حقوق بشر از دیدگاه مقام معظم رهبری
حقوق‌بشر، اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌طور ذاتی، فطری و به صرف انسان‌بودن از آن بهره‌مند می‌شود. مطابق اعلامیه‌ی جهانی حقوق‌بشر و سایر اسناد بین‌المللی، این حقوق ویژگی‌هایی هم‌چون جهان‌شمول بودن، سلب‌ناشدنی، انتقال‌ناپذیری، تفکیک‌ناپذیری، عدم تبعیض و برابری‌طلبی، به هم پیوستگی و درهم تنیدگی را داراست. از این‌رو به تمامی افراد در هر جایی از جهان تعلق دارد و هیچ‌کس را نمی‌توان به صرف منطقه‌ی جغرافیایی که در آن زیست می‌کند، از حقوق بشر محروم کرد. ضمن این‌که همه‌ی افراد فارغ از عواملی چون نژاد، ملیت، جنسیت و غیره در برخورداری از این حقوق با هم برابر و یک‌سانند و در این خصوص کسی را بر دیگری برتری نیست.
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر که در یازده دسامبر سال 1491 در مجمع عمومی سازمان ملل به تصویب رسید، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، میثاق بین‌المللی حقوق اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی که در سال 1411 به تصویب مجمع عمومی رسید، کنوانسیون ممنوعیت و مجازات جرم ژنو ساید؛ کنوانسیون حذف همه‌ی اشکال تبعیض علیه زنان؛ کنوانسیون رفع هرگونه تبعیض علیه زنان؛ کنوانسیون منع شکنجه و سایر رفتارها یا مجازات خشن، غیرانسانی و موهن؛ کنوانسیون حقوق کودک و کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان مصداق‌های حقوق بشر را مشخص کردند. با در نظر گرفتن این اسناد، حقوق بشر مجموعه‌ای از قواعد و مقررات حقوقی بین‌المللی است که در همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها از مقام، منزلت و کرامت انسانی تمام افراد و یا گروه‌ها صرفاً به دلیل این‌که انسان‌اند، در مقابل همه‌ی دولت‌ها حمایت می‌کند.
زمانی که دولت و نهادهای وابسته‌ی آن و یا نهادهای غیردولتی، حقوق اساسی افراد را از جمله حقوق مدنی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی آن‌ها را انکار و مورد تجاوز قرار می‌دهند، نقض حقوق‌بشر رخ داده است. نقض حقوق بشر شامل رعایت نکردن، نقض و ممانعت از برخورداری انسان‌ها از تمامی حقوقی است که به صرف انسان بودن از آن حقوق برخوردارند و در اسناد بین‌المللی مطرح شده‌اند.
گزیده‌ای از بیانات مقام معظم رهبری
طرح قضیه‌ی حقوق بشر از طرف سردمداران آمریکا، چه حالا و چه در روزهای قبل، یک دکان و یک وسیله برای استفاده‌ی بیش‌تر بود. این‌ها به حقوق بشر اعتقاد ندارند. این‌ها کسانی هستند که در مقابل چشم‌شان، حکومت صهیونیستی در کشور فلسطین، مردم فلسطین را به بدترین وجهی زیر فشار و کشتار و اختناق و شکنجه قرار می‌دهد و آن‌ها حتّی به زبان، عمل او را محکوم نمی‌کنند. طرح مسئله‌ی حقوق بشر، برای فریب و وسیله‌ی فشار است؛ برای این است که اگر خواستند دولتی را زیر فشار افکار عمومی قرار بدهند، با تهمت نقض حقوق بشر زیر فشار قرار بدهند و خودشان را متولی حقوق بشر در دنیا معرفی کنند؛ آن‌جایی هم که لازم می‌دانند، به‌عنوان طرف‌داری از حقوق بشر، حتّی قوای نظامی وارد یک کشور بکنند و حکومت آن کشور را تغییر بدهند(بیانات در حرم مطهر رضوی در 2/1/1369)!
اکنون نخبگان سیاسی و فکری در دنیای اسلام، وظیفه‌ی سنگینی بر عهده دارند. هویت اسلامی و تعالیم روشن اسلام را در موضوعاتی چون: حقوق بشر، آزادی و مردم‌سالاری، حقوق زن، مبارزه با فساد، رفع تبعیض، مبارزه با فقر و عقب‌ماندگی علمی برای جوانان بازگو کنند. فریب رسانه‌های غرب را درباره‌ی مبارزه با تروریسم و مقابله با سلاح‌های کشتار جمعی، برای همگان آشکار سازند(پیام به کنگره‌ی عظیم حج 8/11/1382).
در کشورمان، یک‌روز بی‌حجابی را اجباری کردند؛ اما احدی در دنیا اعتراض نکرد که چرا بی‌حجابی را اجباری می‌کنید! در کشور همسایه‌ی ما، ترکیه، بی‌حجابی را اجباری کردند و تا همین اواخر هم حتّی بعضی از دولت‌های ترکیه، همین اجبار و الزام را ادامه می‌دادند؛ اما هیچ‌کس در دنیا اعتراض نکرد و اعتراض نمی‌کند(خطبه‌های نماز جمعه‌ی تهران 10/1/1369)!
در کشورهای اروپایی که خودشان را پیش‌رفته می‌دانند و در ادعا و تبلیغات، مسائل حقوق بشر و آرای انسان‌ها برای‌شان حایز اهمیت است (فرانسه و انگلیس) اجازه ندادند که چند نفر زن یا دختر مسلمان، با حجاب اسلامی رفت و آمد کنند و به مدارس بروند! این‌جا اجبار و الزام را جایز می‌شمارند و در آن ایراد و عیبی نمی‌بینند؛ اما جمهوری اسلامی به‌خاطر این‌که حجاب را در جامعه الزامی می‌داند، همه‌ی این محافل، آن را مورد اعتراض قرار می‌دهند و آن را ایراد می‌دانند؛ چراکه به سلامت نزدیک‌تراست. در حالی که دولت‌هایی که برهنگی و نبودن حجاب میان زن و مرد را الزامی می‌کنند، آن‌ها را مورد انتقاد قرار نمی‌دهد! این با فرهنگ پذیرفته شده‌ی غرب یکی و روی این مسأله به‌شدت حساس‌اند. غرب، روی رواج مشروبات الکلی حساس است و آن را به‌عنوان یک نکته‌ی مثبت در ملت‌ها و در عادات و آداب آن‌ها می‌شمارد. اگر در یک کشور، مشروبات الکلی ممنوع بود و مصرف کردن آن مجازات داشت، غربی‌ها حساسیت نشان می‌دهند و این را ارتجاع به حساب می‌آورند؛ در این کشورها مشروبات الکلی آزاد و مجاز است. حکومت نسبت به آن حساسیتی نشان ندهد و در مقابل کارهای آن‌ها سکوت می‌کنند.
در بسیاری از کشورهای دنیا، به برکت همین احساس هویت و بیداری اسلامی که این انقلاب به‌وجود آورد، امروز جمعیت‌های اسلامی حضور دارند، قوی‌اند و برای خودشان آینده دارند. آمریکا و دشمنان اسلام را دشمن می‌شمارند. این موضوع، بیش‌تر از همه چیز، استکبار جهانی را خشمگین می‌کند. آمریکایی‌ها و حامیانش علیه ایران تهمت‌هایی را ردیف می‌کنند و می‌گویند: شما ضدحقوق بشرید، حقوق زن را رعایت نمی‌کنید، می‌خواهید سلاح اتمی درست کنید و غیره. این‌ها بهانه‌ای بیش نیست. باطن قضیه این است که می‌گویند شما چرا موجب شده‌اید که در دنیا هر جا مسلمانی هست، احساس هویت کند، بیدار شود، طلب‌کار شود و از حالت بره‌ای مطیع، رام و زیرکارد بیرون آید(بیانات در خطبه‌های نمازجمعه 20/11/1374)؟
آمریکایی‌ها چهار شکست عمده داشته‌اند: شکست اول آن‌ها در شعار دمکراسی و آزادی غربی است. آن‌ها نشان دادند که لیبرال دمکراسی نمی‌تواند یک ملت را به آن‌جایی برساند که به عنای حقیقی کلمه به آزادی انسان معتقد باشند. آن تفکّر وقتی منافع مادی‌اش اقتضا کند، حاضر است آزادی و جان و حقّ انتخاب انسان‌ها را راحت لگدمال کند.
آمریکایی‌ها از لحاظ ایدئولوژی هم شکست خوردند و شعارهای‌‌شان دروغ از آب درآمد؛ این را مردم دنیا هم فهمیدند و در شعارهایی که دادند، معلوم شد که مردم دروغ‌گویی آمریکایی‌ها را فهمیده‌اند. بالاترین حقوق مردم، حقّ حیات و زندگی کردن است. این آقایان به‌عنوان مدافعان حقوق بشر آمدند و با این بمباران‌ها حقّ حیات را از مردم این شهرها گرفتند. این‌ها حقوق بشر و احترام به انسان‌ها و آزادی آن‌هاست که این دروغ‌گوها ادّعا می‌کنند(بیانات در خطبه‌های نمازجمعه 22/1/1382)!
مشکل اصلی آمریکا با ایران، مخالفت جمهوری اسلامی ایران با طرح‌های ذلت‌بار سازش در فلسطین است؛ و بقیه‌ی امور نظیر ادعاهای مضحک نقض حقوق بشر و ساخت سلاح‌های کشتارجمعی، بهانه‌ای بیش نیست؛ و اگر ایران دست از حمایت خود از مبارزین و مردم لبنان و فلسطین بردارد، آن‌ها دست از روش خصمانه‌ی خویش علیه ایران برمی‌دارند! البته مشکل اصلی آنان، اسلام و حکومت اسلامی است(بیانات در مراسم گشایش کنفرانس بین‌المللی حمایت از انتفاضه‌ی فلسطین4/2/1380).
مسئله‌ی انرژی هسته‌ای، حقوق بشر و مسائل دیگر بهانه است. آن کسانی که خیال می‌کنند اگر ما مسئله‌ی انرژی هسته‌ای را حل کردیم، مشکلات حل خواهد شد، خطا می‌کنند. مسئله، مسئله‌ی فشار است، می‌خواهند یک ملت را به زانو دربیاورند؛ می‌خواهند انقلاب را زمین بزنند. یکی از کارهای مهم، همین تحریم اقتصادی است. می‌گویند ما طرف‌مان ملت ایران نیست! دروغ می‌گویند؛ اصلاً طرف، ملت ایران است(بیانات در دیدار جمعی از کارآفرینان سراسر کشور 16/6/1389).
دنیای اسلام برای مردم‌سالاری و حقوق بشر، محتاج نسخه‌ی مغلوط و بارها نقض‌شده‌ی غرب نیست، مردم‌سالاری در متن تعالیم اسلامی و حقوق انسان از برجسته‌ترین سخنان اسلام است. دانش را از دارندگان آن، از هر جا و هر که باید آموخت؛ ولی دنیای اسلام باید همّت کند تا همیشه شاگرد نماند و از استعدادهای خود و همّت خود برای نوآوری و ابتکار و تولید علم کمک بگیرد(پیام به کنگره عظیم حج 19/10/1384).
امروز در دنیای متمدنی که خود را مدعی دفاع از حقوق بشر می‌خواند، دختران دانشجوی مسلمان با مشکل مواجه‌اند و از درس خواندن محروم می‌شوند. یا خانم های مسلمانی که شاغل هستند، به‌دلیل رعایت حجاب از کارشان محروم می‌شوند. همیشه مطرح می‌سازند که حجاب، تکلف‌آور و سخت است و نمی‌شود در عرصه‌های مختلف اجتماعی باحجاب، ظاهر شد! در حالی‌که ما حجاب را لباس «مشارکت اجتماعی » زنان می‌دانیم و ا گر نباشد، واقعاً در عرصه‌ی اجتماع، مشکل داریم و واقعاً هیچ‌وقت احساس نکرده‌ایم که این برای ما سختی و مشکلی به‌وجود آورده است. ما با داشتن حجاب، احساس راحتی خیلی بیش‌تری می‌کنیم.
کسانی که در دنیای جاهل، غافل و گمراه تمدن غربی ادعا می‌کنند طرف‌دار حقوق بشراند، در حقیقت ستمگران به زن هستند. زن را به چشم یک انسان والا نگاه کنید تا معلوم شود که تکامل و حق او و آزادی او چیست. زن را به‌عنوان موجودی که می‌تواند مایه‌ای برای صلاح جامعه با پرورش انسان‌های والا شود نگاه کنید(بیانات در دیدار جمعی از زنان 25/9/1371).
در فرهنگ غرب، زن را به‌عنوان یک کالا، یا یک وسیله‌ی تمتع برای مرد در جامعه عرضه می‌کنند. تشویق و تحریص بر عریان‌گرایی به این جهت است. آزادی جنسی و بی‌بندوباری جنسی در غرب موجب نشده است که دیگ شهوتِ بشری که غریزی و طبیعی است، از جوشش بیفتد. هرچه آزادی روابط زن و مرد در جامعه بیش‌تر بشود، با وضعی که به‌وجود آوردند، حرص شهوانی بشر بیش‌تر می‌شود. امروز غربی‌ها خجالت نمی‌کشند و مسئله‌ی هم‌جنس‌بازی را به‌عنوان یک ارزش مطرح می‌کنند؛ و روی این‌ها نام آزادی و حقوق انسانی می‌گذارند. در حالی که نگاه اسلام به زن، نگاهی است عزت‌بخش، کرامت‌بخش، رشدآفرین، استقلال‌دهنده‌ی به هویت و شخصیت زن؛ این ادعای ماست(بیانات در دیدار شرکت‌کنندگان در اجلاس جهانی «زنان و بیداری اسلامی 21/4/1391»).
وقتی اعتراض علیه نویسنده‌ای است که وقیحانه به مقدسات یک میلیارد مسلمان دشنام داده، آنان طرف‌دار آزادی بیان و عقیده‌ی فردی می‌شوند؛ اما وقتی سخن از زن یا دختربچه‌ی مسلمانی است که می‌خواهد بر طبق عقیده‌ی مذهبی خود لباس بپوشد، آزادی فردی رنگ دیگری می‌یابد و هرگونه حرکت ضداخلاقی و ضدآزادی‌ها و حقوق فردی، نام مبارزه با ارتجاع می‌گیرد!
زمانی که اقلیت مسلمان بسیاری از کشورهای اروپایی، مورد آزار، تبعیض و تحقیر کشورهای مدعی حقوق بشر قرار می‌گیرند؛ و حتّی از تحریک انگیزه‌های قومی و مذهبی استفاده می‌کنند، کم‌ترین اشاره‌ای به حق تضییع‌شده‌ی این مظلومان نکرده، با سکوت و احیاناً عمل خود، به ستمی که بر مسلمین می‌رود، مهر تأیید می‌زنند. در برخی کشورهای آسیایی هم اقلیت‌های بزرگ مسلمان دچار همین سرنوشت هستند(پیام فرمانده‌ی کل قوا به گردهمایی فرماندهان ارتش بیست میلیونی 2/9/1368).
)