نوع مقاله : مهارت
محبوبه ابراهیمی
سبک زندگی مدرن، با دوندگی‌ها و روزمرگی‌های تکراری‌اش برای همه‌ی ما آشناست. کار و فعالیت دائمی، فشارهای روحی و جسمی و استرس‌هایی که حالا بخشی از زندگی‌مان شده‌اند، همه حاصل همین نوع زندگی‌ست که کمابیش با آن درگیریم. این دوندگی‌ها و نا‌آرامی‌ها، به‌تدریج روح و جسم ما را خسته و افسرده می‌کند و اثری از نشاط و سلامتی در وجودمان باقی نمی‌گذارد. به دقت که به اطراف نگاه کنیم، همین حالا هم این روند وارد زندگی ما شده است و خیلی‌ها در آرزوی فرار از آن هستند؛ مادرها از تکراری‌شدن روزها و بی‌حوصلگی‌های خود گله دارند، پدرها در ترافیک کسب‌و‌کارهای متعدد اسیر شده‌اند و به اجبار، ساعت‌های طولانی دور از خانه و خانواده هستند و بچه‌ها هم، نیاز به تفریحی متفاوت دارند که حال و هوای‌شان را کاملاً عوض کند.
باید دل به جاده زد
وقتی خستگی‌ها و دوندگی‌ها به این حد نفس‌گیر می‌شوند، دیگر کار از پارک، شهر‌بازی، بوستان و دیگر سرگرمی‌ها رد است. فقط روزمرگی‌ها نیستند که باید از آن‌ها گریخت؛ بلکه باید شهر را با تمام هیاهو و شلوغی‌هایش رها کرد و با کوله‌باری ساده راهی جاده شد. فرقی ندارد مقصد کجا باشد و سفر چند روزه؛ مهم جابه‌جاشدن از مکان همیشگی و دور شدن از تکرارهاست که می‌توان امید داشت، حس نشاط و شادابی را به انسان برگرداند. مهم، رهاشدن از کارهای روتین و زندگی تکراری‌ست که با جابه‌جایی میسر می‌شود. باید دل به جاده زد.
یک حس خوب مشترک
در سفر، افراد خانواده فارغ از دغدغه‌ها، فرصت دورهمی متنوعی را می‌یابند و می‌توانند به حس خوب مشترکی برسند. همین حس مشترک، مقدمه‌ی صمیمیت و دل‌بستگی آن‌ها می‌شود و پیوند و بنیان خانواده را محکم‌تر می‌کند؛ یعنی نقش خانواده را که در عصر تکنولوژی و میان شلوغی‌های کاری و تنش‌های فکری گم شده است، می‌توان با مسافرت احیا کرد. کافی‌ست خانواده، گردشی جمعی را انتخاب کنند تا با تجربه‌های جدید و خاطرات به‌یادماندنی، به این مقصد بزرگ برسند و لذت باخانواده‌بودن و دل‌بستگی به آن را درک کنند.
معجزه‌ی سلامتی
در جریان فعالیت‌های روزمره و در هیاهوی زندگی صنعتی و مدرن، روح و جسم هم‌پای یکدیگر از مشغله‌های ذهنی و جسمی خسته می‌شوند. سفر علاوه بر جسم، روح را هم از فشارهای زندگی دور می‌کند و می‌توان آن را معجزه‌ای برای سلامتی هر دو دانست. از سویی فعالیت‌های جسمی روزمره، نظیر رفتن به محل کار و کارهای روزمره‌ی خانه، در سفر تعطیل می‌شود و در حقیقت جسم، استراحت می‌کند. رهاشدن از دغدغه‌های زندگی و مشکلات، برای چند روز هم می‌تواند فرصت ویژه‌ای برای آرامش روح فراهم کند و ذهن و روان افراد را به نشاط برساند. بر این اساس، فرد آرامش روح و روان خود را بازمی‌یابد و برای شروع زندگی دوباره، با انرژی و نشاط مضاعف آماده می‌شود.
قرآن، مروج و مشوق سفر
شاید به همین دلیل است که در تعالیم دینی هم، تأکید زیادی بر سیر و سفر شده است و آیات و روایات متعدد، بر این مهم صحه گذاشته و سفر را عامل تن‌درستی معرفی می‌کنند. قرآن، انسان‌ها را امر می‌کند تا در زمین سیر و سفر کنند و عاقبت گذشتگان را هم ببینند: «قُل سیرُوا فِی الأرضِ فَانظُرُوا کَیفَ کانَ عاقِبَةُ المُکَذِّبین.» بر این اساس، پیداست که علاوه بر سفرهای زیارتی، سفر به اماکن تاریخی و تماشای آثار باستانی نیز، مورد تأکید و تأیید آیات الهی‌ست. قرآن، مروج و مشوق جهان‌گردی و سیر و سیاحت هدفمند است و بهره‌گیری از حوادث گذشته را، چراغ راه آینده می‌داند؛ در حالی که متأسفانه این امر الهی هم، مانند بسیاری از دستورهای قرآن فراموش شده است و برخی انسان‌های متدین، به بهانه‌های واهی از آن اجتناب می‌کنند!
سفردرمانی به جای قرص‌های آرام‌بخش
جالب این‌جاست که محققان هم پس از سال‌ها تلاش، برای رهایی انسان‌ها از هیجانات و نابسامانی‌های زندگی، به همین راهکار رسیده‌اند و مسافرت را برای آرامش توصیه می‌کنند. تحقیقات آن‌ها نشان داده است، افرادی که سفری در پیش دارند، روزهای خود را شادتر از دیگران سپری می‌کنند یا از میزان افسردگی، استرس، اضطراب و خستگی‌های‌شان به‌شدت کاسته می‌شود. ریسک سکته‌ی مغزی نیز، در این افراد کمتر است و سلامتی روحی و جسمی بالاتری را تجربه می‌کنند. همین مسئله، باعث شده است که روان‌شناسان، برای درمان بسیاری از بیماری‌ها (مانند افسردگی‌های دوران بارداری و پس از زایمان یا دیگر بیماری‌های روحی و روانی)، مسافرت را به بیماران پیشنهاد دهند. تا جایی که معتقدند بیماران‌شان به‌جای قرار گرفتن در دوره‌ی درمانی روان‌شناسی و روی‌آوردن به قرص‌های آرام‌بخش، بهتر است به دامان طبیعت پناه برده و از آرامش آن لذت ببرند یا با مسافرتی ولو کوتاه، دنبال درمان روحی خود باشند. در حقیقت، سفر علاوه بر این‌که نقش پیش‌گیری و کنترل بیماری‌های روانی را دارد، در درمان آن‌ها هم مؤثر است و به همین دلیل، باید جدی گرفته شود. روان‌شناسان معتقدند که حتی بسیاری از بیماری‌های جسمی هم، ریشه‌ی روانی دارند و بر این اساس، سفر می‌تواند با دورکردن ذهن از دغدغه‌ها و مشکلات، جسم را هم از بیماری‌های مختلف نجات دهد. با این اوصاف مسافرت و گردش، شارژر سلامتی روح و جسم است و نباید از آن غافل ماند. پس اگر از بیماری‌های متعدد جسمی با منشأ روح عذاب می‌برید، یا از استرس‌ها و فشارهای روانی کلافه‌اید، خودتان این داروی اعجاب‌انگیز را برای خود تجویز کنید و دکتر خویش باشید.
مقصد مناسب برای لذتی مشترک
مقصد سفر مهم نیست؛ تنها کافی‌ست که اعضای خانواده بر آن توافق داشته باشند تا در جریان سفر، لذتی ویژه و مشترک را تجربه کنند. دیدن اقوامی که در شهرستان ساکن‌اند، گردش در ییلاق‌ها و طبیعت‌های متنوع کشور، بازدید از مناطق توریستی، تفریحی و تاریخی شهرهای مختلف، دریای جنوب و جنگل‌های شمال، یا زیارت گنبدی به درخشندگی آفتاب، همه و همه مقصد‌های خوبی برای دل‌زدن به جاده هستند.
تفاهم برای زمان سفر
زمان مسافرت هم، باید متناسب با شرایط اعضای خانواده باشد. بدون شک ایام امتحانات فرزندان، یا زمان ترافیک کاری پدر خانواده و یا ایامی که مادر خانواده آمادگی جسمی و روحی مناسب را ندارد، زمان مناسبی برای سیر و سیاحت و زیارت نیست. از سویی برای خیلی‌ها، روزهای بلند و دل‌نشین تابستان، بهترین فرصت برای مسافرت است و برای برخی، ایام دیگر سال لذت بیشتری برای سفر فراهم می‌کند؛ بنابراین باید با توافق اعضا و سنجیدن شرایط و علایق خانواده، برنامه‌ی یک سفر خوب را ریخت و دل به جاده زد. این‌گونه خود و خانواده را از روزمرگی‌های دنیای مدرن و صنعتی، رها کرده و آرامش را به ارمغان می‌آورید.
)