ادب و هنر

آیا ادبیات و دین نسبتی دارند؟ بدون جانب‌داری و بدون وابستگی و علاقه به دین به این سوال پاسخ دهید؛ اگر دین و مفاهیم دینی را از ادبیات بگیریم، آنچه باقی می‌ماند، مشتی کلمه بی‌سرانجام نیست؟ و انسان را به‌سمت پوچی و تنهایی، سرازیر نمی‌کند؟ کتاب‌های وزین و مهم ادبیات کهن فارسی، مکتوب‌هایی است که پر از پند و اندرز و توصیه به انسانیت.

می‌خوانیم و می‌دانیم روزگاری بوده که برای خواندن درس دین، طلبه‌ها باید راهی دیار شاه مردان، نجف می‌شدند. و چه توفیق‌های عجیب و بزرگی نصیب‌شان می‌شد از این هم‌جواری. ترک موطن و خانواده می‌گفتند، تا بی‌وقفه درس بخوانند و عالِم و استاد ببینند. خواندن شرح‌حال این افراد که نام خیلی از آنها را می‌دانیم، جالب است. ذوق و سلیقه هنری می‌خواهد در روایت؛ و هوشمندی در انتخاب ماجراهایی که در قالب درام ریخته ‌شوند و به دل مخاطب بنشینند.

در این شماره سراغ خانم نویسنده‌ای رفته‌ایم که یکی از بهترین زندگی‌‌نامه‌نویسان است. خواندن روایت‌های شیرین زندگی علما و شرح سختی‌های زندگی‌شان باعث می‌شود، کمتر بابت اتفاق‌های کوچک غصه بخوریم و به عالَم و آدم، جور دیگری بنگریم. با این نگاه، فرزندان بهتری تربیت می‌کنیم و همه‌چیز را ماورایی و نشدنی فرض نمی‌کنیم. مادر آیت‌الله بروجری، مرجع بزرگ شیعیان هم مثل خیلی از ما، زن خانه‌داری بوده که عمرش را صرف تربیت فرزندانش کرده است.