تنفس شفابخش

شیوه‌ی دست‌یابی به آرامش درون
شما خانم عزیز، شمایی که بعد از یک سال، مشغله‌ی کاری و مشکلات جسمی و روحی، دلت می‌خواهد در روزهای پایانی سال بتوانی نفسی تازه کنی و با توانی بیش‌تر، پرونده‌ی سال کهنه را ببندی و قدم در سال نو بگذاری. شمایی که دوست داری ذهن و روان خسته و فرسوده‌ات را از زیر بار تنش‌ها و آزردگی‌ها رها کنی تا آرامش واقعی را به خانه‌ی دلت مهمان کنی. شمایی که می‌خواهی با ذهنی آرام، محل آسایش خود و خانواده‌ات را تمیزتر و زیباتر کنی. دوست خوب من! در قدم اول، ابتدا کنج وجودت را از غم و غصه پاک کن تا بعد بتوانی کنج خانه‌ات را پاکیزه کرده و جلا بدهی.
هیچ می‌دانی خداوند مهربان انرژی عظیمی را در جهان خلق کرده که به تمام هستی، زندگی و حیات بخشیده است؛ و شما هر لحظه این انرژی را ناخودآگاه تنفس می‌کنی و بدون جذب، رهایش می‌کنی. منظور از انرژی حیاتی کائنات، همان واژه‌ سانسکریت «پرانا» است که از طریق تنفس کردن وارد بدن می‌شود؛ البته تنفس درست و آگاهانه. پرانا انرژی نابی است که همراه هواست؛ ولی با آن متفاوت است و بوسیله فکر و تحت کنترل اراده با عمل دم و بازدم وارد بدن شده و آثار منفی را از وجود شما بیرون می‌ریزد. پرانا از سه منبع اصلی یعنی زمین، هوا و خورشید منشعب می‌شود. پرانای زمین از طریق قرار گرفتن کف پاها روی سطح زمین، پرانای هوا از طریق تنفس، و پرانای خورشید از طریق قرار گرفتن پوست بدن زیر نور ملایم خورشید، جذب بدن می‌شود.
پرانا در میان اقوام مختلف به اسم‌های متفاوتی شناخته می‌شود. مثلاً اعراب به آن «دم حیات»، صوفی‌ها «برکت»، روس‌ها «پلاسمای حیات»، یونانی‌ها «پنوما»، و چینی‌ها «نیروی حیات چی» می‌گویند؛ و عامه‌ی مردم هم آن را به نام انرژی می‌شناسند. بیش‌ترین راه جذب این انرژی از راه تنفس است، آن هم تنفس آهسته. پرانا پس از جذب، نیروی از دست رفته‌ی سلول‌ها و سیستم عصبی را تأمین می‌کند و موجب شادابی و طراوت سلول‌های بدن می‌شود.
هیجان‌های روانی باعث ایجاد اشکال در تنفس کردن می‌شوند و عضلاتی را که مسئول دم و بازدم هستند، منقبض می‌کنند؛ در نتیجه نفس کشیدن دچار مشکل می‌شود. حالا دوست عزیز با دانستن این موضوع سعی کن نحوه‌ی تنفس درست را یاد بگیری و هر روز صبح، روزت را با آن آغاز کنی. هر وقت هم که دچار تنش و اضطراب شدی، این تنفس‌ها را تکرار کن. لااقل روزی ده بار پشت سر هم این تنفس را انجام بده، تا کم‌کم تنفس‌ات اصولی و درست شود و بتوانی خودت را از شر استرس‌هایی که در وجودت خانه کرده است، رها سازی. انرژی‌های روانی منفی، ناخواسته از وجود شما به اطرافیان جذب شده و اثرهای بدی را در آنان هم به جای می‌گذارد. پس با انگیزه شروع به یادگیری این تنفس بکن.
تنفس یا عمل دم و بازدم به چهار صورت انجام می‌شود. تنفس شانه‌ای، تنفس ریه‌ای یا سینه‌ای، تنفس دیافراگمی یا شکمی، و تنفس سینه‌ای شکمی. افرادی که دچار هیجان و ترس می‌شوند نفس‌شان کوتاه، تند و سطحی می‌شود و برای این‌که این نقص را جبران کنند؛ شانه‌های‌شان را موقع دم، بالا می‌برند تا حجم تنفس خودشان را افزایش دهند؛ و چون تنفس آن‌ها کوتاه است، انرژی لازم را کسب نمی‌کنند. این نوع تنفس شانه‌ای است و کارکرد طبیعی بدن را مختل می‌کند و خودش تنش‌زا است.
کسانی که در حالت عادی هستند، معمولاً تنفس سینه‌ای دارند. در این وضعیت عضلات بین دنده‌ای با باز و بسته شدن خودشان، تنفس را تنظیم می‌کنند. این تنفس نسبت به تنفس شانه‌ای بهتر است؛ ولی اگر شخص دچار حادثه و تنش شود، باز این نوع تنفس تبدیل به تنفس شانه‌ای می‌شود.
افرادی که در حالت آرامش درونی هستند، به صورت شکمی تنفس می‌کنند. در این تنفس، شکم به جلو می‌آید و دیافراگم از حالت گنبدی خود رو به پایین می‌رود و هوای بیش‌تری به داخل کشیده می‌شود؛ در بازدم نیز دوباره دیافراگم به حالت گنبدی برمی‌گردد. با این روش انرژی لازم برای بدن فراهم می‌شود. در نهایت کسانی که آرامش خیلی عمیقی دارند، تنفس سینه‌ای شکمی انجام می‌دهند. در این تنفس سینه و شکم با هم عمل دم و بازدم را انجام می‌دهند. در این حالت بدن بالاترین میزان انرژی را جذب می‌کند.
 از آن جایی که این روزها هوای شهرها پر از دود و آلودگی است، سعی کن این کار را در یک فضای پاک مثل پارک یا فضای سبز جلوی خانه‌ات انجام بدهی. به خودت سخت نگیر، حتی می‌توانی به حیاط، یا تراس خانه‌ات بروی؛ و یا جلوی یک پنجره‌ی نیمه‌باز این تنفس را انجام دهی. البته اگر داخل اتاق عاری از دود سیگار باشد، می‌شود در اتاق هم پرانا را جذب بدن کرد. حالا جلوی همان پنجره‌ی اتاقت بایست و به روش شش، سه، شش، سه، تنفس شکمی را انجام بده. ابتدا کمی بدنت را شل کن و بعد زبانت را به سقف دهان بچسبان و با شمردن شش شماره در ذهنت، نفس را به داخل شکم بکش، طوری که شکمت جلو بیاید. هم زمان تصور کن ذرات شفابخش پرانا وارد بدنت می‌شوند. حالا به اندازه شمردن سه شماره نفست را نگه دار و بگذار پراناها جذب وجودت شوند، به این کار حبس پر می‌گویند. سپس با شش شماره‌ی دیگر تصور کن تنش‌ها و افکار منفی‌ات را با بازدم از وجودت بیرون می‌دهی؛ حتماً حس خوبی پیدا خواهی کرد. حالا سه شماره‌ی دیگر هم نفست را نگه دار، یک، دو، سه؛ به این کار هم حبس خالی می‌گویند.
شما با این شیوه یک تنفس درست را انجام داده‌ای، حالا باز شروع کن. هر بار بعد از حبس خالی، پرانا بیش‌تری وارد بدنت می‌شود و آرامش بیش‌تری را برایت به ارمغان می‌آورد. بعد از ده بار تنفس حالا فکر نمی‌کنی، کوه مشکلاتت کمی خرد شده و دنیا در نظرت زیباتر شده است!
نوزادان و بچه‌های کوچک در شرایط عادی و بزرگ‌سالان در حالت خواب به‌صورت ناخودآگاه از طریق شکم تنفس می‌کنند. قاریان قرآن، مداح‌ها، حتی بازیگران و خوانندگان برای این‌که نفس بیش‌تری داشته باشند، از طریق شیوه‌ی شکمی نفس می‌کشند تا هوای بیش‌تری در محدوده‌ی دیافراگم‌شان انباشته شود و هنگام ادای کلمات، نفس کم نیاورند.
دوست عزیزم، هر روز این تنفس را انجام بده و مطمئن باش افکارت آرام‌تر می‌شود. چه‌قدر خوب است حالا که توانسته‌ای تنفس خودت را درست کنی، نفس کشیدن صحیح را به دیگر اعضای خانواده‌ات هم یاد بدهی تا همگی از این نعمت به‌ظاهر کوچک استفاده کنند و از صمیم قلب از خالق‌شان به‌خاطر این ذرات شفابخش، تشکر کنند. آنهم فقط و فقط با کمی صبر و حوصله و دم و بازدم‌ موثر. از هم اکنون لحظه لحظه‌ی پایان این سال را با آرامش و اعتمادبه‌نفس بیش‌تری به پایان ببر تا در سال جدید و بهارهای آینده زندگی‌ات سلامت، شاد و همراه با افکار سازنده باشد.
حالا اگر مایل بودی می‌توانی از تغییرات مثبتی که این نوع تنفس در زندگی‌ات ایجاد کرده، برای‌مان بنویسی تا ما هم در شماره‌های آتی از دیگر رازهای دست‌یابی به روان آرام برایت بنویسیم.