد، در پیشگیری از رشد باکتری‌ها، کپک-ها و مخمرها نیز مؤثر است.
این گیاه مقاوم که در ضمن بومی نواحی مدیترانه و جنوب روسیه نیز است بسیار شبیه رازیانه است. البته نسبتاً کوچک‌تر ولی دارای همان گونه برگ‌های پر مانند و سبک که بر روی ساقه‌ای غلافی شکل قرار گرفته و برگ‌چه‌هایی نوک تیز دارد.
میوه‌های سطح آن که دانه نامیده می‌شوند به مقدار فراوان تولید می‌گردند. این دانه‌ها بسیار تلخ و فوق العاده سبک هستند. تمام گیاه معطر است و برای طعم دادن به سوپ‌ها یا سس‌ها و یا همراه با خیار به صورت ترشی یا خیارشور استفاده شده و طعم مطبوعی به آن‌ها می‌دهد.
سرکه‌ی شوید نیز یک چاشنی خانگی است که با خیساندن تخم‌های شوید در سرکه تهیه می‌شود.
توضیح مترجم:
ایرانی‌ها از شوید برای پختن آش و پلوهای مخلوط همراه با حبوبات استفاده می‌کنند.
منبع:
مجله Health
mIay gune2010