)
روایت
امام رضا علیه‌السلام می‌فرماید:
إنَّ مِن حَقِّ المُومِنِ عَلَی المُومِنِ: المَوَدَّةَ لَهُ فی صَدرِهِ، وَالمُواساةَ لَهُ فی مالِهِ، وَالنُّصرَةَ لَهُ عَلی مَن ظَلَمَهُ، وإن کانَ فَیءٌ لِلمُسلِمینَ وکانَ غائِباً أخَذَ لَهُ بِنَصیبِهِ، وإذا ماتَ فَالزِّیارَةُ إلی قَبرِهِ، و لایظلِمَهُ، و لایغُشَّهُ، ولا یخونَهُ، ولا یخذُلَهُ، ولا یغتابَهُ، ولا یکذِّبَهُ.
از حقوق مومن بر مومن، این است که در دل، او را دوست بدارد. با مالش به او کمک برساند. او را در برابر کسی که به وی ستم کند، یاری دهد. اگر مسلمانان غنیمت و خراجی داشتند و او غایب بود، سهم او را برایش بگیرد. هرگاه درگذشت، تا قبرش او را تشییع کند. به او ستم نکند. با او دغلی نکند. به او خیانت نکند. او را وا نگذارد. از او غیبت نکند و دروغگویش نشمارد.
(قضاء‌حقوق المومنین: ص35 ح45)
)