مونا نیک‌اندیش

با خواندن این نکات، ظرف چند روز نقاط ضعف خود را شناسایی کنید و دلیل اصلی شکست‌های‌تان را بیابید.

شکست شخصیت شکست‌‌خورده

از نظر متخصصان، شش نوع شخصیت اهمال‌کار وجود دارد؛ افرادی که تکالیف و برنامه‌های‌شان را با دلایل خاصی به تعویق می‌اندازند یا درنهایت از انجام آن‌ها شانه خالی می‌کنند. متأسفانه اغلب ما، جزو یکی از گروه‌های اهمال‌کار هستیم! شاید برخی دو یا چند شخصیت اهمال‌کاری داشته باشند! چیزی که در این میان اهمیت دارد، کشف خودمان است. دلیل تعلل و تنبلی چیست؟

این مقاله به شش عاملی می‌پردازد که از آدم‌ها شخصیتی سست و غافل می‌سازد. کشف نقاط ضعف و شخصیت اهمال‌کار وجودی‌تان، به شما کمک می‌کند که وارد مسیر موفقیت شوید.

اهمال‌کاران تأخیری و وقفه‌گرا

شرح ساده و مختصر «اهمال‌کاران تأخیری و وقفه‌گرا» مثال آن افرادی‌ست که کار امروز را به فردا موکول می‌کنند. این افراد تا اندازه‌ای که ممکن است، کارها را به تأخیر می‌اندازند. نتیجۀ این عمل، چیزی جز ازدست‌رفتن زمان یا انجام تکالیف در دقیقۀ نود نیست. اهمال‌کاران تأخیری، عمدتاً از زندگی خود لذت نمی‌برند. آنان نه تکالیف و برنامه‌های خود را به‌درستی انجام می‌دهند و نه زمانی که در حال اهمال‌کاری هستند آرام و قرار دارند. این افراد برای این‌که مرتب باید به موضوعات به تأخیر افتاده فکر کنند، دچار استرس و اضطراب همیشگی می‌شوند.   

اهمال‌کاران بی‌نظم و قاعده

این گروه عادت دارند با سهل‌گیری غیراصولی، فرصت‌ها را از دست بدهند. اهمال‌کاران بی‌نظم و قاعده، در محاسبات، سر خود کلاه می‌گذارند! این افراد مدت‌زمان انجام تکالیف را کم برآورد می‌کنند. آنان می‌دانند که کمترین زمان ممکن را برای انجام برنامه‌های خود در نظر گرفته‌اند؛ اما با آسان‌گرفتن و دست‌کم‌گرفتن کارها، از موفقیت و کامیابی در امور فاصله می‌گیرند. نتیجۀ تکالیف و برنامه‌های این گروه واضح است؛ آن‌ها هیچ‌گاه موفق نمی‌شوند که اهداف‌شان را به سرانجام رسانند و همیشه وقت کم می‌آورند.

اهمال‌کاران خودناباور و ترسو

این افراد کار را شروع نکرده، دربارۀ عاقبتش خیال‌پردازی می‌کنند. آن‌ها همیشه اموری را انتخاب می‌کنند که کمترین ریسک و خطر را در پی دارد؛ اما چون به توانایی‌های خود اعتمادی ندارند، به مقصود نمی‌رسند. این افراد مرتب از این وحشت دارند که مبادا اشتباه کنند! بزرگ‌ترین فوبیای اهمال‌کاران خودناباور و ترسو، ترس از شکست است. معمولاً اموری که این افراد به آن مشغول می‌شوند، بی‌نتیجه است. خودناباوری و وحشت از اشتباه و شکست، هیچ‌گاه به این افراد اجازه نمی‌دهند، آن‌طور که باید از ظرفیت درونی خود استفاده کنند.

اهمال‌کاران بدبین و شکاک

این افراد به دو علت در انجام کارها تعلل می‌کنند؛ اول بدبینی و شک به دیگران و دوم به کرسی نشاندن نظر شخصی خود دربارۀ امور. اهمال‌کاران بدبین و شکاک، نمی‌توانند مانند هر انسان دیگری  تمام مراحل موفقیت را به‌تنهایی پشت سر بگذارند. از سوی دیگر متأسفانه حرف و نظری را به جز آرای خود نمی‌پذیرند! این افراد، اغلب اهمال‌کاری می‌کنند تا به این شیوه، نظر خود را ابراز کنند. آنان درواقع در انجام کارها تعلل می‌کنند، فقط به این دلیل که افراد نظریه‌پردازِ گروه را عصبی و نگران کنند.

اهمال‌کاران افراط‌گرا

این افراد عجول هستند و می‌خواهند ره صدساله را یک‌شبه طی کنند. اینان کارهای زیادی را برعهده می‌گیرند و با سرعت تمام کار می‌کنند تا انرژی‌شان تمام شود. تمام‌شدن انرژی این افراد، با یأس و ناامیدی شدید همراه است. اهمال‌کاران افراط‌گرا، در زمان اندک بیشترین و سخت‌ترین برنامه‌ها را انتخاب کرده و توقع دارند با کار و تلاش طاقت‌فرسا، در کمترین زمان ممکن به نتیجۀ دل‌خواه برسند؛ اما درنهایت هیچ‌گاه موفق نمی‌شوند، با سنگ بزرگی که برداشته‌اند، هدف را نشانه‌گیری کنند.

اهمال‌کاران لذت‌طلب

افراد این گروه وقتی صحبت از تکالیف و برنامه‌های اصلی به میان می‌آید، می‌گویند بی‌انگیزه‌اند؛ حتی گاهی ابایی ندارند از این‌که صفت «تنبل» را به خود اختصاص دهند. رک و واضح برای فرار از انجام تکالیف و برنامه‌ها می‌گویند: «تنبلم!» اما برای انجام امور دیگر، هم انگیزه دارند و هم فعال هستند. مثلاً برنامۀ مطالعۀ منابع درسی یا آموزشی خود را به تعویق می‌اندازند و به‌جای آن، ساعت‌ها در فضای مجازی به خواندن مطالب فرعی می‌پردازند.