خواندن آیت‌الکرسی دسته‌جمعی، شادی ویژه‌ی قهرمانی بود

تیم ملی کبدی، کاری کرد کارستان. قهرمانی در بازی‌های آسیایی و درآوردن طلا از چنگ هندی‌هایی که این رشته را مختص خودشان می‌دانند، کاری بود که از عهده‌ی شیردخترهای ایرانی برمی‌آمد. تیم ملی کبدی بانوان در دو دوره‌ی گذشته‌ی این رقابت‌ها، مدال برنز و نقره کسب کرده بود و در جاکارتا نیز، نوبت به خوش‌رنگ‌ترین مدال رسید تا سه‌گانه‌ی بانوان ایرانی تکمیل شود.

قرائت دسته‌جمعی آیت‌الکرسی و بوسه بر پرچم سه‌رنگ ایران، حرکت هماهنگ بانوان تیم ملی کبدی بود که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها داشت.

«زهرا کریمی»، یکی از ملی‌پوشان کبدی‌ست که اولین تجربه‌ی المپیک آسیایی را پشت سر گذاشته است. وی که دانشجوی ترم سوم دانشگاه تهران است، برای آینده‌ی ورزشی‌اش برنامه‌های بسیاری دارد و در این گفت‌وگو، از قهرمانی تیم ملی کبدی و مسائل مربوط به آن می‌گوید.

ـ قبل از اعزام تیم به بازی‌های آسیایی، همه درباره‌ی قهرمانی مطمئن بودید. چرا؟

درست است. قبل از اعزام در مصاحبه‌هایی که داشتیم، از قهرمانی صحبت می‌کردیم. ما برای قهرمانی تمرین کرده بودیم و اگر قهرمان نشده بودیم، روی برگشتن به کشور را نداشتیم (با خنده). خدا را شکر که دست پر برگشتیم.

ـ این اطمینان از کجا آمده بود؟

به‌خاطر تمرینات خوب‌مان. با این تمریناتی که پشت سر گذاشته بودیم، اگر قهرمان نمی‌شدیم، جای سؤال داشت.

ـ از روند تمرینات بگویید.

تمرینات تیم ملی کبدی، از بهمن‌ماه سال گذشته شروع شد و حدود هشت ماه، در اردوهای آماده‌سازی حضور داشتیم. در این مدت، دوازده مرحله اردو را پشت سر گذاشتیم که از نظر تاکتیکی، بسیار خوب بود. فدراسیون، شرایط مناسبی را برای برگزاری اردوها فراهم کرده بود و روان‌شناس و مربی بدن‌ساز کنارمان داشتیم. در این مدت، سخت تمرین کردیم؛ زیرا اعتقاد داشتیم کسی که خوب تمرین کند، نتیجه‌اش را هم خواهد گرفت.

ـ اصلاً چطور شد جذب رشته‌ی کبدی شدید؟

من قبلاً در رشته‌ی کاراته کار می‌کردم. خانم دانش که مربی فعلی کبدی‌ام است، در مرحله‌ی استعدادیابی مرا برای نیروی کمکی در مسابقات شهرداری انتخاب کرد و وقتی کبدی بازی کردم، به این رشته علاقه‌مند شدم؛ زیرا رشته‌ی پرهیجانی‌ست. مربیانی هم که از اول با آن‌ها کار می‌کردم، ‌اعتقاد داشتند که برای این رشته مناسبم و جای پیشرفت دارم. خودم هم از همان ابتدا، نظرم برای ملی‌پوش‌شدن بود.

ـ اردوی تدارکاتی هند، چقدر در روند آماده‌سازی تیم ملی و قهرمانی این تیم اثرگذار بود؟

در اردوی هند، جوّ خوبی ایجاد شده بود و در شرایطی که تماشاگران تیم حریف را تشویق می‌کردند، فشار بازی را تجربه کردیم. البته در اردویی که برگزار شد و تیم‌هایی که با آن‌ها بازی کردیم، تیم اصلی هند نبود؛ اما حریف تدارکاتی خوبی بود و به ما در مسیر قهرمانی کمک کرد.

ـ حضور سرمربی هندی را چطور ارزیابی می‌کنید؟

قاعدتاً اثر مثبتی داشت. هند سبک خاص خود را در کبدی دارد و با حضور خانم «جین» که سرمربی تیم ملی‌ست، با سبک بازی این کشور بیشتر آشنا شدیم، و به کمک ما آمد.

ـ سال گذشته تیم ملی کبدی بانوان در مسابقات آسیایی تهران، به رتبه‌ی سومی رسید. به نظر می‌رسد این ماجرا، انگیزه‌ی شما را برای جبران مافات بیشتر کرد.

دقیقاً همین‌طور است. ما در مسابقات آسیایی گرگان، تیم کره‌ی جنوبی را دست‌کم گرفتیم و فکر کردیم فقط هند حریف اصلی‌مان است و بقیه‌ی تیم‌ها را راحت شکست می‌دهیم؛ اما شکست خوردیم و به فینال نرسیدیم. این موضوع باعث شد تا دیگر هیچ تیمی را دست‌کم نگیریم، که در بازی‌های آسیایی، این اتفاق به سود ما شد؛ زیرا کشورهایی مانند تایلند و چین‌تایپه، پیشرفت زیادی در این رشته کرده‌اند و هر کشوری، سبک بازی خود را دارد.

ـ بعد از این‌که تیم مردان ما هند را شکست داد و به فینال رسید، کار تیم بانوان از یک طرف سخت شد و از یک طرف راحت‌تر. کدام‌یک بیشتر به سود تیم شد؟

جنبه‌ی مثبت آن بیشتر بود. وقتی تیم مردان به فینال رسید، انرژی ما بیشتر شد و به این نتیجه رسیدیم که می‌توان هند را شکست داد؛ به‌ویژه این‌که تیم آقایان، در آستانه‌ی قهرمانی قرار گرفته بود و نمی‌خواستیم از آن‌ها عقب بیفتیم. البته بانوان هند هم، برای جبران نتیجه‌ای که تیم مردان گرفته بود، انگیزه‌ی زیادی داشتند؛ اما خوشبختانه انگیزه‌ی بیشتر ما با قهرمانی همراه شد. حضور در دیدار فینال، استرس‌هایی را دارد؛ اما همه‌ی بازیکنان و کادر فنی، مصمم بودند که دست پر از میدان بیرون بیایند.

ـ خواندن دسته‌جمعی آیت‌الکرسی، از قبل هماهنگ شده بود؟

ما همیشه قبل از بازی‌ها، دسته‌جمعی آیت‌الکرسی می‌خوانیم و بعد از قهرمانی و در دیدار فینال هم، دوباره آیت‌الکرسی را خواندیم. در مسابقات جوانان آسیا که اتفاقاً تیم هند را هم شکست دادیم، بعد از برد، دسته‌جمعی آیت‌الکرسی خواندیم و من و چند بازیکن دیگر تیم جوانان، به هم‌تیمی‌ها پیشنهاد دادیم که در بازی فینال هم، این کار را انجام دهیم.

ـ جوّ سالن بعد از قهرمانی تیم ایران چطور بود؟

جوّ جالبی بود. طرفداران تیم هند، بسیار ناراحت بودند و طرفداران تیم ایران، خوشحالی می‌کردند.

ـ در روی‌دادهای بین‌المللی، واکنش‌ها به پوشش تیم کبدی بانوان ایران چطور است؟

واکنش‌ها، درمجموع مثبت است. در همین بازی‌های آسیایی نیز، هر جا رفتیم، مورد احترام بودیم.

ـ چه آینده‌ای پیش روی کبدی بانوان ایران می‌بینید؟

حفظ قهرمانی، همیشه سخت‌تر از کسب آن است. شکست در فینال بازی‌های آسیایی و ازدست‌دادن مدال طلا، برای هندی‌ها بسیار سخت تمام شد و تلاش می‌کنند انتقام این باخت را بگیرند. کبدی بانوان ایران، طی سال‌های اخیر پیشرفت بسیاری داشته و با این اتفاقی که رخ داد، دیدگاه‌ها به این رشته تغییر خواهد کرد و باید تلاش کنیم توسعه‌ی بیشتری پیدا کند.