)
پرونده ویژه
بچه‌های متنعم امروز چرا این‌قدر احساس سخت‌گیری و زندگی سخت دارند؟ درحالی‌که نوجوانان دو نسل قبل همین سرزمین، وقتی به این سن می‌رسیدند، سالی سه چهار ماه، شغل و درآمد جدی داشتند و مثل پدر خانواده می‌دانستند این درآمد، گرچه دسترنج فرزند کم‌سن و سال خانواده است، اما به کل خانواده تعلق دارد و هزینه‌کرد آن در اختیار پدر و مادر است. نوجوان امروز، به‌راحتی دسترسی به اینترنت دارد، بیشتر نوجوان‌ها پس از دوران کرونا، صاحب گوشی تلفن شخصی هستند، در کلاس‌های ورزشی و هنری فعالیت مستمر داردن و هزینه همه این‌ها برعهده والدین است.
اما این نوجوان هرگاه با اعتراض مادر نسبت به رفتارش مواجه می‌شود، پرخاش می‌کند، متوجه امکاناتی نیست که او دارد و پدر و مادرش نداشتند. چرا؟ چون او خود را یک «فرزندِ خدمات‌گیرنده» تعریف کرده، نه انسانی بزرگ برای آینده. همین تعریف از خود، می‌شود معنا و مفهوم «هویت». نوجوان در حال تعریف خود و باز کردن جا برای خود است، اما این مفاهیم را در دنیای واقعی دنبال نمی‌کند و تمام دارایی و توانایی‌اش در فضای مجازی و دنیای اینترنت است.
نوجوانان امروز با هر نسبتی از وابستگی به دنیای مجازی، حاصل تربیت ما هستند و در بسیاری موارد حق غر زدن و انتقاد کردن نداریم، چون برنامه منظم و مدونی برای اوقات فراوان بیکاری و انرژی سرشار نوجوانان نداریم. ما مادرها باید برای بهبود این وضعیت فکر کنیم!
)