• صفحه اصلی
  • مرور
    • شماره جاری
    • بر اساس شماره‌های نشریه
    • بر اساس نویسندگان
    • بر اساس موضوعات
    • نمایه نویسندگان
    • نمایه کلیدواژه ها
  • اطلاعات نشریه
    • درباره نشریه
    • اهداف و چشم انداز
    • اعضای هیات تحریریه
    • همکاران دفتر نشریه
    • اصول اخلاقی انتشار مقاله
    • بانک ها و نمایه نامه ها
    • پیوندهای مفید
    • پرسش‌های متداول
    • فرایند پذیرش مقالات
    • اخبار و اعلانات
  • راهنمای نویسندگان
  • ارسال مقاله
  • داوران
  • تماس با ما
 
  • ورود به سامانه
  • ثبت نام
صفحه اصلی فهرست مقالات مشخصات مقاله
  • ذخیره رکوردها
  • |
  • نسخه قابل چاپ
  • |
  • توصیه به دوستان
  • |
  • ارجاع به این مقاله ارجاع به مقاله
    RIS EndNote BibTeX APA MLA Harvard Vancouver
  • |
  • اشتراک گذاری اشتراک گذاری
    CiteULike Mendeley Facebook Google LinkedIn Twitter Telegram
پیام زن
مقالات آماده انتشار
شماره جاری
شماره‌های پیشین نشریه
دوره دوره 27 (1397)
دوره دوره 26 (1396)
شماره اسفند (310)
شماره شماره 309
شماره شماره 307 و 308
شماره شماره 306
شماره شماره 305
شماره شماره 304
شماره شماره 303
شماره شماره 302
شماره شماره 301
شماره شماره 300
شماره شماره 299
دوره دوره 1394 (1394)
دوره دوره 1393 (1393)
دوره دوره 1392 (1392)
دوره دوره 1391 (1391)
دوره دوره 1390 (1390)
دوره دوره 1389 (1389)
دوره دوره 1388 (1388)
دوره دوره 1385 (1385)
دوره دوره 1384 (1384)
دوره دوره 1383 (1383)
دوره دوره 1382 (1382)
دوره دوره 1381 (1381)
دوره دوره 1380 (1380)
دوره دوره 1379 (1379)
دوره دوره 1378 (1378)
دوره دوره 1377 (1377)
دوره دوره 1376 (1376)
. (1396). روایت‌های عاشورا برای کودکان خردسال قرن 21. پیام زن, 26(306), 28-29. doi: 10.22081/mow.2017.64976
. "روایت‌های عاشورا برای کودکان خردسال قرن 21". پیام زن, 26, 306, 1396, 28-29. doi: 10.22081/mow.2017.64976
. (1396). 'روایت‌های عاشورا برای کودکان خردسال قرن 21', پیام زن, 26(306), pp. 28-29. doi: 10.22081/mow.2017.64976
. روایت‌های عاشورا برای کودکان خردسال قرن 21. پیام زن, 1396; 26(306): 28-29. doi: 10.22081/mow.2017.64976

روایت‌های عاشورا برای کودکان خردسال قرن 21

مقاله 10، دوره 26، شماره 306، آبان 1396، صفحه 28-29  XML
نوع مقاله: کودکان
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/mow.2017.64976
اصل مقاله

یک: محرم پارسال، «محمدحسین» شش‌ساله بود که از مادرش فهمیدم به تعزیه علاقه‌مند شده و بساط آن را به مهد غیردینی خود کشانده است. او در تمام تعزیه‌هایی که برای فامیل، دوست و آشنا اجرا می‌کرد، نقش شمر را برای خود می‌گذاشت. مادرش پرسیده بود: «چرا همیشه نقش شمر را انتخاب می‌کنی؟» و جواب گرفته بود: «چون امام حسین کشته می‌شه و من دلم می‌خواد زنده بمونم!»

این‌که کودکان تفکر انتزاعی ندارند و نمی‌توانند مفاهیمی مانند ایثار، شهادت‌طلبی، آزادگی و... را درک کنند، یک «واقعیت بزرگ» است که ما بزرگ‌ترها آن را ندیده می‌گیریم و با دیدن تقلید کلامی و عملی بچه‌ها در مراسم عزاداری، دل‌خوش می‌شویم. در حالی که بیان مصائب سنگین واقعۀ کربلا و شنیدن روضه‌های مکشوف، می‌تواند برای کودکان بسیار آسیب‌زا باشد.

دو: یادمان باشد که این کودکان در دنیایی متفاوت با کودکی ما زندگی می‌کنند؛ دنیایی پر از مظاهر جذاب و زیبای مجازی، از فرهنگ‌های بیگانه.

سه: همواره سعی کردم فرزندانم حال و هوای مراسم عزاداری محرم را بچشند؛ ولی در انتخاب سخنران و مداح، سعی می‌کنم مکان‌هایی را انتخاب کنم که روضۀ باز نخوانند و تمام مصائب بزرگ را شرح ندهند؛ بلکه جنبۀ سینه‌زنی با شعرهای سنتی سوگواری در آن برجسته‌تر باشد. کودکان شعرخوانی و سینه‌زنی را دوست‌تر دارند و با آن انس می‌گیرند.

چهار: هرچند در انتخاب مراسم دقت داشته‌ام، زمانی می‌رسد که کودکم از این طرف و آن طرف، جنبه‌های سخت واقعه را شنیده و برای سؤال و پاسخ سراغم می‌آید. من همچنان از بازگویی واقعه پرهیز می‌کنم و به او می‌گویم: «این جاهای قصۀ تلخ عاشورا برای بزرگ‌ترشدن است. کم‌کم خودت می‌فهمی» و بعد از جلوه‌های رقیق عواطف در آن‌جا برایش می‌گویم.

پنج: عاشورا پر از صحنه‌های زیبای عاطفی‌ست. امام7 در لحظۀ خداحافظی، جملات عاشقانه‌ای با دختر کوچکش دارد: «با اشک خودت قلبم را مسوزان.» من این جمله را می‌گیرم، پر و بال می‌دهم و به دخترم می‌گویم: «امام مثل ما نبوده و آن‌قدر مهربان بوده که اشک‌های دخترش قلبش را می‌سوزانده» و منظور امام از این استعاره را برایش توضیح می‌دهم.

سوی دیگر ماجرا، صحنه‌های شجاعانه است؛ چه قبل از شهادت امام7 و چه در جریان اسیری خاندان ایشان! من این داستان را پسرکی دستش را برای امام سپر می‌کند، پر و بال می‌دهم؛ بدون این‌که بگویم عاقبت چه بر سر آن دست نازنین خواهد آمد. فقط آن لحظه‌ها حس امام که عموی تنهای او بود، حس پسرک و حس دشمنان را شرح می‌کنم و اجازه می‌دهم که خیال فرزندم، با آن شجاعت و محبت در آمیزد که عینی‌اش کرده‌ام و از انتزاع خارج شده است.

کربلا پر است از این صحنه‌ها و ده‌ها قصۀ پر از محبت و عشق دارد که بدون اشاره به فجایع، می‌توان کودک را با اهل بیت انس داد.

یادمان باشد که امام برای کودکانش در آن لحظات آخر، از ماجرای شهادت خود شرحی نمی‌دهد؛ همچنین دربارۀ شهادت حضرت مسلم7، فقط دختر او را بر زانو می‌نشانند و به او اظهار مهربانی می‌کنند. الگوی ما امام است؛ نه مداحان و منابر دکان‌داران!

غفلت نکنیم که کربلا، فرصت عشق‌ورزی برای کودکان ماست.

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 38
صفحه اصلی | واژه نامه اختصاصی | اخبار و اعلانات | اهداف و چشم انداز | نقشه سایت
ابتدای صفحه ابتدای صفحه

Journal Management System. Designed by sinaweb.